In de tweede blog van deze serie, Tijdloze schepping en aardse strubbelingen, gaf ik twee uitersten van de manier waarop we met de cursus om kunnen gaan. Kort samengevat is het ene uiterste een ontkenning van de onbegrijpelijke, tijdloze (eeuwige) aard van de schepping. De cursus wordt dan teruggebracht naar een verhaal over hoe wij binnen tijd en ruimte een zo goed mogelijk mens kunnen worden waarbij men geen oog meer heeft voor het feit dat we onkwetsbare Kinderen van de Vader zijn. Het andere uiterste is precies het tegenovergestelde: men bagatelliseert ons menselijk bestaan in deze wereld en heeft slechts oog voor onze eeuwige, Goddelijke natuur.

Dit kwam bij me naar boven toen ik zag hoe er in een andere ECIW-groep geschreven werd over het fenomeen “projectie maakt perceptie”. Dit kwam neer op een visie volgens dat eerst genoemde uiterste waarbij de aandacht uitgaat naar dit fenomeen op psychologisch, “werelds” niveau. Dit niveau is herkenbaar voor ons en we kunnen het makkelijk aanvoelen omdat we bijvoorbeeld beseffen dat we vooroordelen hebben als we met onze medemens omgaan. We bekijken de ander als het ware door een gekleurde bril. Ik herinner me een situatie waarbij ik een vrouw hoorde spreken die, in mijn beleving, een zeurstem had. Alles wat ze zei klonk klagerig. “Wat een zeurpiet”, dacht ik eerst. Maar ik ontdekte al snel dat deze vriendelijke vrouw eigenlijk nooit klaagde; haar stem was gewoon zoals die was en ik had dus slechts mijn eigen vooroordeel beluisterd.

In feite geldt bij de cursus: zo boven, zo beneden. Dikwijls valt te ontdekken dat fenomenen die we waarnemen in ons gewone, dagelijkse en aardse leven iets duiden dat ook op “grotere schaal” of op “hoger niveau” speelt. Fijnslijpers zullen me direct willen corrigeren door te stellen dat er helemaal geen niveaus bestaan en dat alles één is en dat vind ik helemaal best als ze dat ook als zodanig ervaren, maar dat vraag me ik me soms toch wel af. Want dat hogere niveau is bijzonder radicaal en ligt eerder bij dat tweede uiterste dat ik hierboven benoemde. Want als Jezus in ECIW over projectie spreekt dan doelt hij op het fenomeen dat we vanuit onze status als tijdloos wezen een vooroordeel ontwikkelen dat we tijdgebonden en sterfelijke wezens zijn. En het is dat vooroordeel dat we projecteren en weerspiegeld zien als ons universum waarin we menen als sterfelijke wezens rond te dartelen.

Dit is toch van een wat andere orde dan ons “gewone” menselijke perspectief want het zet ons hele denken over wie of wat we zijn op zijn kop. Het doel van de cursus is niet beperkt tot het enigszins corrigeren van onze gewone menselijke blik. Nee, het doel is een radicale correctie waarbij we onze ware aard gaan ontdekken en herinneren wie we zijn; onkwetsbare, eeuwige Kinderen van de Vader.

Ik heb gemerkt dat het lastig is om mijn verbazing en ontzag over de radicaliteit van de cursus te delen. Natuurlijk moet ik ervoor oppassen niet opnieuw een beperking te projecteren op broeders en zusters die me wat waterig aanhoren en dit allemaal “heel gewoon” vinden. Wellicht ben ik die achterblijver, die beginneling, die dit perspectief van Jezus op mijn ware identiteit zo verbazingwekkend heerlijk en enorm vindt. Maar ik voel me ook wel wat gesteund door de werkboekles die Jezus ons vandaag aanbiedt waarin hij dit perspectief nog eens heel nadrukkelijk bevestigt, alsof hij weet dat wij het enorme, onbegrijpelijke, heerlijke perspectief anders niet opmerken.

“Les 326

Ik ben voor eeuwig een Gevolg van God.

Vader, ik werd geschapen in Uw Denkgeest, een heilige Gedachte die zijn thuis nooit verlaten heeft. Ik ben voor eeuwig Uw Gevolg en U bent voor eeuwig en altijd mijn Oorzaak. Zoals U mij geschapen hebt, ben ik gebleven. Waar U mij gehuisvest hebt, verblijf ik nog altijd. En al Uw eigenschappen verblijven in mij, omdat het Uw Wil is een Zoon te hebben zo gelijk aan zijn Oorzaak dat Oorzaak en Gevolg niet te onderscheiden zijn. Laat me weten dat ik een Gevolg van God ben en dus het vermogen heb te scheppen zoals U. En zoals het is in de Hemel, zo ook op aarde. Uw plan volg ik hier, en ik weet dat U tenslotte Uw gevolgen samen zult brengen in de vredige Hemel van Uw Liefde, waar de aarde zal verdwijnen en alle afgescheiden gedachten zich glorievol zullen verenigen als de Zoon van God.

Laten we vandaag het verdwijnen van de aarde gadeslaan, eerst getransformeerd, om dan, vergeven, volledig op te gaan in Gods heilige Wil.”

Wow! Dit is wel even wat meer dan een cursusje psychologie in engere zin. Heel wat meer dan een iets andere kijk op dingen krijgen of je een beetje bewust worden van je vooroordelen. Goed, eerst vindt er een transformatie plaats, “gewoon” hier beneden, op aarde. Maar het perspectief dat Jezus ons hier biedt verwondert en verbaast me, telkens weer. Het maakt me blij en dankbaar als ik uitroep: “Wow Vader; ik ben Uw Gedachte!”.