Cursusstudenten met een klassiek Christelijke achtergrond kunnen geplaagd worden door twijfel en schuldgevoel. Voor hen, maar ook voor iedereen die contact heeft met Christenen, onderstaande kritiek op ECIW door Hr Guyt en mij reactie hierop.

Is “Een Cursus in wonderen” het Derde Testament?

Piet Guyt

http://www.apologetique.org/nl/artikelen/religie/religies/New_Age/PG_Cursus_wonderen.htm

Conclusie

De Course lijkt in eerste instantie een mooi boek, immers er staan verheven uitspraken in, en hier en daar ook op zich wel juiste uitspraken (dat geldt trouwens ook voor andere spirituele boeken, zoals bijv. de vedische geschriften en boeken van soefi’s), maar het blijkt in wezen een onrealistisch boek te zijn. De “oplossing”, die de Course pretendeert, is eenvoudig het ontkennen van de werkelijkheid van de zondeval als gevolg van de ongehoorzaamheid van de mens. Immers de Course stelt, dat je datgene wat niet had moeten gebeuren, gewoon als onwerkelijk beschouwen moet. Het is fantasie, wishfull thinking. Je zou de kern van de visie van de Course als volgt kunnen formuleren: de oorzaak van het probleem is dat gedàcht wordt, dat er een probleem is, terwijl dit er in werkelijkheid niet is.

Vanuit bijbels perspectief blijkt de Course bovendien een uitermate bedrieglijk boek te zijn, omdat het aan de werkelijke Bijbelse boodschap niet alleen voorbijgaat, maar zelfs suggereert, dat de mens de Bijbelse boodschap niet nodig heeft. Daarom is ook het offer van Jezus volgens de filosofie van de Course niet nodig. Er is er maar één, die daar belang bij heeft, namelijk de duivel, die door Jezus Christus overwonnen is. Als de Course werkelijk een herformulering van het Nieuwe Testament, en werkelijk een heilzame ‘correctie’ op een aantal traditioneel-christelijke dogma’s zou zijn, zoals één van de vertalers van de Course, namelijk W. Glaudemans, heeft gezegd, dan zou er toch een duidelijke koppeling moeten zijn gelegd tussen de Bijbel en de Course. En dat is niet gebeurd. Integendeel, er zijn (bewust?) begrippen met een totaal andere inhoud gehanteerd, waardoor een gigantische begripsverwarring ontstaat.

De Course blijkt geen enkel fundament blijken te hebben. Het geheel is eigenlijk een filosofisch denksysteem, dat gebaseerd is op enerzijds ontkenning en anderzijds visualisatie. Goedbedoelende mensen zouden graag willen, dat de Course waar zou zijn, maar het is niet waar. Men wordt beziggehouden met een systeem, dat een oplossing pretendeert, maar geen oplossing is. Hooguit kunnen mensen met de Course zichzelf tijdelijk opkrikken, maar vroeger of later zal de ingebeelde “werkelijkheid” instorten, want het heeft geen reële basis. Sommigen hebben dat al ervaren (lit. 11) en velen zullen nog volgen. Alleen de bijbelse visie, waar God Zelf achter staat, sterker nog, door God Zelf geïnspireerd is, blijkt een hecht fundament te hebben, namelijk het Verlossingswerk van Jezus Christus. De misleiding van de Course is gelegen in het feit, dat dit omzeild wordt, ook al wordt er over verlossing gesproken, zelfs met het noemen van de Heilige Geest erbij (in de eerder genoemde stap 3). De Bijbel is echter heel eerlijk. Zij vraagt erkenning en belijdenis van gedane zonden, maar geeft de oplossing in het bevrijdingswerk van Jezus Christus. God wil een Vader zijn, en Hij wil, dat de mens als kind van God groeit naar de geestelijke volwassenheid en volmaaktheid door de kracht van de Heilige Geest, die God wil geven aan hen die Jezus Christus als hun Heiland aanvaard hebben.

In de Course wordt een valse Jezus als woordvoerder ten tonele gevoerd, die de realiteit van het bestaan van de duivel verzwijgt. En dat terwijl Jezus Christus juist kwam om de werken van de duivel te verbreken, en daarvoor Zijn zondeloos leven gaf op Golgotha. De Course is dus beslist niet op te vatten als het Derde Testament. De oorsprong van de Course is het rijk van …… de duivel zelf.

