Wij zijn de eeuwige Kinderen van de Vader, uitbreidingen van Zijn Liefde, Zijn Geliefden. Zijn Wil voor ons is volmaakt geluk (WB 101). Zodra we Zijn Liefde niet vrijelijk door ons heen laten stromen, treedt er verwarring op. Hierover valt meer te zeggen, maar in essentie komt het hier op neer. Nu menen wij dat relaties niet langer heilig zijn en zien we niet langer de innige, mysterieuze, verbondenheid tussen de Vader en onszelf en tussen onszelf en onze broeders. We zien slechts afgescheidenheid en geloven dat we een lichaam zijn dat zich beweegt in een buiten-wereld en dat buiten-anderen ontmoet; onze broeders en zusters.

De wortel van ons misverstand ligt dus in de schijnbaar onderbroken stroom van Zijn Liefde. Hierdoor zijn wij onze ware identiteit vergeten. Denk aan de volgende prachtige passage: (Txt 4:VII):

4Maar zolang jij je rol in de schepping niet vervult, is Zijn vreugde niet compleet omdat de jouwe incompleet is. En dit weet Hij. Hij weet het in Zijn eigen Wezen, en in de ervaring daarvan van Zijn Zoons ervaring. Het voortdurend uitvloeien van Zijn Liefde wordt belemmerd wanneer Zijn kanalen gesloten zijn, en Hij is eenzaam wanneer de denkgeesten die Hij geschapen heeft niet ten volle met Hem communiceren.

De oplossing van ons ingebeelde probleem is rechttoe rechtaan en blijkt uit de titel van het geschenk dat we van Jezus kregen: Een Cursus in Wonderen, en uit de titel van het vervolg: Een Cursus van Liefde. Met wonderen bedoelt Jezus het weer laten stromen van Liefde. Hoe? Door ons open te stellen voor deze liefde, het wonder te accepteren voor onszelf, en deze liefde, net zoals onze Vader doet, uit te breiden naar onze Broeders.

Ik merk dat het helend en verduidelijkend werkt om telkens de liefde centraal te stellen in ons werk als wonderwerkers. Zoals eerder gezegd begint Jezus zijn cursus, complete editie,  met de tekst: “Je zult wonderen zien via jouw handen door mij”. Dus zo simpel: afstemmen op Liefde (de Vader, Heilige Geest, Jezus) en bereid zijn om een open kanaal voor zijn liefde te zijn. Zo ontdek je dat je geen afgescheiden ikje bent maar verbonden met de Vader en met je Broeders.

Nu kunnen we nogmaals kijken naar de verandering van perceptie. Misschien kun je nu aanvoelen dat deze verandering niet onbelangrijk is maar dat het als het ware een deelaspect van “de aanpak” is. Want ja, het helpt, als je beseft dat onze gebruikelijke perceptie van ik hier en de wereld of jij daar, onjuist is. Dat deze foute perceptie gecorrigeerd dient te worden. Kunnen wij dat zelf, onze perceptie corrigeren? Ik heb in deze serie blogs uitgelegd waar onze pogingen om middels ons verstand onze perceptie te corrigeren toe kan leiden. In plaats van de ingebeelde grenzen tussen onszelf en de Vader en onze naasten te ontkennen, ontkennen we in feite de Vader zelf en zeggen “ik ben God” of we ontkennen de Anderen zelf, en menen dat zij onze projecties zijn. Afijn, ik heb dit eerder uitgebreid toegelicht en laat het nu hierbij.

Jezus geeft, natuurlijk, zelf duidelijk aan hoe we dat corrigeren van ons denken aan dienen te vliegen en wel in Wonderprincipe #37:

37. Een wonder is een correctie door mij in het onjuiste denken ingevoerd. Dit werkt als een katalysator, die foutieve waarneming afbreekt en op de juiste wijze opnieuw opbouwt. Dit stelt jou onder het Verzoeningsbeginsel, waar de waarneming wordt genezen. Tot dit heeft plaatsgevonden, is kennis van de Goddelijke Orde onmogelijk.

In andere woorden: Via een uiting van liefde van Jezus richting ons, een wonder, wordt onze foute waarneming genezen, kan onze perceptie “verschuiven”. Door als het ware mee te liften op Jezus’ liefde, door ons hiervoor open te stellen en wonderwerkers te worden, gaan we zien dat er geen grenzen bestaan tussen ons en de Vader en tussen ons en de anderen: er vindt Verzoening plaats. Onze ogen worden door Liefde geopend en we gaan weer juist waarnemen, perceptie kan gaan veranderen in visie, kennis.

Zie je het subtiele maar essentiële onderscheid tussen onze eigen pogingen om anders te gaan kijken op basis van verstandelijk begrip en ingewikkelde schema’s en de aanpak die in dit wonderprincipe wordt gegeven? Ons denken is hoogstens een opmaat die ons bereid maakt om liefde, Jezus, ons de ogen te laten openen. Pas als we onze mini “wilskracht” gebruiken om ons als kanalen te openen voor Zijn Wil zullen we ons onze ware identiteit weer kunnen herinneren. Lees door deze bril eens de werkboekles van vandaag (WB 307) en laten we ons samen afstemmen op de Liefde, op Zijn Wil, en ons verheugen over deze Liefde van de Vader en van Jezus:

Tegenstrijdige wensen kunnen mijn wil niet zijn.

Vader, Uw Wil is de mijne, en anders niets. Er is voor mij geen andere wil. Laat me niet proberen een andere wil te maken, want dat is zinloos en doet me zeker pijn. Alleen Uw Wil kan me geluk brengen, en alleen de Uwe bestaat. Als ik wil hebben wat U alleen kunt geven, moet ik Uw Wil voor mij aanvaarden en de vrede binnengaan waar conflict onmogelijk is, Uw Zoon één is met U in wezen en in wil, en niets de heilige waarheid tegenspreekt dat ik blijf zoals U mij hebt geschapen.

En met dit gebed betreden we in stilte een toestand waar geen tegenstrijdigheid kan komen, omdat we onze heilige wil met die van God verenigen, in het besef dat ze hetzelfde zijn.