Gisteren gebruikte ik het beeld van een regenboog om onze veelkleurigheid als zoekers naar waarheid te illustreren. In deze serie blogs heb ik mijn kleur getoond zoals ik me daartoe geroepen voelde. Mijn kleur is niet de juiste of enige kleur, maar in mijn beleving voelde het goed om erop te wijzen dat het kleurpalet van de cursus breder is dan we zijn gaan denken. Ik heb geprobeerd aspecten van de weg van Jezus te belichten die soms wat onderbelicht zijn geraakt. Ik denk hierbij aan het volgende:

• ECIW doet een beroep op ons verstand maar het is niet de bedoeling om te komen tot een niet-doorleefde nieuwe theologie of filosofie.
• Ik heb geprobeerd te laten zien dat een te grote, verstandelijke focus op eenheid ons de illusie kan geven dat we alleen op de wereld zijn. Dat het alleen om ons draait.
• Schepping als uitbreiding van liefde gaat ons verstand te boven en het palet van de schepping bevat de Bron, onze Vader, en onze Broeders, verenigd in het Zoonschap met als oudste broeder Jezus.
• De visie die Jezus ons in ECIW biedt is daarom intrinsiek relationeel: wij zijn wezens in relatie met onze Vader en in relatie met elkaar.
• Hoewel deze relatie “Heilig” is, heel en onverdeeld, is het onhandig om te luisteren naar de logica van het hoofd dat wil concluderen dat ik God ben of dat jij niet bestaat.
• Het verstandelijk aannemen van een hyper abstracte eenheidsfilosofie kan namelijk volgens deze logica leiden tot ik-gerichtheid waarbij alles draait om mijn innerlijke vrede en geluk. Bovenmatige ik-gerichtheid is synoniem aan geloof in afscheiding.
• Het relationele aspect van ECIW plaatst deze geheel in lijn met het Nieuwe Testament en slechts deels in de lijn van wat ik heb aangeduid als seculiere non-duale visies (denk aan Advaita- en Satsang-leraren).
• In het Nieuwe Testament geeft Jezus ons als grootste “gebod”: “Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dit is het grootste en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Heb uw naaste lief als uzelf.” Deze twee geboden vormen de kern van Jezus’ leer en benadrukken het belang van liefde voor God en liefde voor de medemens.
• ECIW heeft raakvlakken met non-duale visies omdat Jezus ons leert dat er geen grenzen bestaan tussen ik en de wereld en ik en jij. Dit wordt ware ontkenning genoemd en dit vormt een deelaspect van het wonder: het corrigeren van onze perceptie.
• Maar Jezus benadrukt dat het hoofdaspect van het wonder het uiten van liefde betreft. Wij zijn de liefdesuitingen van de Vader en kunnen ons onze Identiteit herinneren door Zijn Liefde te beantwoorden en aan te bieden aan onze broeders en zusters.
• In ECIW overstijgt Jezus zowel Bijbel als de seculiere non-duale visies in zijn beschrijving van het fenomeen projectie waarbij wij vanuit geloof in zonde-schuld -angst (en aanval, verdediging en straf) de illusoire beelden van tijd, lichamen en de wereld projecteren.
• Zo doende corrigeert hij ons beeld van een wraaklustige Bijbelse God; niet God schiep een wereld vol geweld en haat maar wij maken (dromen) deze.
• En zo doende geeft hij aan dat verlossing verder gaat dan het accepteren van wat er maar in bewustzijn verschijnt; de kern van de “aanpak” van seculiere non-duale visies.
• Jezus’ hele boodschap is er een van wederkerigheid gebaseerd op de intrinsiek relationele aard van ons wezen.
• De weg van Jezus bestaat uit het in herinnering brengen van onze liefdesband met God en met elkaar, het afstemmen op Liefde (op de Heilige Geest, Jezus, de Vader), het ophouden met projecteren van schuld op God of op onze Broeders opdat de liefde weer gaat stromen en we ons onze tijdloze, onkwetsbare, onsterfelijke en liefdevolle Identiteit herinneren.
• Jezus leert ons dat de wereld zoals wij die kennen voorkomt uit onze projectie. Projectie is een soort scheppen in engere zin: het kan nare beelden maken van een wrede duale wereld maar als we ons openstellen voor de correctie door liefde dan kunnen we ook een gelukkigere wereld maken: de gelukkige droom, de nieuwe wereld.
• Jezus belooft ons dat we uiteindelijk onze ware aard zullen herinneren en zullen weten dat we medescheppers zijn met de Vader. Nu nog onvoorstelbaar voor ons.

Met deze wat droge opsomming nodig ik jullie uit om de laatste werkboeklessen van het jaar met open mind en hart te lezen. Voor mij is één van de belangrijkste sleutels: liefde is zowel middel als doel.

In de inleiding op de laatste werkboeklessen vat Jezus nog eens glashelder samen wat ik met veel woorden in deze serie blogs probeerde onder de aandacht te brengen:

Het is onze functie ons op aarde Hem te herinneren, zoals het ons gegeven is in de werkelijkheid Zijn eigen compleetheid te zijn. Laten we dus niet vergeten dat ons doel gedeeld wordt, want het is die gedachtenis die de Godsherinnering bevat en de weg wijst naar Hem en naar de Hemel van Zijn vrede. Zullen we onze broeder, die ons dit kan bieden, dan niet vergeven? Hij is de weg, de waarheid en het leven dat ons de weg toont. In hem huist de verlossing die ons, door de vergeving die wij hem schonken, geboden wordt.

Nu wil ik zwijgen en in grote liefde en dankbaarheid mijn knie buigen voor mijn Vader. Met mijn hand op Zijn Woord stel ik mijn hoofd en hart open als ik de volgende werkboekles als gebed bid:

Les 361-365

Dit heilig ogenblik wil ik U geven.
Neemt U het in handen. Want U wil ik volgen, in de zekerheid dat Uw leiding mij vrede geeft.

En als ik een woord nodig heb om me te helpen, zal Hij het me geven. Als ik een gedachte nodig heb, geeft Hij me die ook. En als ik alleen maar stilheid nodig heb en een rustige, open denkgeest, dan zijn dat de gaven die ik van Hem ontvangen zal. Hij heeft de leiding, op mijn verzoek. En Hij zal me horen en antwoord geven, want Hij spreekt namens God, mijn Vader, en Zijn heilige Zoon.