Als cursus-studenten menen we soms dat wij het allemaal dankzij onze cursus wat scherper zien dan traditionele christenen. Laat ik niet te veel invullen voor jullie, maar voor mij gold dit in elk geval wel een tijdje. Ik was blij dat in de cursus God werd vrij gesproken van wat wij hem hebben toegedacht. Ga maar na. In de traditionele kerkelijke leer zijn wij ongehoorzaam geweest aan God waarna Hij boos werd, ons wilde straffen door ons te laten “zwoegen in ons zweet” en nog andere narigheid en als klap op de vuurpijl onze levensduur beperkte door ons sterfelijk te maken.

In de cursus wordt God vrijgesproken. ECIW stelt dat wij inderdaad op eigen beentjes wilden staan en ons wilden afscheiden van God. We voelen ons zondig (=afgescheiden) maar onze poging is volkomen tevergeefs. We kunnen de Bron van ons bestaan, God, niet verlaten, dat zou het einde van ons betekenen. We kunnen ons wel inbeelden dat dit gelukt is en daarmee ons allerlei zaken gaan inbeelden zoals zonde, schuld, angst en sterfelijkheid. Maar niets van dit alles is waar of echt gebeurd. God is en blijft liefde en wij Zijn Goddelijke kinderen.

Aanvankelijk meenden de mensen in de Bijbel dat ze door het volgen van de tien geboden, dus door het doen van de juiste dingen in het leven, de relatie met God konden herstellen. Als cursus-studenten menen we beter te weten. “Nee, zo werkt het niet. We komen niet terug bij God door niet te stelen, niet naar de vrouw van de buurman te kijken etc”. Ondertussen zijn we druk met werkboek-oefeningen, blijven we ons rottig en afgescheiden voelen en denken we: “wat doe ik toch verkeerd?”. Oftewel: we geloven nog steeds dat we het goede moeten doen om weer in het reine te komen met God waarbij we dus impliciet ook geloven dat we niet meer in het reine zijn met God, net als onze vroeg Bijbelse voorouders.

Maar goed. Deze voorouders kwamen er in het Oude Testament ook achter dat ze vooral Gods Wil moesten doen. Ze moesten, zo dachten ze, in Zijn naam de moeilijkheden van hun bestaan overwinnen door dapper te strijden, bijvoorbeeld tegen andere volkeren. Als beloning verwachtten ze een lang en gezond leven, veel kinderen en aardse rijkdom. Zijn wij zo heel veel anders? We proberen met de cursus in onze hand de moeilijkheden van ons leven op te lossen zodat we gezond en conflictloos kunnen leven. Tevreden en vol innerlijke vrede.

Toen kwam Jezus die in het Nieuwe Testament vertelde dat we niet uit het vlees geboren zijn maar uit de geest en dat het erom gaat het koninkrijk Gods te realiseren. “Je zonden zijn je vergeven”, zei hij tegen alle hulpbehoevenden. Hij liet zien dat hij leefde in directe verbinding met zijn Bron en gaf aan dat dit ook voor ons mogelijk is. De christenen begrepen het verhaal maar half. Waar ze een rommeltje van maakten was dat ze meenden dat een verstandelijk geloof in een verhaaltje (het offerverhaal van het plaatsvervangend lijden van Jezus aan het kruis) voldoende was om, na de dood (!), de hemel te mogen betreden; ofwel verenigd te worden met de Bron.

Maar zijn veel cursus-studenten niet op dezelfde wijze bezig? Ze denken dat begrip van de metafysica het einddoel is. Ze geloven bijvoorbeeld heilig in non-dualiteit en stellen eigenlijk dat ze al “gered zijn” door te zeggen: “Ik kan niks doen, alles is al oké, er zijn geen anderen” maar waarbij deze inzichten evident niet zijn ingedaald in het diepst van hun wezen, getuige hun dagelijkse levenswandel inclusief angsten, depressies en conflicten met anderen. Aan de vruchten herkent men de boom.

Daarentegen zijn er talloze christenen die drommels goed aanvoelen dat het eigenlijk niet gaat om het accepteren van een vreemd narratief maar om het je laten leiden door Jezus of door de Heilige Geest in het dagelijkse leven. Zij leven vanuit een vertrouwen, liefde en devotie voor God waar menig cursus-student veel van zou kunnen leren. Deze Christenen ervaren de leiding van God omdat ze met liefde en in vertrouwen hun wil in dienst stellen van Gods Wil, de enige echte Wil die bestaat. Deze broeders en zusters die in overgave zingen in de kerk oefenen in de afstemming van hun wil, in het bieden van het “klein beetje bereidwilligheid” waar de cursus over spreekt.

Wow! Ze proberen zich af te stemmen op de liefde en deze liefde in de wereld te manifesteren. Dit is, natuurlijk, ook de boodschap van Jezus in de cursus maar we neigen er soms toe van de boodschap van Jezus een zelfstudie programma te maken vooral gericht op zelfontwikkeling en innerlijke vrede. Onder het motto “er is geen wereld” voelen we ons niet zo gemotiveerd om liefde handen en voeten te geven waarbij we gemakshalve de openingszin van de Cursus (complete editie) maar even vergeten waar staat: “You will see miracles through your hands through me” (Je zult wonderen zien door jouw handen verricht via mij).

Natuurlijk is het niet zo zwart-wit als ik hier schets. Ik zoek geen onderscheid en wil al helemaal niemand beschuldigen omdat ik besef dat wanneer ik beschuldigend naar iemand of naar een groep wijs er vier vingers mijn eigen kant op wijzen.

Laten we het simpel houden. God, liefde is onze Bron en onze Wil. Als we ons op Hem afstemmen en deze Liefde laten stromen ontdekken we dat we Liefde zijn. Zijn Kinderen, Broeders en Zusters van elkaar”.

Ik doe nu graag een stap terug en geef het woord aan Jezus in de werkboekles van vandaag (231):

Vader, ik wil me niets herinneren dan U.

Wat kan ik anders zoeken, Vader, dan Uw Liefde? Misschien denk ik dat ik iets anders zoek, iets wat ik vele namen heb gegeven. Toch is Uw Liefde het enige wat ik zoek, of ooit heb gezocht. Want er is niets anders dat ik ooit werkelijk kon wensen te vinden. Laat me mij U herinneren. Wat zou ik anders kunnen verlangen dan de waarheid over mijzelf?

Dit is jouw wil, mijn broeder. En je deelt deze wil met mij, en ook met Hem die onze Vader is. Zich Hem herinneren is de Hemel. Dit zoeken we. En dit alleen zal ons gegeven zijn te vinden.