In “Tijdloze schepping?” probeerde ik te laten zien dat, als we eerlijk zijn, ons voorstellingsvermogen tekort schiet als we nadenken over schepping en over de tijdloze aard van ons wezen. In “Tijdloze schepping en aardse strubbelingen” schetste ik dat we ons niet laten tegenhouden door ons beperkte voorstellingsvermogen om toch aan de slag te gaan met de cursus in ons leven van alledag. Veel bezoekers van ECIW-Facebook-groepen zijn niet heel intensief bezig met de cursus en nemen genoegen met een mooi plaatje hier en een fraai citaat daar. Misschien betreft dit ook de studenten die ik in de blog over aardse strubbelingen onderbracht in groep 1. Helemaal oké natuurlijk en weet je welkom mocht je toch toevallig de moeite nemen deze blog te lezen.

Anders wordt het als we echt werk willen maken van de cursus en deze gaan toepassen op ons leven op basis van een niet (helemaal) doorleefd geloof in metafysische uitspraken waar we ons eigenlijk maar bar weinig bij kunnen voorstellen. Dit zullen vooral lezers zijn die ik ietwat kunstmatig, ik geef het toe, even in groep 2 plaatste in de blog over aardse strubbelingen. Sommigen hebben een christelijke achtergrond en zij ervaren gewoonlijk opluchting omdat we het nare beeld van een wraaklustige God vaarwel kunnen zeggen. Anderen zijn niet of minder bekend met de Bijbel en hebben een interesse die verder reikt dan Een Cursus in Wonderen. Ze kunnen bekend zijn met het non-duale gedachtegoed van andere levensbeschouwelijke stromingen. Zij brengen hun eigen visie en ervaringen met zich mee. Denk aan de “methode” waarbij je de stille waarnemer probeert te zijn van alles wat zich in de geest aandient. Maar ook aan een stellig geloof in absolute eenheid en de illusoire aard van alles dat riekt naar differentiatie en individuatie. De niet-christelijke ECIW-studenten proberen als het ware door de Christelijke terminologie van de cursus heen te kijken om zo te komen tot de kern van de kwestie.

Zij vinden hierbij één van de bekendste exegeten van de cursus aan hun zijde: Ken Wapnick. Hij benadrukte  dat de cursus een specifieke vorm van non-dualiteit aanbiedt met christelijke terminologie, waarin de illusoire duale wereld wordt gebruikt als een middel voor vergeving en genezing van de geest. Wapnick stelde dat dit geen compromittering van de non-duale visie is, maar slechts een praktische en symbolische manier om ons vanuit onze huidige ervaring van dualiteit naar een besef van non-dualiteit te brengen. De uitspraken die ik cursus-studenten uit groep 2 in de mond legde, komen grotendeels voort uit de visie van Ken Wapnick , een visie die al decennia dominant is in Nederland. Deze visie resoneert direct bij studenten die geen christelijke achtergrond hebben en wel bekend zijn met het non-duale gedachtengoed. Ik citeer ze nog een keer:

“Als alles één is dan is er geen God die afweet van de wereld, dan is leed onbestaanbaar, dan bestaan er geen ik en jij, dan is er dus ook geen jij die mijn hulp of aandacht nodig heeft, dan is er eigenlijk ook geen Jezus en geen Heilige Geest; dit zijn slechts symbolen. Hulp vragen aan God of aan de Heilige Geest voor problemen die we tegenkomen is dan onmogelijk; er zijn immers geen problemen in de ongedifferentieerde absolute eenheid waarin geen enkele vorm van onderscheid of conflict kan bestaan.”

De cursus-gemeenschap in Nederland is doordrengd met deze visie die wordt gezien als de meest pure en gezuiverde boodschap van de cursus. Kanttekeningen plaatsen bij deze visie of bij de bruikbaarheid ervan wordt gezien als vloeken in de cursus-kerk en deze “zuivere leer” wordt niet zelden met groot fanatisme verdedigd tegen andersdenkenden. Wat doet jouw denken nu? Concludeert het dat de schrijver van deze blog het volkomen oneens is met Ken Wapnick? Voel je al een lichte weerzin opborrelen dat ik het in mijn hoofd durf te halen om (bruikbaarheid van) de visie van deze autoriteit tegen het licht te houden?

Probeer dan mij en jouw oordeel over mij even te vergeven en gun jezelf de openheid van geest om je af te vragen of je de geciteerde uitspraken echt helemaal doorleeft of vooral sterk gelooft. En als je deze sterk gelooft, onderzoek dan eens hoe bepalend ze zijn voor hoe jij je leven leidt. Ben je er zachter, milder, liefdevoller, verdraagzamer, een wonderwerker, baken van liefde door geworden die niet alleen in woord maar ook in daad je liefde laat stromen naar anderen? Dan ben ik daar dankbaar voor. Maar ben je vooral bezig in je eentje weg te vluchten van deze illusoire, aardse ellende richting jouw eigen innerlijke paradijsje? Dan is daar ook niks mis mee maar dan doe jij je in mijn beleving tekort en nodig ik je uit om verder te lezen. Wordt vervolgd.