Afgelopen dagen las ik het laatste boek van Sebastian Blaksley, Embodiments of Love, en daarnaast bekeek ik het lange video-interview van Tijn Touber op Lumens. Ik vond allebei de moeite waard. Sebastian geeft mooie boodschappen door vanuit het Christusbewustzijn waarbij het hoofdthema Liefde is. Kort samengevat stelt hij dat je voortkomt uit Liefde, Liefde bent en dat je je deze identiteit weer kunt herinneren door deze Liefde te laten stromen. Tijn wordt geïnterviewd door Ferdinand en zij komen tot een mooie en open uitwisseling van inzichten. Ferdinand spreekt regelmatig over Yeshua, Jezus, en wat deze voor hem betekent.

Zowel het boek als het interview handelen over onze duale wereld en hoe we ons hiertoe kunnen verhouden. Het valt Tijn op dat Ferdinand regelmatig Yeshua aanhaalt in het gesprek en hij nodigt hem uit om meer vanuit zichzelf te spreken en niet zijn toevlucht te nemen tot een autoriteit buiten hemzelf. In de commentaren van luisteraars vallen sommige mensen over Ferdinand heen omdat hij zo vaak Yeshua noemt. Hijzelf lijkt zich soms haast te verexcuseren richting Tijn dat hij “nog niet zo ver is”.

Zowel het boek als het interview werkten een tijdje door bij mij. Allebei “resoneerden”, maar er leek toch iets te wringen. Wat was dit toch? Door uit te zoomen ontstond wat overzicht. Tijn vertelde dat hij eindelijk het grootste deel van de tijd in innerlijke vrede verkeerde, iets waar Ferdinand haast een beetje jaloers op is. Tijn stelt dat de wereld een gekkenhuis is en dat dit misschien wel zo bedoeld is en mogelijk nooit zal veranderen. Via dit gekkenhuis kunnen we ons dan onze ware identiteit herinneren. Het viel me op dat in het lange interview nauwelijks over liefde werd gesproken of dat het werd teruggebracht tot de liefde tussen man en vrouw, een liefde die tot nieuw leven kan leiden. Goed en kwaad zouden gewoon twee relatieve aspecten van dezelfde medaille zijn maar uiteindelijk is alles één. Het realiseren hiervan geeft de felbegeerde innerlijke vrede. Tijs stelde dat hij soms merkte dat hij het wel gezien had op deze aarde en zijn lessen wel geleerd had. Hij is klaar om onze aarde te verlaten.

Het viel me op dat de oproep aan Ferdinand om “zich niet duaal achter Jezus te verschuilen”, op zich ook uitgaat van de echtheid van deze dualiteit. Het klopt, aanvankelijk kunnen we Jezus zien als iemand die los van ons staat en dat is inderdaad een duale zienswijze. Maar via Een Cursus in Wonderen (ECIW), en nog sterker via Een Cursus van Liefde (ECvL) en de boeken van Sebastian lost onze duale blik langzaam op en krijgen we een steeds dieper besef van de liefdesband waarmee we in het Christusbewustzijn verbonden zijn met elkaar, met Jezus en met de Vader.

Zo kwam ik weer terug bij het thema van mijn boekje “Eenheid en Liefde”, een serie blogs die ik eind vorig jaar schreef. In dit werkje merk ik op dat de focus op eenheid binnen de ECIW-gemeenschap uiteindelijk resulteert in een radicaal geloof in eenheid waarbij de aandacht helemaal naar binnen keert en innerlijke vrede het hoogst haalbare lijkt. Binnen deze absolute eenheid is geen ruimte meer voor Goden en leraren buiten ons. We moeten het zelf doen.

En daar zit hem dan meteen de crux. Een absolute eenheidsfilosofie laat geen ruimte voor het mysterie van Liefde en Schepping. Het mysterie bestaat eruit dat God en ik, of de ander en ik, niet verschillen maar toch ook niet 100% samenvallen. Dit vormt een struikelblok voor ons denken, maar niet voor ons hart. Het gaat te ver om dit hier nogmaals verder uit te werken en belangstellenden verwijs ik naar genoemd boekje op m’n website.

Ik zie wel dat het niet benoemen van liefde in mijn beleving een verarming geeft van onze visie op mens-zijn. Sebastian, de liefdesboodschapper, geeft ook aan dat de tegenstellingen die we menen te zien in de wereld behulpzaam kunnen zijn. Zijn betoog komt neer op een kernboodschap uit ECIW: alles is een uiting van liefde of een roep om liefde. En dit verandert onze hele houding ten opzichte van ons menselijk bestaan. Want ja; innerlijke vrede en geluk staan ook centraal in ECIW, ECvL en in de boeken van Sebastian. En ja; hiervoor dient ons perspectief te veranderen. Maar DE centrale boodschap van Jezus is dat we geroepen zijn wonderwerkers te zijn, aanbieders van wonderen, kanalen van liefde.

We zijn niet geroepen tot ultieme onverschilligheid waarbij we goed en kwaad afdoen als volkomen relatief en vervolgens onze biezen pakken. We zijn relatie, uitbreidingen van liefde en dit is een mysterie. Uiteindelijk kan er geen sprake zijn van mijn geluk maar alleen van ons geluk. De Jezus-boeken gaan over het scheppen van een nieuwe aarde en onze rol hierin.

Broeders en zusters, dit is geen oordeel over de waarde van het interview en de hierin gedeelde inzichten. Ik kan niet in iemands hart kijken en kan alleen aangeven wat deze ene video, deze momentopname, bij mij losmaakte. Ik zou hoogstens tegen Ferdinand willen zeggen dat hij zijn relatie met Yeshua mag vieren als een feestje, net zoals wij onze relatie met elkaar en met de Vader mogen vieren. Dit is geen kinderachtige of voorlopige visie maar een viering van het liefdevolle mysterie van het bestaan.