Broeders en zusters die mijn blogs lezen zullen weten dat ik soms aandacht besteed aan twee hoofdstromingen binnen de ECIW-gemeenschap. Deze stromingen worden vertegenwoordigd door twee leraren en twee verenigingen. Dit zijn The Foundation of Inner Peace van wijlen Ken Wapnick en The Circle of Atonement van Robert Perry. Wie zich hierin wil verdiepen kan terecht op mijn website; bijvoorbeeld via https://eciwcoach.com/een-vergelijking-van-de-twee-visies/ en https://eciwcoach.com/de-relatie-tussen-de-leer-van-the-circle-en-de-leer-van-ken-wapnick/ ).

Ik ben helemaal niet op zoek naar controverses, naar geforceerde keuzes over wie er nu gelijk of ongelijk heeft en dat soort ego-gedreven narigheden. Maar in de tien jaren dat ik de rol van ECIW-coach mag vervullen merkte ik dat de broeders en zusters met wie ik van gedachten mocht wisselen over de cursus, hun denken over de cursus en daarmee de houding waarmee ze het leven tegemoet treden en hun handelen laten bepalen onbewust baseerden op (hun interpretatie van) de visie van Ken Wapnick.

“Nou en?”, zul je wellicht denken. Leiden beide visies niet naar hetzelfde doel? Naar verlossing? En of dat nu linksom of rechtsom gebeurt, dat maakt toch geen verschil? En moeten we wel strijden om de juiste metafysische visie? Wat mij betreft natuurlijk liever niet, tenzij we niet weten dat we al uitgaan van een bepaalde visie en door onze onbewuste keuze eerder richting een groter geloof in afscheiding gaan dan richting verbinding. Zo’n omweg kost namelijk onnodig tijd terwijl de wonderen waar de cursus over spreekt juist bedoeld zijn om tijd te besparen.

Ik heb nagedacht over een zo eenvoudig mogelijke manier om het belangrijkste verschil tussen de visie van Wapnick en Perry te illustreren. Een soort sleutel die de neutrale lezer kan helpen om zelf met ECIW zijn of haar visie, en daarmee houding ten opzichte van anderen, te bepalen. Hoewel ik een hekel heb aan ingewikkelde diagrammen heb ik toch geprobeerd behulpzaam te zijn door twee plaatjes te tekenen. Deze zal ik eerst geven met een zo kort mogelijke uitleg van de essentie.

Figuur 1 geeft de essentie van de visie van Ken Wapnick weer. God schept daarbij één Zoon, met een hoofdletter Z. Deze Zoon valt in slaap en droomt dat hij bestaat uit verschillende zonen met een kleine letter z. Alleen de ene Zoon, met hoofdletter Z, is echt en de zonen zijn nepfiguren. De nepfiguren zijn als zwarte bolletjes getekend en de arcering in de grote bol laat zien dat de ene Zoon aan het dromen is.

Figuur 2 geeft de essentie van de visie van Robert Perry weer. Hierin schept God niet één Zoon maar ontelbaar veel Zonen. Elk van deze Zonen is aan het dromen (dus half zwart gekleurd). Hun gemeenschappelijke droom van afgescheidenheid wordt weergegeven met de arcering. Dit is dus een soort collectieve droom.

Heb je hier wel eens bewust bij stil gestaan? Ik ga nu niet proberen met citaten uit de cursus je van één van deze twee visies te overtuigen maar wil je wel wijzen op de genoemde gevolgen die ik dus als ECIW-coach tegenkom.

Mensen die ongemerkt zijn gaan geloven in de juistheid van visie / figuur 1 stellen onbewust vast dat zij zelf ten diepste de ene Zoon zijn. Ze plaatsen zichzelf dus hiermee dikwijls in het centrum van de grote, rechter cirkel van Figuur 1 en kijken vervolgens om zich heen naar de zonen 1,2,3 etc; naar zonen met een kleine letter z. Vervolgens denken ze: “Ik, de ene Zoon, droom dat ik anderen zie; zonen 1,2,3 etc. Maar deze zonen zijn niet echt. Ik vergis me en moet mijzelf niet foppen.”. Vervolgens vertaalt dit zich naar hun houding in het leven en kunnen ze zich afvragen of ze andere mensen wel moeten helpen want daarmee zouden ze net doen alsof deze zonen echt zijn. Dus ook als deze zonen, deze nepfiguren, lijken te lijden (denk aan beelden op t.v.) dan menen de volgers van deze visie dat ze hierom kunnen lachen. Ze streven ernaar om de onbewogen, ene Zoon te zijn die geniet van zijn innerlijke vrede.

