Critici van Een Cursus in Wonderen (ECIW) stellen dat de cursus mensen “naar hun hoofd” zou trekken. Ik meen dat we ons deze kritiek moeten aantrekken. We spreken, ook en misschien wel vooral in Facebook-groepen, zo ontiegelijk veel over de cursus in plaats van dat we de cursus daadwerkelijk doen. Nu kunnen we ook niet veel anders dan praten en schrijven over de cursus, want dit is nu eenmaal de manier waarop we als mensen met elkaar communiceren. Ik wil ook niet oproepen ermee te stoppen en ons te beperken door alleen maar geïsoleerde (mooie!) cursus-uitspraken te verpakken in een virtuele tegeltjeswijsheid. Jezus zelf deinst niet bepaald terug voor het gebruik van woorden, kijk alleen maar eens naar de omvang van de cursus. Maar de crux van ECIW is wel dat het een cursus is waar we niet alleen over moeten blijven praten maar die we daadwerkelijk moeten gaan doen, willen we gaan ervaren dat waar de woorden op duiden ook daadwerkelijk waar is en betekenisvol voor ons leven.

Woorden zijn, zo stelt de cursus, symbolen (van symbolen) maar dit is niet per se een diskwalificatie van het gebruik van woorden. De vraag is van waaruit deze symbolen, deze woorden, gestalte krijgen. Is het vanuit een verward, conceptueel ego-denken of vanuit een doorleefde ervaring van stromende liefde? In Een Cursus van Liefde (ECvL) gaat het over “De Kunst van Denken”. Hierin wordt beschreven hoe je kunt ervaren dat er “gedachten die je zelf niet denkt” als het ware door je heen kunnen stromen waarbij je uitgenodigd wordt om deze tot expressie te brengen wat, bijvoorbeeld, kan gebeuren in woord, maar ook in daad. ECIW spreekt over “de denkgeest die denkt met God”, zoals in werkboekles 45 (9):

“Probeer in de korte oefenperioden vandaag te onthouden hoe belangrijk het voor jou is om de heiligheid te begrijpen van de denkgeest die denkt met God. Neem een minuut of twee, wanneer je vandaag het idee herhaalt, om de heiligheid van jouw denkgeest te waarderen. Neem afstand, al is het nog zo kort, van alle gedachten die Hem wiens gastheer jij bent, onwaardig zijn. En dank Hem voor de Gedachten die Hij met jou denkt.”

Deze gedachten zijn niet zozeer de gedachten zoals wij die kennen maar eerder een vorm van direct inzicht, van weten. In genoemd citaat legt Jezus uit hoe we dit zelf kunnen gaan ervaren: “neem afstand van alle gedachten, al is het nog zo kort, die Hem wiens gastheer jij bent, onwaardig zijn”. Dat brengt ons dan direct bij de volgende vraag: “Hoe doe je dit dan?”. En daar komt het werkboek om de hoek kijken en het belang van het daadwerkelijk doen van de werkboeklessen. ECIW wil niet leiden tot een nieuwe theologie maar wil ons een universele ervaring bieden. In de inleiding van de verklaring van termen zegt Jezus:

“2. Alle termen zijn in aanleg controversieel, en zij die de controverse zoeken zullen die vinden. Maar zij die verheldering en verklaring zoeken zullen die eveneens vinden. Ze dienen echter bereid te zijn aan controversen voorbij te zien in het besef dat die een verweer zijn tegen de waarheid in de vorm van een  vertragings-manoeuvre. Theologische overwegingen als zodanig zijn per definitie controversieel, aangezien ze op geloof berusten en daarom aanvaard of verworpen kunnen worden. Een universele theologie is onmogelijk, maar een universele ervaring is niet alleen mogelijk, maar zelfs noodzakelijk. Het is deze ervaring waarop de cursus aanstuurt. Alleen hier is consistentie mogelijk, want alleen hier komt aan onzekerheid een eind.”

Ik nodig je uit om in dit verband de werkboekles van vandaag te lezen:

“Les 327

Ik hoef slechts te roepen en U geeft me antwoord.

Er wordt mij niet gevraagd om verlossing aan te nemen op grond van een ongefundeerd geloof. Want God heeft beloofd dat Hij mijn roep zal horen en mij Zelf antwoord geven. Laat me slechts op grond van mijn ervaring leren dat dit waar is, en vertrouwen in Hem zal zeker tot me komen. Dit is het vertrouwen dat stand zal houden en me steeds verder en verder zal brengen op de weg die tot Hem leidt. Want zo zal ik er zeker van zijn dat Hij me niet verlaten heeft en nog steeds liefheeft, en slechts wacht op mijn roep om me alle hulp te geven die ik nodig heb om tot Hem te komen.

Vader, ik dank U dat Uw beloften in mijn ervaring altijd zullen worden ingelost, als ik ze maar uitprobeer. Laat me daarom proberen ze te beproeven en ze niet te beoordelen. Uw Woord is één met U. U schenkt de middelen waardoor overtuiging komt en de zekerheid van Uw blijvende Liefde eindelijk wordt verworven.”

Ik sluit deze blog af met een citaat uit de inleiding op het werkboek en ik ga ervan uit dat de oproep van Jezus hierin voor zichzelf spreekt:

“7 Het hoofddoel van alle oefeningen is het vergroten van je vermogen de ideeën die je zult oefenen zo uit te breiden dat ze alles omvatten. Dit zal van jouw kant geen inspanning vergen. De oefeningen zelf voldoen aan de voorwaarden die noodzakelijk zijn voor deze vorm van overdracht.

8 Sommige ideeën die het werkboek presenteert zul je moeilijk kunnen geloven, en andere kunnen nogal onthutsend lijken. Dit doet er niet toe. Jou wordt slechts gevraagd de ideeën toe te passen zoals je opgedragen wordt. Er wordt je helemaal niet gevraagd ze te beoordelen. Er wordt je alleen gevraagd ze te gebruiken. Juist het gebruik ervan zal ze betekenis voor je laten krijgen en je tonen dat ze waar zijn.

9 Onthoud alleen dit: je hoeft de ideeën niet te geloven, je hoeft ze niet te aanvaarden, laat staan toe te juichen. Tegen een aantal ervan zul je je misschien heftig verzetten. Dit alles is niet van belang en zal hun uitwerking niet verminderen. Maar sta jezelf niet toe uitzonderingen te maken in de toepassing van de ideeën die het werkboek bevat, en – wat je reacties op de ideeën ook mogen zijn – gebruik ze. Meer wordt er niet gevraagd.”