Heb je WOM nu nodig als je ECIW doet? Is WOM wel echt? Dit zijn de vragen die men me stelde toen ik enthousiast over WOM schreef. Terechte en begrijpelijke vragen, laat ik daar mee beginnen. Een wijs leraar zei dat het niet handig is om steeds te switchen van spirituele leerweg. Het is net alsof je op zoek bent naar water en tien ondiepe putjes graaft in plaats van het aanwenden van je energie voor het graven van één diepe put waarmee je de kans om water te vinden zou vergroten. Ik vind dat er veel voor dit argument te zeggen valt en zie ook dat het veelvuldig en wanhopig hoppen van het ene boek naar het andere het ego helpt om z’n motto “zoek en vind niet” vorm te geven.

Voor mij vormt ECIW m’n grote inspiratiebron en, voor zover ik dat kan beoordelen, vormt het een compleet spiritueel curriculum in zichzelf. Gisteren schreef ik dat het me bevreemdt dat veel studenten het slechts eenmaal, en dan ook nog vaak slechts deels, lezen dus waarom dan nu beginnen over WOM? Is het lezen hieruit nodig, handig of zelfs een ontwijken van het doen van de Cursus?

Naar mijn mening is echter in WOM dezelfde auteur aan het woord als in ECIM; Jezus, en vormt hiermee geen aparte leerweg. Eigenlijk moet ik het preciezer formuleren: ik geloof dat ook in WOM de liefde ons met woorden probeert te bereiken die aansluiten bij ECIW. Critici merken op dat WOM (en ACOL) echter veel minder erudiet en diep op hen overkomen dan ECIW en vermoeden op grond hiervan een frauduleus meeliften op de bekendheid van ECIW. Men reageert argwanend, voorzichtig of zelfs ronduit aanvallend op WOM en ACOL of men noemt de auteurs, op basis van hun karaktereigenschappen, ongeloofwaardig en kijkt niet voorbij aan hun rol als notulist. Aanvankelijk voelde ik behoefte om de “echtheid” van WOM en ACOL te gaan verdedigen maar gelukkig komt ECIW me hierin te hulp; niets werkelijks kan bedreigd worden en, lekker praktisch, verdedigen is slechts een manier om me afgescheiden te wanen. Dus ik gun ieder zijn of haar mening hoewel ik het jammer vind als men angstig reageert en zichzelf mooie dingen onthoudt. Iedereen heeft echter zijn eigen leerweg en zal op zijn pad precies krijgen wat hij nodig heeft, daar hoeft deze jongen geen PR voor te bedrijven.

Mijn vreugde uiten is echter wat anders, want voor mij is WOM een geschenk. Hoewel de vorm (het taalgebruik) verschilt van dat van ECIW hoor ik dezelfde Jezus aan het woord. Voor mij is WOM (en ACOL) geen andere leerweg. Ik ontmoet in WOM mijn Broeder tijdens een wandelcoach-sessie. Hij praat nu ontspannen in plaats van geconcentreerd te dicteren. Maar nog steeds met enorme wijsheid en natuurlijke autoriteit. Hij licht de grote thema’s uit ECIW op indringende wijze toe, steeds met milde humor. Zo verheldert hij op prachtige wijze onze neiging tot slachtofferschap. Dit heeft me geholpen om niet in de valkuil te trappen om het ego als een vervelend iets buiten mezelf te zien waar ik dan toch weer slachtoffer van zou zijn. Staat dit dan onduidelijk in ECIW? Allerminst, maar het lijkt wel of Jezus het een tijdje heeft aangezien hoe angstig en vanuit ons ego wij omgaan met de Cursus en ons in WOM geruststelt, een steuntje in de rug geeft en daarmee verder helpt.

Ik schreef eerder over “doorgeschoten non-dualisme”, een mentaal construct waarbij we denken dat we als Zoon van God alles door hebben maar waarbij we houterig op onze bank blijven zitten en overal angstig “nee, nee, nee” tegen zeggen. Zodra iemand beweert dat het buiten lekker weer is en dat er heel wat te genieten valt wordt hem een duale vervorming verweten, affiniteit met de illusie, en moet hij terugverwezen worden naar “de eenheid”. Staat dit zo in ECIW? Nee hoor; ECIW bruist ook van scheppende kracht, liefde, blijheid, vrede enzovoort en gelukkig beleven veel ECIW-studenten dit ook zo. Maar in WOM benadrukt Jezus deze positieve “ja, ja, ja” houding, wellicht vooral voor de bange en verkrampte ECIW-lezers.

Voor mij klinkt uit WOM steeds het: “Love allows all things, trusts all things, embraces all things and thereby transcends all things”. Bange Cursus-studenten zien hierin, zoals gezegd, een verheerlijken van de illusie. Maar WOM is net zo mysterieus non-duaal als ECIW. De Zoon van God wordt echter geportretteerd in al zijn glorie en blijheid. Vrijuit spelend en scheppend zoals Hij geschapen is door Zijn Vader. Het is feest in WOM. Wellicht heeft niet iedereen (nu) zin in dit feestje maar ik ben er blij mee en ben mijn broeder Jezus dankbaar dat hij heeft aangebeld en me mee heeft gesleurd vanaf mijn bank naar buiten. Het blijkt heerlijk hier en ik gun dit iedereen!