Bijbelgetrouwe Christenen weten meestal niet van het bestaan van Een Cursus in Wonderen (ECIW) en als ze er al van weten dan kijken ze er uiterst argwanend en soms zelfs vijandig naar. Onder cursus-studenten is de situatie voor wat betreft bekendheid met het Christelijk geloof minder eenduidig. Sommige studenten, zoals ikzelf, hebben een kerkelijk verleden en zijn vervolgens bij ECIW uitgekomen. Anderen hebben een vaag beeld wat het geloof inhoudt en zijn langs andere wegen bij de cursus uitgekomen. Ex-kerkgangers kunnen opgelucht zijn dat de cursus een negatief godsbeeld corrigeert. Sommige cursus-studenten menen dat de Cursus een zuiver non-duale visie is die zich niet laat vergelijken met de duale Bijbelse visie. Zij kunnen een wat neerbuigende houding aannemen jegens het “kinderlijke” geloof van kerkgangers.

Is dit allemaal zo erg? Hierop zijn verschillende antwoorden mogelijk. Ik noem er een paar:

1. Orthodox Christen: “Ja, want je kunt alleen gered worden door het bloed van Jezus. Wie dit verwerpt komt in de hel”.
2. ECIW-student: “Ja, wie gelooft in een straffende God, oordeel, straf en offer die houdt de illusie van afscheiding in stand”
3. De “ruimdenkende”: “Ach, het maakt niet uit; ieder zijn of haar eigen weg”.

Ik merk dat ik in de praktijk wat ben afgezakt naar optie 3 waarbij ook een stukje gelatenheid naar binnen is geslopen.

Naarmate ik langer bezig ben met ECIW zie ik steeds meer de continuïteit tussen het Nieuwe Testament en de cursus. Er is iets in mij dat dit wil uitdragen. Ik zou de orthodoxe Christen willen helpen door te wijzen op de onbewuste angst die verborgen zit in zijn godsbeeld en de effecten hiervan op zijn leven. Ik zou echter de ECIW-student erop willen wijzen dat de cursus veel meer verwant is aan het Nieuwe Testament dan hij denkt en dat hij hierin pareltjes van wijsheid en schoonheid zou kunnen ontdekken. Bij de vergaande abstrahering van ECIW door sommige cursusleraren om er een non-duale visie van te maken, is helaas de metafysica op de voorgrond gekomen en is de boodschap van (naasten-) liefde verwaterd.

Ik meen dat er geen verschil bestaat tussen de ware Christen en de ware Cursus-student  en dat zij elkaar kunnen omarmen in de hoofdboodschap van Jezus: Heb de Vader en elkaar lief als jezelf. Veroordeel elkaar niet en wees vriendelijk en behulpzaam. De Christen zou van de Cursus-student kunnen leren over de innerlijke overtuigingen die ons blokkeren, bang maken en ons verleiden om andersdenkenden te veroordelen. De Cursus-student daarentegen zou van de Christen kunnen leren dat de liefde van de Vader via Jezus en de Heilige Geest zich wil manifesteren in de wereld. De weg van Jezus is de weg van stromende liefde; van boven naar beneden, van links naar rechts.

Mogelijk verwacht de Christen dat de vereniging met de Vader pas na zijn dood, in de hemel, zal plaatsvinden. De cursus-student hoopt wellicht op verlossing (of verlichting) hier en nu. Wat doet dit er toe? Beide kunnen en zullen ervaren dat liefde onmiddellijk effect heeft en een vrede schenkt die inspireert, overtuigt en troost. Theologische- en metafysische vraagstukken hoeven niet te leiden tot oordeel en afscheiding zolang de focus maar gericht wordt op liefde, eenheid en verbinding. Laten we het woord “zondaar” schrappen uit ons vocabulaire en slechts spreken over broeders, zusters en naasten. Laten we ontdekken dat vertrouwen op de leiding van de Heilige Geest (Liefde, Jezus, de Vader) ons veel meer te bieden heeft dan een “zo zit het” geloof.

Dit is mijn hoop. Eerder gebruikt ik het woord “gelatenheid”. Wellicht komt deze gelatenheid voort uit het feit dat ik na zoveel jaren enigszins kan voorspellen hoe de reacties zullen zijn op mijn uiting van hoop. Hoewel ik niet geloof in opgeplakte etiketten, zie ik mezelf als Christen en aanvaard ik Jezus als mijn persoonlijke verlosser en heer. Hij is “voor mij gestorven” en biedt mij zijn opstanding aan als de mijne. Mijn dankbaarheid hiervoor kan niet groot genoeg zijn. Maar de Christen kan mij verwijten dat ik niet geloof in een Vader die wilde dat er een straf gedragen werd. Van dit nare geloof heeft Jezus mij via ECIW bevrijd.

De ECIW-student die onbewust is doorgeschoten naar een hyper abstracte interpretatie van ECIW zal stellen dat bovenstaand tekst alleen iets zegt over mij en mijn projecties. Hierin bestaat geen ruimte voor “anderen” die hulp behoeven en de uitspraak: “ik ben hier om waarlijk behulpzaam te zijn” wordt slechts betrokken op mijzelf: ik moet mijn projecties vergeven. Mijn “gelatenheid” is dan verkapte angst; niets werkelijks kan bedreigd worden, er zijn geen anderen die geholpen dienen te worden, en vergelijkbare oneliners. Misschien is het tijd voor optie 4:

• Liefde is mijn weg; liefde voor de Vader, voor Jezus, voor de Heilige Geest en voor jou. Nu nog is er jouw roep om liefde en mijn roep om liefde.

Ik wil afsluiten met een heerlijke tekst uit het einde van Een Cursus van Liefde; een boek dat ik zie als verrijking van ECIW. In feite handelt het hier over de heilige relatie die ons verbindt:

Dag 38.13 Wie Ik Ben voor jou, en wie jij bent voor mij, is het enige dat telt. Onze relatie kan alleen zo zijn in vereniging en relatie met elkaar, omdat wij in vereniging en relatie met elkaar zijn. We zijn dus niet twee wezens die van elkaar gescheiden zijn en toch in relatie staan door vereniging. Wij zijn elkaars eigen zijn. We zijn één en we zijn velen. We zijn gelijk en we zijn verschillend…