Nu naar Figuur 2. Mensen die hierin geloven beseffen dat ze één van de vele Zonen van God zijn. Hoewel ze eigenlijk in verbinding staan met God en met de andere Zonen, zijn ze dit vergeten. Ze leven dus vanuit de zwarte helft van hun bolletje. Ze vormen een Zoonschap maar zijn het besef van hun verbondenheid kwijtgeraakt en dromen een collectieve droom van afgescheidenheid (het gearceerde gebied). Als zij een broeder of zuster in nood zien dan denken ze: “Ik zie een broeder of zuster die roept om liefde. Ik wil waarlijk behulpzaam zijn door mijn liefde naar hem of haar te laten stromen”. Ze zien anderen dus niet als droomfiguren maar als echte Broeders.

Zie, maar vooral voel je het verschil? In beide visies is er sprake van eenheid. God en de Zoon of Zonen zijn weliswaar elk als cirkel getekend, maar ze bevinden zich in één ruimte; ze zijn ten diepste één.

Hat grappige is dat mensen die uitgaan van Figuur 1 geen moeite hebben met de visie dat God één Zoon schept. Dus schijnbaar zijn er dan twee (Vader en Zoon), maar toch blijven ze in eenheid verbonden. Als je ECIW zelf leest dat zul je echter zien dat Jezus spreekt van de schepping van Zonen; nog steeds met behoud van eenheid. Toch protesteren aanhangers van visie 1 nu heftig omdat Zonen een meervoudigheid suggereert waar ze niets van willen weten. Dus ze accepteren wel de schijnbare meervoudigheid van God en de Zoon maar niet die van God en Zonen. Zoals gezegd aarzelt Jezus helemaal niet om in ECIW dit mysterie van meervoudigheid met behoud van eenheid te beschrijven.

De uitnodiging is om te onderzoeken wat je zelf gelooft. Ik geloof en hoop dat de meeste mensen die stellen dat ze geloof hechten aan visie 1 deze in de praktijk niet echt ten uitvoer brengen. Want als je dit echt gelooft dan heeft niet alleen het helpen van anderen geen zin maar ook het praten met anderen niet. Je praat dan namelijk ten diepste in jezelf. Je weg zou dan theoretisch een volkomen ontkenning zijn van anderen, zelfs van God zodat je in absolute onbewogenheid in de rechter cirkel van figuur 1 kunt verblijven. Je enige aandachtspunt is dan het (zogenaamd) corrigeren van je perceptie met als strekking: “alleen ik ben echt”. In feite zeg je dan ook: “Ik ben God”. Voor jou is het wonder van ECIW dan uitsluitend het corrigeren van je perceptie.

Vanuit visie 2 zul je je verwonderen over de verscheidenheid die je ziet en de realisatie dat alles in eenheid met elkaar verbonden is. Je zegt echter niet “Ik ben God”, maar “ik ben Goddelijk”, een belangrijk verschil. Als je ECIW onbevangen leest zie je dat Jezus het wonder primair definieert als een uiting van liefde (zie ook: https://eciwcoach.com/hoe-kunnen-we-wonderen-verrichten/ ). Je ziet dat de Cursus een boek is dat handelt over het wonder van de heilige relatie; de relatie tussen de Vader en jou en tussen jou en je broeders. En die broeders bestaan echt en zijn geen door jou bedachte zombies.

Samenvattend: Voor mij is het belangrijk dat de visie die je (onbewust) koestert leidt tot verbinding; tot het stromen van liefde. Want we zullen samen verlost worden en onze innige en mysterieuze verbondenheid met de Vader en met elkaar realiseren. Dat stromen van liefde kan zich op allerlei manieren manifesteren, ook in de wereld van vorm. En lees vooral zelf de cursus en heb vertrouwen dat Jezus hierin precies de bewoording heeft gekozen die het meest behulpzaam is voor ons.

In liefde met je verbonden,

Simon Schoonderwoerd