Ik heb veel Advaita of Satsang achtige bijeenkomsten bezocht. Het is fijn om te doen. Je leert hoe alles verschijnt in bewustzijn en je bent samen met gelijkgestemden. Heerlijk. Je drukke denken kan wat kalmeren, je voelt je verbonden met de leraar en de aanwezigen en vredig. Na afloop stap je in de auto, nog helemaal in de sfeer van de meeting. Onderweg toetert de auto achter je omdat hij vindt dat je te langzaam rijdt. Hij haalt je in en snijdt je af om je een lesje te leren. Thuis tref je je partner aan die druk is geweest met de kinderen en jou stilzwijgend verwenst om de serene ochtend die jij hebt gehad terwijl zij thuis aan het redderen was. Er blijft weinig over van de vrede die zo welkom was in je geest.

Het is niet zo moeilijk jezelf verlicht te wanen als je alleen op je kamer zit. De “proof of the pudding”, zoals de Engelsen het zo mooi zeggen, zit hem in de interactie met andere mensen en in de gebeurtenissen in je dagelijks leven. Anders gezegd: in communicatie met anderen word je een spiegel voorgehouden waarbij snel duidelijk wordt hoe diep die mooie eenheidstheorieën nu echt zijn ingedaald.

Er zijn meerdere wegen die tot inzicht leiden. Eén van die wegen is talloze malen bij elkaar komen en lezingen aanhoren waarin je verteld wordt dat er geen zelf is die iets kan bereiken en dat er niets te doen of te leren valt omdat dit juist de illusie van een afgescheiden doener in stand houdt. Is dit dan niet waar? Ja hoor; klopt helemaal, ook volgens de cursus. Maar als Jezus ons deze methode zou willen leren dan had hij zich wel beperkt tot het dicteren van een paar zinnen:

Niets werkelijks kan bedreigd worden. Niets onwerkelijks bestaat. Hierin ligt de vrede van God.

Prachtig, diep en oh zo waar. Maar Jezus beperkt zich niet tot het eindeloos herhalen van dezelfde oneliner, hoe prachtig deze ook is. Hij geeft ons een hele dikke cursus met daarin een specifieke werkwijze. “Werkwijze? Aha; dat kan niet!”, kan iemand roepen die gecharmeerd is van de eenvoud van de waarheid. “Er valt niks te werken, je bent al voltooid, er is geen weg en dus ook geen werkwijze!”. Wederom, helemaal waar en als je deze “directe weg” (overigens een contradictio in terminis) jouw ding is, so be it.

Maar de weg die Jezus ons aanreikt is er één waarbij hij onze relatie met de medemens centraal stelt. Van “relation” afgeleide woorden komen 352 keer voor in de cursus. Wij mogen leren hoe we van “speciale relaties” (en dit ”speciaal” is in de cursus niet positief bedoeld) komen tot heilige relaties. In het Nieuwe Testament raadt Jezus ons aan om God lief te hebben en om onze naasten lief te hebben als onszelf. Vertaald in de terminologie van de cursus kunnen we zeggen dat we het wonder mogen accepteren voor onszelf en het mogen aanbieden aan onze broeders en zusters.

Jezus’ boodschap is niet veranderd. Hij vertelt ons in de Bijbel de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan. Een reiziger is aangevallen door rovers en ligt gewond langs de weg. Wat adviseert Jezus niet? Hij geeft ons geen tips hoe we kunnen voorkomen dat onze innerlijke rust verstoord wordt door dit tafereel. Hoe we sereen en liefdevol het wonder, de liefde, voor onszelf mogen ervaren en genieten van onze spirituele verlichting zonder verder iets te doen. Nee, liefde moet stromen en daarvoor zijn we aan elkaar gegeven. Door het wonder, in dit geval in de vorm van tastbare hulp aan de gewonde reiziger, aan te bieden leren we dat we liefde zijn. De hele weg van Jezus is een weg waarbij we aan elkaar gegeven zijn om samen te ervaren dat liefde de enige waarheid is.

Natuurlijk moet ik de bereidheid hebben om “ja” te zeggen tegen liefde en het laten stromen van liefde en zo bezien kun je de weg van Jezus een individuele weg noemen. Maar open voor de grap eens een online versie van de Cursus en zoek hierin op het woord “together” (samen). Je vindt meer dan 200 prachtige hits.

Hier één voorbeeld (Txt 17: V: 10):

Door heel het Zoonschap weerklinkt het lied der vrijheid, als vreugdevolle echo van jouw keuze. Jij hebt je met velen in het heilig ogenblik verbonden, en zij hebben zich verbonden met jou. Denk niet dat je keuze jou zonder troost* zal achterlaten, want God Zelf heeft jullie heilige relatie gezegend. Sluit je aan in Zijn zegen, en houdt de jouwe niet achter. Want al wat ze nu nodig heeft is jouw zegen, opdat jij mag zien dat daarin verlossing rust. Veroordeel de verlossing niet, want ze is tot je gekomen. En verwelkom ze tezamen, want ze is gekomen om zich bij jou en je broeder samen aan te sluiten in een relatie waarin heel het Zoonschap tezamen gezegend is.

Hartegroet,

Simon Schoonderwoerd
Verder praten over deze blog? Bezoek de Facebookgroep “Een Cursus in Wonderen – met elkaar.” Welkom!https://www.facebook.com/groups/1729402673955236