Ik heb tien jaar gewerkt als marketing manager. Eén van de eerste dingen die je leert is dat de klant centraal moet staan in je benadering van de markt. Wat wil hij, hoe denkt hij, wat voelt hij en hoe kun je zijn aandacht trekken en vooral vasthouden? Het klinkt mooi: “klant-gericht-denken”. Als ik blogs schrijf over ECIW en ECvL probeer ik de lezer in gedachten te houden. Ik vraag me dan af hoe ik op de beste manier behulpzaam kan zijn om iets van de verwondering die ik zelf ervaar bij het doen van de cursussen over te brengen. Daarbij krijg ik op Facebook terugkoppeling van de lezers in de vorm van emoticons of reacties. Aanvankelijk was dat ook een mooie manier om bij mezelf wat ego-patronen helder te krijgen en te vergeven. Want waar gaat het “leuk om positieve reacties te krijgen” over in een dwangmatig streven naar likes? En doe je het dan nog wel om waarlijk behulpzaam te zijn of om je ego te strelen?

Ondertussen weet ik welke berichten het beste aanslaan. Het onderwerp moet aanspreken en herkenbaar zijn en het liefst een situatie uit het dagelijks leven betreffen. Mijn lieve partner is zelf geen cursus-student maar ze (snel-)leest wel meestal mijn blogs en waardeert vooral de “uit het leven gegrepen””- tekstjes. Ik vind deze ook leuk om te schrijven en deed dit vooral in mijn beginperiode met ECIW dan ook volop. Er is ook duidelijk behoefte hieraan en het was altijd mijn hoop dat in de Facebook-groep “Een Cursus in Wonderen met elkaar” dit voorbeeld gevolgd zou worden door anderen. Maar dit gebeurt niet of nauwelijks, ook niet in andere, grotere ECIW-groepen. Het is een handjevol auteurs die authentieke bijdragen leveren en enkele groepsleden die spreuken, citaten of berichten van anderen re-posten. Ook dit heb ik moeten leren accepteren. Kennelijk zien de meeste Facebook-leden de ECIW-groepen als plekken om wat inspiratie op te doen en minder als een community om vaak en diep met elkaar in contact te treden.

Hoe kom ik op deze overdenking? Dat kwam door de werkboekles van vandaag, nummer 193 al weer met de titel: “Alles is een les die God me graag ziet leren” met hierin als centraal thema “vergeving”. Als er één ding is wat ik heb gemerkt is dat bij klantgericht schrijven op Facebook een blog niet te lang moet zijn. Daarom zijn plaatjes met spreuken zo populair; even een kort moment van inspiratie en door! En laat ik hierin niet schijnheilig zijn want zelf vind ik het ook leuk om af en toe social media af te grazen naar fastfood. Dat is niet fout of zondig maar gewoon wat het is. Als vuistregen houd ik bij mijn blogs aan dat ik probeer niet veel meer dan 800 woorden te gebruiken, iets dat Word handig voor me bijhoudt (ik zit nu al op 472). Maar Jezus lijkt zich in ECIW weinig aan te trekken van de spanningsboog van de lezer gezien de omvang van de Cursus. En ook de werkboekles van vandaag telt bijna 1200 woorden! Het zal niet voor niets zijn dat lieve broeders en zusters boekjes over de cursus maken waarin ze romantische, sfeervolle foto’s afdrukken met een enkel citaat ernaast.

Eind vorig jaar ervaarde ik een drang om gedurende een paar maanden elke dag te posten. Hierbij ging het niet om lichtvoetige onderwerpen en leuke, aansprekende voorbeelden uit het dagelijks leven (zie de gebundelde blogs onder Eenheid en Liefde op https://eciwcoach.com/liefde-en-eenheid/ , als je nog durft). Nee, het betrof vooral de metafysica van ECIW, een woord dat op voorhand al veel lezers afschrikt. Er is zelfs een flinke groep studenten die zich afkeert van het bestuderen van de cursus en stelt dat het toch eigenlijk neerkomt op de ontkenning van alle illusies, inclusief de illusie van al deze boekenwijsheid. Uiteindelijk komt aan het leren en studeren zoals wij dit kennen inderdaad een eind, zoals zo mooi omschreven in Een Cursus van Liefde (ECvL). En waar het gaat over leren en over het thema van de werkboekles van vandaag, dus over vergeving, zegt Jezus hierover:

“God heeft geen weet van leren” en “God ziet geen tegenstrijdigheden” en vervolgens “God neemt in het geheel niet waar”.

Genoemde groep studenten die afkerig zijn van langdradige teksten en studie, lijken dus een goed punt te hebben.  Als vanuit Goddelijk perspectief leren, tegenstrijdigheden en waarneming (van alles) onzin zijn, waarom zou je dan nog energie steken in leren en het vergeven van de tegenstrijdigheden die je waarneemt?

Welnu; dat hoeft ook niet als je het Goddelijke inzicht helemaal deelt. Maar dat doe je vermoedelijk niet. De spiritueel leraar Kim Michaels geeft hiervoor een mooi bewijs waar het zijn eigen bewustzijnsgroei betreft. Hij erkent dat hij nog geen “ascended master” is en dus nog vergevingswerk te doen heeft.

Ik wil niemand onderschatten en ik hoop van harte dat iedereen die zich beperkt tot het lezen en uiten van fraaie en wijze oneliners ascended masters zijn die besloten hebben onder ons te blijven om zo waarlijk behulpzaam te zijn. Ook wil ik ieders weg, wijze en leerstadium respecteren waarbij ik me realiseer dat ECIW Een Cursus in Wonderen is, en niet DE (enige) Cursus of weg. Maar omdat ik post in een ECIW-groep heb ik toch de vrijmoedigheid om jou als medestudent die al gekomen is tot woord 886 uit te nodigen de prachtige werkboekles van vandaag eens rustig en integraal te lezen. Dan zul je hier ook de volgende woorden van Jezus aantreffen:

10. We zullen vandaag proberen duizend schijnbare blokkades voor vrede in maar één dag te overwinnen. Laat genade sneller tot jou komen. Probeer haar niet nog een dag, nog een minuut of nog een ogenblik langer tegen te houden. Hiertoe werd de tijd gemaakt. Gebruik die vandaag waarvoor die is bedoeld. Wijd ‘ s ochtends en ‘ s avonds zoveel tijd je kunt aan zijn eigenlijke doel, en laat die tijd niet korter zijn dan wat aan jouw diepste behoefte voldoet.

11. Geef alles wat je kunt, en geef een beetje meer. Want nu willen we met gezwinde spoed opstaan en naar ons Vaders huis gaan.

https://eciwcoach.com/liefde-en-eenheid/