In haar nieuwjaarschanneling adviseert Tina Spalding ons om niet meer naar beelden van oorlogen op tv te kijken. Daarmee voeden we onze eigen negatieve frequenties. Ze stelt dat de kwesties waar de mensen aan de andere kant van de wereld mee worstelen hun thema’s zijn die ze uitleven op elkaar door elkaar te bevechten. Het is echter niet ons probleem en we hoeven onze innerlijke vrede hierdoor niet te laten verstoren.

In eerste instantie vond ik, en met mij meerdere broeders en zusters, deze boodschap aantrekkelijk en geloofwaardig. Het aantrekkelijke bestaat eruit dat ik merk dat veelvuldig kijken naar de rottigheid op tv inderdaad invloed op mij heeft. Op zijn zachtst gezegd word ik er niet vrolijk en vredig van. Daarnaast bespeurde ik bij mezelf blijdschap dat het Jezus zelf was die, via Tina, ons deze duidelijke gedragsregel gaf: “De problemen van die mensen aan de andere kant van de wereld zijn niet de jouwe, kijk maar de andere kant op en focus je op je eigen innerlijke vrede”. Heerlijk, zo’n direct lijntje met Jezus en zo’n ondubbelzinnig advies.

In tweede instantie deed ik een stapje terug en viel me mijn gretigheid op waarmee ik deze boodschap tot mij nam. Het is heerlijk om me toe te vertrouwen aan een bijna Goddelijke autoriteit die precies dat advies aan me geeft waardoor ik me vredig ga voelen en me niet langer druk hoef te maken om de ellende van anderen die daar min of meer zelf om gevraagd hebben en die hun eigen pad te bewandelen hebben.

Ik ben niet uniek in deze neiging om me te wenden tot een spirituele goeroe met vermeende autoriteit. Van oudsher werd de paus gezien als de plaatsvervanger van Jezus op aarde en als hij zei dat het zondig was voorbehoedsmiddelen te gebruiken dan deden we dat niet. Mensen consulteren het medium Erin Michelle Galito om vragen direct voor te kunnen leggen aan Jezus. Voor mensen die niet veel hebben met God en Jezus zijn er goeroes die seculier spiritueel advies kunnen geven zoals Mooji. Ik blijk gevoelig voor het charisma van deze personen. De plotselinge overgang bij Tina die haar bril afzet, haar hoofd in haar nek gooit, aangeeft dat Jezus het overneemt en haar verhaal afsteekt. Erin wiebelt wat heen en weer en lijkt in een soort trance als ze spreekt. En dan die hypnotiserende stem van Mooji; het moet wel heel diep zijn wat hij zegt.

Ik herinnerde me dat in de Bijbel gezegd wordt dat Jezus ons op vele plaatsen waarschuwt voor mensen die beweren namens hem te spreken. Als voorbeeld Lucas 21:8:

“Pas op dat jullie je niet laten verleiden. Want er zullen velen komen die mijn naam gebruiken en zeggen: “Ik ben het”, of: “De tijd is gekomen”. Volg hen niet”

Maar het grappige hiervan is dat ik vanuit mijn kerkelijke verleden weet dat deze teksten nu precies de reden zijn dat veel christenen niet aan ECIW en andere eigentijdse Jezus-boeken durven te beginnen. Jezus heeft tenslotte in de Bijbel gezegd dat dit fout is, dus doen we het niet.

Wat ik hierboven zei over het al dan niet aannemen van bepaalde personen als autoriteit geldt natuurlijk ook voor onze houding ten opzichte van heilige of gechannelde boeken. Het komt op hetzelfde neer: we neigen ernaar tamelijk klakkeloos geloof te hechten aan deze boeken of aan heiligen, mediums en goeroes.

