Helen Schucman, de scribent van Een Cursus in Wonderen (ECIW), was niet altijd even blij met haar rol als scribent van de cursus. Ze schaamde zich voor het boek richting haar vakgenoten, andere psychotherapeuten. Ze ontweek in gesprekken ook dat ze de woorden van Jezus had ontvangen. Ze vroeg aan hem waarom hij nu juist haar had gekozen om zijn woorden op papier te zetten. “Omdat je bereid bent het te doen”, was ongeveer de strekking van zijn antwoord. Ze gebruikte steno om de stroom aan inzichten op papier te zetten. Ze kon als er iets tussendoor kwam gewoon stoppen en daarna moeiteloos de draad weer oppakken. In haar biografie kun je lezen dat ze soms worstelde met Jezus en dat haar houding over zijn boodschap ambivalent was. Ze schijnt zelfs te hebben gezegd dat ze het boek soms vervloekte. Soms grijpen critici dit aan om “te bewijzen” dat dit boek uit de koker van een kwade macht komt, misschien wel de duivel zelf. Maar Helen werd tijdens het schrijven niet “overgenomen” door een andere entiteit maar ze schreef vrijwillig Jezus’ woorden op. Als ze een tijdje geen zin had dan stopte ze, maar dat voelde dan toch niet lang goed en daarna ging ze weer verder.

Als we dit zo horen dan vragen we ons af hoe dit nu mogelijk is. Helen zou toch de gelukkigste vrouw van de wereld moeten zijn met zo’n direct lijntje met Jezus? We vinden haar bevoorrecht en zouden graag zelf zo’n relatie met hem hebben. Hoe kan dit toch dat haar biografie in het Nederlands de titel draagt: “Een leven geen geluk”? Dat lijkt ons geen reclame voor de zaak!

Dat mensen worstelen met de boodschap vanuit het Christusbewustzijn, van God zo je wilt, is voor Christenen niets nieuws. Mozes werd gevraagd spreekbuis te zijn van God maar had daar helemaal geen zin in. Jona voelde er ook heel weinig voor en hetzelfde gold voor Jeremia. Toch werden ze geroepen om zich als “kanalen” beschikbaar te stellen voor God. Wij gebruiken nu het toepasselijke woord: channeling.

Bij dat channelen zie je een soortsamenwerking tussen God en mens. Er is een Goddelijk plan, een wijsheid vanuit liefde en eenheid, die kenbaar gemaakt moet worden aan de mensen. Vanuit ons duale denken gaan wij ervan uit dat, in het geval Jezus de bron is, hij als het ware een monoloog houdt die het medium dan even mag noteren of uitspreken. We kunnen er ons dan over verbazen dat de stijl van gechannelde boeken kan verschillen: Een Cursus in Wonderen komt anders over dan Een Cursus van Liefde of The Way of Mastery, om maar eens wat meesterwerken te noemen. Als rationele lezers stellen we dan dat sommige boeken niet van Jezus kunnen komen omdat ze niet zo erudiet overkomen als ECIW.

Wie met zijn hart kan luisteren merkt de continuïteit op tussen het Nieuwe Testament en genoemde boeken. Jezus zou in de Bijbel zeggen: “de schapen herkennen de stem van de herder en volgen hem”. Het mediumschap van de scribenten past helemaal binnen de visie van ECIW die stelt dat we wonderwerkers mogen zijn door bereid te zijn liefde te manifesteren richting onze naasten, bijvoorbeeld door een mooi boek op papier te stellen. We zijn hier om waarlijk behulpzaam te zijn en mogen elke dag aan Jezus vragen waar we de liefde door ons heen mogen laten stromen naar onze naasten. Gebruikt Jezus ons dan? Is dit een soort bezetenheid? Nee, maar je ziet wel dat het niet alleen om “mijn” geluk draait. Uit de biografie van Helen blijkt hoe Jezus door haar heen ook anderen helpt, zelfs zonder dat Helen dit nu echt bewust doorheeft. Dit doet me denken aan de eerste zin in het Tekstboek van de complete editie: “Je zult wonderen zien via jouw handen door mij”.

Bij genoemde boeken proef je als het ware ook iets van het wezen van de scribent. Het zal niet toevallig zijn dat ECIW door een psychotherapeute is opgeschreven en wat wetenschappelijk en rationeel overkomt. Dat Een Cursus van Liefde de warmte voelbaar maakt van Mari Perron. Zij is een bijzonder zachtaardig mens en het is wonderlijk dat ze in gesprekken helemaal niet welbespraakt overkomt, wat warrig zelfs en onzeker. Maar Een Cursus van Liefde straalt een wijsheid en liefde uit die resoneert in ons hart. In The Way of Mastery proef je de luchtige joligheid van Jayem maar tevens hoor je dezelfde wijsheid als in ECIW.

Scibenten en mediums vormen geen eenheidsworst en kleuren de boodschap die ze samen met Jezus beschikbaar maken voor ons. In de mate waarin ze de doorgegeven woorden en boodschappen als het ware omarmen en “incorporeren” , de verzoening aanvaarden voor zichzelf, ervaren ze vrede en geluk, maar velen hebben hun worstelingen, net als jij en ik.

Les 318

In mij zijn middel en doel van de verlossing één.

In mij, Gods heilige Zoon, zijn alle onderdelen van het hemelse plan om de wereld te verlossen in harmonie gebracht. Wat zou er in conflict kunnen zijn, wanneer alle onderdelen slechts één bedoeling hebben en één doel? Hoe zou er één enkel onderdeel kunnen zijn dat op zichzelf staat, of één dat van meer of van minder belang is dan de rest? Ik ben het middel waardoor Gods Zoon wordt verlost, want het doel van de verlossing is de zondeloosheid te vinden die God in mij heeft geplaatst. Ik werd geschapen als hetgeen ik zoek. Ik ben het doel waarnaar de wereld streeft. Ik ben Gods Zoon, Zijn ene, eeuwige Liefde. Ik ben zowel middel als doel van de verlossing.

Mijn Vader, laat mij vandaag de rol op me nemen die U mij aanbiedt door Uw verzoek dat ik de Verzoening voor mijzelf aanvaard. Want zo wordt datgene wat daardoor in mij in harmonie wordt gebracht, even zeker met U in harmonie gebracht.