Commentaar op Piet Guyt

Wat me altijd treft bij dit soort commentaren is dat de criticus a priori kiest voor een uitgangspunt en dit als onwankelbaar fundament beschouwt waaraan in dit geval Een Cursus in Wonderen (ECIW) getoetst zal worden. Het fundament van Piet Guyt betreft het klassiek Christelijk geloof in een God die de wereld geschapen heeft, de mens die rebelleert tegen het gezag van deze God (de zondeval) omdat hij luistert naar een gevallen schepsel van God, de duivel. De relatie tussen mens en God zou nu verstoord zijn en de mens zou de doodstraf verdienen. Gelukkig zou er een Goddelijke uitweg zijn. Omdat aan die straf niet te ontkomen zou zijn moet er iemand zijn die deze straf zal dragen. Die iemand is dan Jezus, een Godenzoon die zelf niet gezondigd heeft en voor ons de doodstraf draagt aan het kruis. Als we dit “offer” aannemen dan is God weer goedgemutst en gunt ons de leiding door de Heilige Geest in dit aardse leven en een eeuwig leven na onze fysieke dood. Mensen die dit moeilijk kunnen geloven verwerpen in deze optiek de verzoening en zullen in de hel belanden. De duivel vindt deze boodschap van redding heel bedreigend en bedenkt bedrieglijke versies hiervan. Een Cursus in Wonderen zou zo’n bedrieglijke versie zijn en mensen in ongeluk storten en voorsorteren voor de hel.

Het gehele artikel van Guyt is verklaarbaar als je bedenkt dat dit zijn referentiekader vormt. Maar daarmee ontwijkt Guyt nu precies de werkelijke discussie. Hij verkiest ECIW te beoordelen en veroordelen uitgaande van een akelig Godsbeeld dat juist door ECIW eindelijk gecorrigeerd is. En daarin zit nu juist de kern van de kwestie. En nu kan ik het heel kort houden door de twee Godsbeelden naast elkaar te zetten:

Piet Guyt (klassiek Christelijke opvatting): God heeft engelen geschapen maar sommige hiervan, waaronder de duivel, verwierpen zijn gezag. God heeft ook mensen gemaakt en ook zij verwierpen, ingefluisterd door de duivel, zijn gezag. Daardoor werden ze moreel zondig en schuldig. Ze zouden zich in ieder geval wat beter moeten gedragen (de tien geboden) maar verdienen straf (dieroffers). Die dieroffers waren God echter niet genoeg. Pas toen zijn zondeloze zoon Jezus de doodstraf kreeg was God weer tevreden. Maar dan moeten wij wel berouw hebben over onze zonden en dit verhaal geloven. Anders blijft God boos en moeten we eeuwig tandenknarsen in de hel.

ECIW: God is onbegrensde en eeuwige liefde en dit is ook onze ware natuur. Wij wilden ons echter graag afgescheiden en begrensd voelen en kozen ervoor God te vergeten. Dit doen we door vanuit de onbegrensde denkgeest een lichaam, een wereld, tijd en ruimte te projecteren. Hierin ervaren we van alles wat onze afgescheiden droomstaat in stand houdt: oordeel, aanval, verdediging, ziekte, dood. Hoe kunnen we onze ware aard weer herinneren? Liefde is hierbij zowel middel als doel. Jezus leefde ons dit voor in de Bijbel. Door God en onze naasten lief te hebben als onszelf herinneren we ons weer wie we werkelijk zijn. Dit lukt niet op “eigen” kracht, we hebben geen kracht als denkbeeldig afgescheiden zelf. Het antwoord is daarom de overgave aan de Heilige Geest die we gemeen hebben met Jezus en die ons herinnert aan ons Zoonschap. Deze uitnodiging is voor elk mens, niet alleen voor mensen die geloof hechten aan een verhaal van schuld, straf en genoegdoening.

Ik ben me ervan bewust dat woorden slechts symbolen zijn en nooit die mysterieuze werkelijkheid kunnen duiden. Maar zelfs op ons droomniveau kunnen we het verschil “proeven” tussen de visie van Guyt en die van ECIW. Bij Guyt proef ik vooral angst. Want oei, oei: wat gebeurt er met ons als we niet geloven in het plaatsvervangende lijden, in het offer, van Jezus? We krijgen te maken met een straffende vader die ervoor kiest om ons eeuwig te laten tandenknarsen. Eigen schuld, eeuwige dikke bult. Moet deze doodsangst ons de liefde van onze Vader tonen?

Mijn God, mijn lieve Vader. Wat doet men U hiermee toch tekort. Ik dank U dat U liefde bent en zo van ons houdt. Ik dank U dat U geen geloof in een verhaaltje vraagt maar liefde en vertrouwen aan ons schenkt. Heilige Geest verspreid Uw licht in de wereld en wis de angst uit onze hoofden en harten. Gebruik ons om uw liefde uit te breiden. Naar Piet Guyt en naar iedereen die smacht naar Uw heilige huis. We willen tot U komen liefdevolle Vader, samen met al onze broeders.

Voor geïnteresseerden: ik heb twee boeken geschreven over het klassieke Godsbeeld: “Een Christen op Satsang” en “Geen beeld van God”. Zie beschrijving van deze boeken op http://www.eciwcoach.com