Zojuist bekeek ik een video van Kim Michaels over het intrigerende onderwerp van lichamelijke genezing door spirituele kracht (https://youtu.be/HKMQPzXw03o?feature=shared ). Je kunt zeggen van deze leraar wat je wilt , maar ik vind zijn no-nonsens aanpak en eerlijkheid plezierig. In deze video geeft hij antwoord op de vraag van een man die kampt met problemen aan zijn hiel. Kern van de kwestie is of hij moet gaan voor volledig geloof in genezing en afzien van, bijvoorbeeld, bezoek aan een dokter of dat hij toch “normale” hulp moet zoeken in het fysieke domein. Ik denk dat we ons allemaal deze vraag weleens stellen.

Ik kan me vinden in het uiteindelijk advies van Kim Michaels (soms is het goed om met je klacht aan te kloppen bij een dokter) maar merkte dat ik wel commentaar heb op zijn bewoordingen en dat deze bij meer ECIW-studenten tot verwarring kunnen leiden. Kim noemt het namelijk een vorm van magisch denken als je meent met geestelijke kracht fysieke problemen te kunnen genezen. En dat is volgens mij omgekeerd aan de visie van Jezus in ECIW. Hoe zit het nu?

In Txt 2: IV:4 stelt Jezus:

4. Elk stoffelijk middel dat je als remedie tegen lichamelijke kwalen aanvaardt is een herbevestiging van magische beginselen. 2Dit is de eerste stap van het geloof dat het lichaam zijn eigen ziekte maakt. 3Een tweede misstap is: het met niet-scheppende middelen pogen te genezen.

ECIW leert dat alles wat wij mis zien gaan in de wereld en in ons lichaam als oorzaak een “foutje” of vergissing in onze mind betreft. Echte genezing dient dus plaats te vinden in het domein van de geest en het hulp in roepen van pillen, spalken, operaties enzovoort is dus een poging om  “met niet-scheppende middelen te genezen”.

Jezus vervolgt zijn uitleg:

4Hieruit volgt echter niet dat het gebruik van dergelijke middelen ten behoeve van herstel slecht is. 5Soms heeft de ziekte zoʹn sterke greep op iemands denkgeest, dat het hem tijdelijk ontoegankelijk maakt voor de Verzoening. 6In dat geval kan het verstandig zijn om ten opzichte van lichaam en denkgeest een tussenweg te bewandelen, waarbij aan iets van buitenaf tijdelijk genezende werking wordt toegeschreven.

Zoals je ziet komen Kim en de Cursus hier weer bij elkaar en geven ze hetzelfde advies: het is dikwijls handiger voor ons om in en-en termen te denken (onderzoek je mind maar aarzel niet praktische hulp te zoeken) dan in of-of termen.

Maar is dit niet een zwaktebod, een motie van wantrouwen? Als je dit enigszins doordenkt dan kun je zien dat we weinig consequent zijn als we nadenken over onze verwachting om via geestkracht het fysieke lichaam te genezen. We isoleren namelijk ons denken over de ziekte van het lichaam van het totaalplaatje. Dit totaalplaatje is dat we misschien wel met de mond belijden dat we onsterfelijke, niet kwetsbare geestelijke wezens zijn, maar dat we ondertussen onbewust geloven dat we moeten ademen, drinken en eten omdat we anders dood zullen gaan en dat dit dood gaan iets ernstigs is. Ons zogenaamde ontwaakt zijn betreft slechts een topje van de ijsberg, van ons bewustzijn, maar het grootste deel van de ijsberg zit onder water en is daarmee onbewust. We zijn nog steeds wezentjes die door en door geloven in de echtheid van ons fysieke leven hier op aarde hoewel we onszelf verlichter rekenen dan we zijn. Dit zegt Jezus erover:

7Want het laatste wat iemand met een onjuiste gerichtheid-van-denken, anders gezegd een zieke, helpen kan, is een verhoging van zijn angst. 8Hij verkeert al in een door angst verzwakte toestand. 9Als hij te vroeg aan een wonder wordt blootgesteld, kan hij in paniek raken. 10Er is een gerede kans dat dit gebeurt wanneer op-zʹn-kop-waarneming de overtuiging heeft gewekt dat wonderen beangstigend zijn.

Wat zegt Jezus hier nu? Hij bevestigt hier de hele metafysica van de cursus en stelt dat de werkelijkheid ons huidige bevattingsvermogen sterk te boven gaat. Aan het einde van onze illusoire droomrit zullen we weten dat we helemaal niet kunnen stikken of omkomen van dorst of honger omdat we 100% geestelijke wezens zijn. En het gaat nog verder en dat heeft Jezus ons na zijn zogenaamde fysieke dood getoond. Vanuit het niets kon hij desgewenst een fysiek lichaam tevoorschijn toveren voor zijn leerlingen om met hen te communiceren.

Dus nee; er is geen rangorde in wonderen en theoretisch zouden we gebroken benen, rotte kiezen, dementie en noem maar op aan ellende, pats boem teniet kunnen doen als onze mind geheel zou zijn genezen en in zijn kracht zou staan. Dit is ons voorland dat, vanuit onze illusie van tijd, ver aan de horizon gloort. Kim Michaels zal dit wellicht magie willen noemen maar dit is dus alles behalve magie maar de kern van de cursus.

Maar omdat deze fenomenen, deze “wonderen” van Bijbelse proporties,  ons hele wereldbeeld op zijn kop zouden zetten en we nog veel te bang zijn om dit echt binnen te laten komen (“kan hij in paniek raken”) is het dikwijls handiger voor ons om toch maar even naar de dokter te gaan.

En persoonlijk zie ik dit niet als een zwaktebod maar als iets moois. In deze “tijd van wording”, de “tijd van leren” (zie Een Cursus van Liefde), zien we als het ware duale reflecties van hemelse waarheden. Nu dienen wij nog de klassieke relaties, bijvoorbeeld de relatie tussen dokter en patiënt, toe te staan om ons te helpen. Maar als de voltooiing en de verlossing daar zijn zullen we leven in een heilige relatie en zal de heiliging, de heling, plaatsvinden op alle zogenaamde niveaus. Want dan zullen we zien dat er geen niveaus zijn en dat alles zich afspeelt in de geest. Eerst is er een nieuwe wereld, een gelukkige droom, en vlak daarop het besef dat we nooit ziek hebben kunnen zijn omdat we nooit echt afgescheiden waren van de Liefde.