Wat maakt de weg van Jezus toch zo uniek? Het is in mijn beleving meer dan nuttig om je met deze vraag bezig te houden als je Een Cursus in Wonderen (ECIW) en / of Een Cursus van Liefde (ECvL) doet. Ik zoek die uniekheid niet om andere wegen af te wijzen maar om ons de volheid te gunnen van de wijsheid en liefde van de cursus. Want te veel zie ik dat men van de cursus een cursus non-dualiteit wil maken, uitgedrukt in Bijbelse termen. Men stelt dan dat Jezus ons in de cursus aanmoedigt om toch vooral in onszelf te keren, onze perceptie te corrigeren en ons te richten op het bereiken van onze eigen innerlijke vrede.

Laatst had ik een leuk gesprek met een broeder die stelde dat we eerst de verlossing voor onszelf moeten accepteren voordat we ons kunnen richten op de wereld of op onze naasten. En natuurlijk is het ook belangrijk om “ja” tegen liefde te zeggen en om bereidwillig te zijn. Maar hoeveel tijd wil je nemen om dit “ja” uit te spreken? Volgens mij hoef je hier geen jaren voor uit te trekken. Het is niet de bedoeling van Jezus dat we een bovenmatige gerichtheid op eigen geluk cultiveren. De kern van zijn boodschap is: “je bent niet in je eentje”, je bent niet afgescheiden van je Bron (de Vader) en van elkaar, je Broeders.

Direct springt ons verstand op, het protesteert en stelt dat Jezus juist niet wil dat we ons op de wereld richten, deze echt maken, of de nood van onze naasten serieus nemen, omdat we daarmee hun illusie van de echtheid van deze nood zouden bevestigen. Ons verstand wil helderheid en vraagt telkens: “hoe zit het nou, wat is er waar en wat is onwaar?”. Is het nu wel of niet eerst de verlossing voor mijzelf accepteren? Moet ik me nu wel of niet bezighouden met het corrigeren van mijn perceptie? Moet ik me nu wel of niet bezighouden met mijn medemensen?

In mijn serie blogs probeer ik middels uiteenzettingen over de schepping en over de heilige relatie, het resultaat van de schepping, onze verstandelijke of-of mentaliteit tot rust te brengen en ruimte te scheppen voor het mysterie, voor de wijsheid en liefde van ons hart. Steeds weer wijs ik op het middel dat Jezus ons aanreikt in de cursus en datje nauwelijks terug hoort binnen “seculiere non-duale visies”, het “middel” van de liefde. Ook hier dient onze blik verruimd te worden nadat we jarenlang gehoord hebben dat het wonder gelijkstaat aan de correctie van onze perceptie. Dat bleek bij een nadere beschouwing van de vijftig wonderprincipes inderdaad genoemd te worden maar de hoofdbetekenis van het wonder is “een uiting van liefde”. Het klopt, we mogen en moeten het wonder aanvaarden voor onszelf en dit zal onze perceptie corrigeren, maar dit mogen we niet los zien van onze missie om wonderwerkers te worden en het wonder, uitingen van liefde, aan te bieden aan onze naasten.

Het is telkens en-en, liefde ontvangen en liefde aanbieden, ik samen met jij, God samen met ons. De cursus zegt het steeds: geven en ontvangen zijn in waarheid één. Zo’n uitspraak wordt door ons ego in een handige heupzwaai genomen en kan tegen de strekking van deze blog worden gebruikt: “Door gewoon te focussen op je eigen perceptie werk je automatisch aan de verlossing van anderen, want door te ontvangen zul je automatisch geven!”. Klopt dit dan niet? Werkt dit dan niet? Jawel; maar het gaat traag, net zo traag als al die andere seculiere non-duale methoden.

Jezus biedt ons “de aanpak” van de relatie omdat dit de snelweg voor ons is. We zijn aan elkaar gegeven omdat ons bewustzijn van de liefde die we zijn veel sneller groeit in liefdevolle interactie met elkaar dan in moeizame solo-pogingen om eerst innerlijke vrede voor jezelf te bereiken. Het is een stukje heerlijke Goddelijke wijsheid: om onze zelfgerichtheid, dus ons geloof in ik hier en jij daar, te overstijgen kunnen we het best liefde laten stromen: van God / Heilige Geest / Jezus door ons heen naar onze broeders en zusters. Kortweg: stromende liefde werkt gewoonweg veel beter dan navelstaren. Jezus biedt ons in de cursus een snelweg!

Mijn uitnodiging is om eens met deze blik, met focus op het aspect van stromende liefde, de cursus te lezen. Probeer het eens en zie de directe, heldere eenvoud van Jezus’ boodschap in de volgende werkboekles (315)

“Alle geschenken die mijn broeders geven, horen mij toe.

Elke dag komen er met elk ogenblik dat verstrijkt duizend schatten tot mij. Ik word heel de dag gezegend met geschenken die in waarde alles wat ik me kan voorstellen verre overtreffen. Een broeder glimlacht naar een ander en mijn hart wordt verblijd. Iemand spreekt een woord van goedheid of dank en mijn denkgeest ontvangt dit geschenk en maakt het tot het zijne. En ieder die de weg naar God vindt, wordt mijn verlosser, die mij de weg wijst en zijn zekerheid geeft dat wat hij geleerd heeft beslist ook het mijne is.

Ik dank U, Vader, voor de vele geschenken die vandaag en iedere dag van elke Zoon van God tot me komen. Mijn broeders zijn grenzeloos in al hun geschenken aan mij. Nu kan ik hen mijn erkentelijkheid betuigen, opdat mijn dankbaarheid aan hen mij mag leiden tot mijn Schepper en de herinnering van Hem.”