We zijn beland bij het mysterie van de schepping; binnen eenheid breidt liefde zich uit en creëert ons en onze broeders. Er is sprake van een intieme wederkerigheid waarvan we ons met ons verstand geen voorstelling van kunnen maken, van een Heilige Relatie. De Vader verhoudt zich tot ons en wij tot de Vader en elkaar op een verbluffende manier van geven (uitbreiden) en ontvangen als één. In het vervolg van Een Cursus in Wonderen, het boek Een Cursus van Liefde (ECvL) , gebruikt Jezus het woord “omarming” om deze relatie te beschrijven. Hij spreekt ook de wonderlijke woorden: “wij zijn elkaars eigen”.

Liefde is de centrale boodschap van Jezus in het Nieuwe Testament en in de genoemde cursussen. Niet zomaar een liefde tussen twee van elkaar gescheiden wezens maar een liefde tussen wezens die innig met elkaar verstrengeld zijn in tijdloze eeuwigheid. In ECvL zegt Jezus: “je bent relatie”. Je bent dus niet een afgescheiden persoon die een relatie heeft met God of met een ander; nee, je bent de relatie zelf.

Dit kan klinken als een nieuw geloof als het zoveelste dogma dat je al dan niet kunt aannemen maar Jezus laat het hier niet bij. Hij geeft ons in al de genoemde boeken aanwijzingen hoe we ons onze ware identiteit weer kunnen gaan herinneren. De focus van ECIW ligt op het leren beseffen dat het onderscheid dat wij menen te zien tussen onszelf hier en God daar of tussen ik hier en jij daar, niet klopt. Dit noemt Jezus vergeven. Het is dus begrijpelijk dat we ECIW zijn gaan opvatten als een non-duale visie en als we zorgvuldig met het begrip non-dualiteit omgaan, een begrip dat Jezus overigens zelf niet hanteert, dan is er weinig aan de hand. Want ook het begrip non-dualiteit laat iets van het mysterie intact: er wordt niet gesproken over “absolute eenheid” waarin feitelijk niets kan gebeuren maar over niet-tweeheid. God en jij of jij en ik zijn niet twee (of meer), we zijn non-duaal, maar ook niet absoluut één want dan zou zelfs de schepping, de uitbreiding van liefde, onmogelijk zijn geweest. En er is geschapen want “wij zijn”.

We komen later nog terug op de kwestie waarom we onze innige verbondenheid met de Vader en met elkaar zijn vergeten maar ik wil de liefdes-lijn van deze serie blogs voortzetten. Cursus-leraren die vooral de eenheid benadrukken stellen dat, na onze verstandelijke ontkenning van alles wat met differentiatie en individuatie te maken lijkt te hebben, de liefde als vanzelf overblijft. Ik zal niet beweren dat dit niet klopt maar ik zie veel te vaak het tegenovergestelde gebeuren: de ontkenning van God, Jezus, Heilige Geest en onze broeders maakt ik-gericht. Cursus-studenten zijn vooral met zichzelf bezig om de felbegeerde innerlijke vrede te bereiken. Als je ze vraagt wat het wonder van ECIW behelst dan krijg je als antwoord: “het corrigeren van mijn perceptie”. En het klopt; dit corrigeren van je perceptie is belangrijk maar alleen in het licht van de liefde. Het is veel beter om niet de halve cursus te doen (verstandelijke aandacht voor de eenheid) maar de hele cursus (geworteld blijven in de liefde en bereid zijn deze uit te breiden).

Zag Jezus Liefde als een restproduct? (Zie de blog (Hartverwarmend #4) om een hardnekkig misverstand uit de weg te ruimen). Genoemde eenheidsleraren voelen ergens wel aan dat er kilheid naar binnensluipt in een te eenzijdige focus op eenheid. Ik hoor dan uitspraken als “we moeten natuurlijk wel normaal, of een beetje vriendelijk, blijven doen”, dus niet te veel ik-gericht worden en anderen in hun eigen sop gaar laten koken. Maar dit is wel een heel slap aftreksel geworden van de boodschap van Jezus. Toen hem in het Nieuwe Testament gevraagd werd wat het belangrijkste gebod is antwoordde hij:

“Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf.”

Het is geen wonder dat bij een eenzijdige aandacht voor eenheid bij ECIW-leraren, de continuïteit in de boodschap van Jezus van Bijbel naar cursus niet herkend wordt. Zij  moedigen de ECIW-student aan om toch vooral het wonder voor zichzelf te aanvaarden want “omdat toch alles één is” volgt al het andere dan wel vanzelf. Maar de boodschap van Jezus is nooit veranderd en als je de cursus onbevangen leest dan zie je dat wonderen veel vaker worden gezien als uitingen van liefde. De complete cursus begint met de volgende woorden van Jezus: “Je zult wonderen zien via jouw handen via mij”. Ik wil deze blog niet te lang maken maar ik nodig je uit om de 50 wonderprincipes onbevangen te lezen en te zien hoe de gerichtheid op de ander evident is. Ook Helen Schucman werd door Jezus constant “gebruikt” om uitingen van liefde aan te bieden aan de mensen die op haar pad gebracht werden.

Als we dan het Tekstboek uit hebben en de werkboeklessen gedaan en beginnen aan het Handboek voor leraren dan laat Jezus er geen twijfel over bestaan wat zijn doel is. Wat zegt Jezus niet? Hij zegt niet dat een leraar van God iemand is die zich nergens meer iets van aantrekt en zelfvoldaan zit te genieten van zijn innerlijke vrede. Lees zelf maar en verheug je dat de boodschap van Jezus nooit verandert:

1. WIE ZIJN GODS LERAREN?

1. Een leraar van God is ieder die ervoor kiest er een te zijn. Zijn geschiktheid bestaat louter hierin: ergens, op een of andere manier, heeft hij een doelbewuste keuze gemaakt, waarbij hij zijn belangen niet los zag van die van iemand anders. Als hij dat eenmaal heeft gedaan, is zijn weg gebaand en zijn richting zeker. Een licht is de duisternis binnengegaan. Het kan één enkel licht zijn, maar dat volstaat. Hij heeft een overeenkomst met God gesloten, zelfs als hij nog niet in Hem gelooft. Hij is een brenger van verlossing geworden. Hij is een leraar van God geworden