Als gelovigen kunnen we wat kritiekloos worden en gevoelig voor kritiek van “buitenstaanders” of “ongelovigen”. Dat dit aan de orde is voor religieuze fundamentalisten behoeft geen betoog en dit wordt triest geïllustreerd door de geschiedenis en de huidige conflicten in de wereld. Denk hierbij overigens ook aan geloof in politieke leiders. Het geloof bepaalt onze handelingen en kan ons aanzetten tot verdediging tegen-, uitsluiting van- en zelfs aanvallen richting broeders en zusters. Kritische vragen over de uitspraken van autoriteiten worden niet gewaardeerd. In spirituele kringen kun je dan het verwijt krijgen dat je nog teveel in je hoofd zit en dat je je moet openstellen en overgeven. Waar die overgave toe kan leiden wordt triest duidelijk als je eens bladert in de Facebook groep genaamd: “Mooj exposed-hidden aspects behind the satsangs” (11,7 duizend leden!).

Het is niet mijn bedoeling genoemde en afgebeelde personen af te wijzen of te beschuldigen. Het is wel mijn bedoeling om niet alleen kritisch (hoofd) maar ook gevoelig (hart) te blijven voor wat ze zeggen. Voor alle heilige boeken en mediums geldt wat mij betreft het volgende:

Het zijn weergaven van hoe bepaalde broeders en zusters hun inspiratie beleven en uiten.

Dit kan als heiligschennis klinken voor velen. Is het dan niet Jezus zelf die Een Cursus in Wonderen, Een Cursus van Liefde, The Way of Mastery etc gedicteerd heeft? Is het dan niet Jezus zelf die sprak met Helen Schucman, Mari Perron en die spreekt via Tina en Erin?

Een Cursus van Liefde (ECvL) geeft ons inzicht in het fenomeen channeling. Wat ik hiervan meeneem is dat de expressie die we lezen in boeken of horen uit de mond van broeders en zusters altijd voorkomt uit de relatie die de schrijvers en sprekers hebben met het gedeeld zijn, met het Christusbewustzijn.  Daarom verschillen genoemde boeken ook van toon: één Bron, verschillende kanalen. De psychotherapeute Helen Schucman channelde ECIW en de rationele, gestructureerde en psychoanalytische taal weerspiegelt (ook) haar persoon. De warme klank van ECvL weerspiegelt ook de gevoeligheid van Mari Perron en de humor in The Way of Mastery toont ons de humor van Jayem.

Terug naar Tina en haar oproep om, wat de oorlogen betreft, de andere kant op te kijken. Dit is haar geïnspireerde advies dat waarheid bevat en behulpzaam kan zijn maar dat niet moet verworden tot richtlijn voor gedrag. Zoals ECvL uitlegt ontvangen we haar woorden (en alle woorden uit boeken en van sprekers) en wordt van ons een respons gevraagd vanuit onze heelheid-van-hart. Heelheid van hart is een heelheid van hoofd en hart, van ons hele onverdeelde wezen. Er is niks mis met een kritische houding ten opzichte van heilige boeken, mediums en goeroes zolang ik ook mijn hart open.

Dan kan ik nu alleen responderen vanuit mijn eigen heelheid-van-hart en jou geheel vrij laten om op eigen wijze te responderen. Mijn respons op beelden van oorlog en op de geïnspireerde visie van Tina is als volgt:

Ik deel haar visie dat het niet handig is om partij te willen kiezen maar ik meen dat het goed is om oplettend te zijn wat al die beelden met je doen. Ik deel haar visie dat er een overdosis van negativiteit op ons afkomt en dat een soort spirituele hygiëne nodig is. Voor mij voelt het niet goed om me geheel af te schermen. Voor mij voelt het beter om op te merken wat deze beelden met mij doen, wat ze me vertellen over mijn eigen neiging tot  geloof, fanatisme, aanval en verdediging. Zowel in het wereldtoneel als in mijn persoonlijke leven (macro- en micro-kosmos zoals Tina dit mooi omschrijft) zijn daar beelden, prikkels en bevindingen die niet om mijn angst- en ontwijkreactie vragen maar om een liefdevolle respons. Hoe die respons zal zijn, door mij heen, dat is aan mij en vormt geen gedragsregel voor jou.

Ik hoop dat je mijn blog net zo zal opvatten als allerlei boeken en uitspraken van autoriteiten: als iets waartoe jij je met hoofd en hart kan verhouden om vandaar uit jouw unieke pad te volgen.