Ik blog nu zo’n negen jaar op www.eciwcoach.com. Het valt daarbij nauwelijks te vermijden dat ik soms in herhalingen val. Hetzelfde geldt voor de opmerkingen en vragen die volgen op mijn stukjes. Eén van de meest voorkomende is: “wat maak je het toch ingewikkeld met die metafysica”. Gewoonlijk gevolgd door: “Je moet gewoon alles bij de Heilige Geest brengen en met liefde bezien”. Dat gepraat over metafysica zou de lezer maar naar zijn of haar hoofd trekken waarna er eindeloze discussies ontstaan over “hoe het nu zit”. Dit brengt je toch geen steek verder?

Goedbeschouwd staan deze broeders en zusters de directe weg voor die populair is door zijn eenvoud. “Zie hoe alles verschijnt in bewustzijn. Aanvaard het, je bent het niet want alles wat je kunt waarnemen kun je niet zijn”. Als extraatje voegt Een Cursus in Wonderen dan de Christelijke terminologie toe en aspecten als overgave en liefde, hoewel deze liefde eerder een bijproduct is van het oordeelloos warnemen dan een bewuste intentie.

Deze ktitiek lijkt zeer terecht en is het deels ook. We hebben, na Een Cursus in Wonderen (ECIW), van Jezus Een Cursus van Liefde ontvangen (EcvL) juist omdat ons hoofd weer onder curatele van ons hart geplaatst dient te worden. Het klopt, we kunnen verzanden in het bouwen van een kaartenhuis van beweringen en uitspraken die we nog helemaal niet als waarheid ervaren maar die we wel met fanatisme verkondigen.

Toch wordt hierbij één niet onbelangrijk feit over het hoofd gezien. Ik ben niet degene die bedacht heeft om over metafysica te praten. Jezus heeft ons in ECIW en in EcvL twee dikke boeken gegeven die bol staan van de metafysica. Als ik me vergis door aandacht te geven aan deze metafysica dan bevind ik me in buitengewoon goed gezelschap.

Laat ik voorop stellen dat ik het erg eens ben met de oproep om toch vooral ons hart te laten spreken in alles wat ons overkomt en in elke ontmoeting met broeders en zusters die we mogen hebben. Maar door niet te spreken over de metafysica gooien we iets unieks en belangrijks weg met het badwater. Wat is dat unieke aspect? Ik hoorde dit terug in de video van Ken Wapnick die ik gisteren postte. Met hem meen ik dat de Cursus uniek is omdat Jezus ons het grotere plaatje schetst. Hij geeft antwoord op de vraag waartoe we hier zo aan het worstelen zijn met alle ellende die ons lijkt te overkomen.

Ik heb nagedacht over de kern van dit waartoe. Hoe kan ik dit zo kort en bondig mogelijk illustreren? Ik kwam uit op het begrip “automutilatie” waarbij ik begrijp dat het kiezen voor deze term pijnlijk kan zijn voor mijn broeders en zusters die er zelf mee te maken hebben of die naasten hebben die dit betreft. Aan hen vraag ik begrip voor mijn uitleg en ik zou er niet voor gekozen hebben als ook op “metafysisch niveau” de kwestie niet uiterst pijnlijk is.

We kunnen iemand die zichzelf pijn doet proberen te leren om hier met aandacht naar te kijken telkens als hij zichzelf verwondt. “Accepteer het gewoon, vecht er niet tegen, bezie het met liefde”, et cetera. Ik vrees echter dat het niet behulpzaam is om jarenlang toe te kijken hoe iemand dit gedrag blijft herhalen. Als we hem of haar echt willen helpen dan dienen we te weten waartoe hij of zij dit doet. Dit “waartoe” vormt de metafysica van Een Cursus in Wonderen. Iemand die zijn lichaam verwondt wil op destructieve wijze voelen dat hij leeft, al is het door pijn te ervaren. In ECIW leert Jezus ons dat wij in de denkgeest de ervaring van lichamelijkheid projecteren met een doel. Het doel om ons afgescheiden te voelen van onze Bron en van elkaar. De Cursus is er niet op gericht om ons ertoe te bewegen genoegen te nemen met deze zelfverwonding, om dit liefdevol te leren accepteren. Nee, Jezus wil ons laten zien waar we mee bezig zijn opdat we ermee stoppen.

En ja, hij neemt hiermee het risico dat wij zijn woorden en wijsheid nog niet doorvoelen, nog niet doorleven en er een nieuwe theologie van maken waar we elkaar weer fanatiek mee om de oren slaan. Maar hij doet er met bijvoorbeeld de werkboeklessen en met Een Cursus van Liefde alles aan om dit risico zo klein mogelijk te maken. Hij wil ons echt inzicht en een levende ervaring bieden in waar we mee bezig zijn. Doet hij dit door het er maar niet meer over te hebben? Door zich te beperken tot de oproep om er liefdevol en geduldig toeschouwer van te zijn? Nee, hij biedt met zijn uitleg en metafysica meer en hij probeert ons wakker te maken opdat we stoppen met beschuldigen, bang zijn, aannvallen en alles wat hoort bij onze keuze om te geloven in afgescheidenheid. Gun jezelf zijn liefde maar ook zijn wijsheid, hij geeft deze niet voor niks.