Vanuit ons gevoel een afgescheiden en lijdend wezen te zijn, lijkt het ons heerlijk om een staat te kunnen bereiken waarin we alleen maar vreugde en extase ervaren. Een staat waarin we niet meer gehinderd worden door allerlei beslommeringen en ellende. Jeff Foster vertelt in bijgevoegd interview hoe hij het verzoek om te helpen met het wassen van de vaat ooit bezag als onnodig, duaal geneuzel. In eenheid is er geen vieze vaat om te wassen en al helemaal geen Jeff om daaraan mee te helpen. Er is toch immers alleen maar perfecte eenheid?

Dit voorbeeld kan lachwekkend overkomen maar deze neiging tot spirituele-bypassing, want dat is het, treedt ook op binnen de ECIW-community. Het neemt talloze vormen aan maar het komt er telkens op neer dat de ECIW-student een voorschot wil nemen op een ultieme eenheidservaring en alvast besluit om wat neerbuigend en afwijzend te kijken naar de zogenaamde droomwereld waarin hij leeft. Bij pijn en ziekte roept de student zo hard hij kan dat hij geen lichaam is. Bij tv-beelden van oorlog en geweld besluit hij deze af te doen als illusies om zo de innerlijke vrede te handhaven. Saillant verschijnsel is dat er gesproken wordt over “een God die niets af weet van deze wereld”, waarmee het dualisme via de achterdeur weer naar binnen sluipt. Ook Jezus, die immers zijn Goddelijke natuur herinnerde zou, vanbinnen lachend, zich vrolijk hebben laten geselen en in een soort life of Brian achtige scene ontspannen aan het kruis gehangen hebben. Zo van: “ik zal ze eens laten zien dat een verlicht meester geen centje pijn kan voelen!”. Deze houding waarin de werkelijkheid, waarin wij menen te leven en de ellende die we ervaren, ontkend worden, lijkt direct te volgen uit de metafysica van ECIW.

Jeff Foster geeft ruiterlijk toe dat hij dit beeld van de onaanraakbare, verlichte meester jarenlang heeft geprobeerd op te houden. Totdat deze jonge man geveld werd door een vreselijke ziekte en door een diep dal ging. Nu ziet hij hoe uitputtend het al die tijd geweest is om dat beeld van altijd sereen lachende, verlichte leraar overeind te moeten houden. In het interview geeft hij aan dat hij niets wil afdoen aan de onaanraakbaarheid van bewustzijn, van de oceaan. Dus ja, de metafysica van ECIW klopt: alles is “mind”, de hele oceaan bestaat uit water, inclusief de golf waarmee wij ons identificeren. En door deze identificatie voelen we ons afgescheiden en kwetsbaar en lijden we. Maar, en nu komt het, kunnen we dit aanvaarden of menen we dat we dit moeten ontkennen?

Helaas zijn er ECIW-studenten en zelfs leraren die zo snel mogelijk elke rimpeling in het oppervlakte van de oceaan willen ontkennen. In absolute eenheid kan er geen plaats zijn voor golven, zelfs niet voor een kleine rimpeling. Alles van vorm, iedere ogenschijnlijke differentiatie of individuatie moet volgens hen krachtig van de hand gewezen worden. Dit heeft veel  consequenties. Zo moesten de woorden van Helen Schucman geredigeerd worden en woorden van Jezus die te alledaags waren verwijderd. Gelukkig is er nu de complete editie en verschijnt er vermoedelijk in 2024 ook een iets completere editie in het Nederlands. Zo moest, vond men, afstand genomen worden van de Jezus die we kennen uit het Nieuwe Testament die veel te menselijk was in de beleving van sommigen. En zo moest ook Een Cursus van Liefde (ECVL), een schitterend vervolg op ECIW, afgedaan worden als duale knieval voor studenten voor wie die absolute eenheid iets te zware kost zou zijn.

In het interview met Jeff Foster vallen zaken prachtig en zonder poespas op hun plaats. Hij wijst ons op de onherroepelijkheid van de heftigheid van dit leven. Als golf maken we gewoonweg heftige dingen mee en worden we, net als Jezus, gekruisigd door het leven. Schitterend citeert Jeff de woorden van Jezus aan het kruis. Jezus is, met ons, helemaal “mens” die kan uitroepen: “Mijn God, mijn God; waarom hebt u mij verlaten?” Net als wij kan Jezus zich even identificeren met het golf-zijn. En direct daarop is daar het hervinden van zijn oceaan-zijn met de woorden: “In Uw handen beveel ik mijn geest”. Jezus is onze oudere broeder; de God-mens of mens-God. Hij is het symbool van wie wij allemaal zijn en zijn lijden aan het kruis is de uitdrukking van ons aller leven.

Jeff wijst erop wat lijden met ons kan doen, dat het ons van moment tot moment uitnodigt om in de heftigheid van het golf-zijn ons te herinneren aan het oceaan-zijn. Ons menselijke hart, onze ziel, bevindt zich precies op dat kruispunt van Goddelijkheid (de verticale lijn) en menselijkheid (de horizontale lijn). De uitnodiging is om ons niet te identificeren met de golf maar om deze ook niet te ontkennen. We zijn en-en, golf en oceaan, en we hoeven ons niet tot oceaan uit te roepen terwijl we nog heerlijk aan het golven zijn.

Ik moest tijdens het hele interview van Jeff denken aan Een Cursus van Liefde. Ik ken geen boek dat zo zuiver de heilige relatie beschrijft en invoelbaar maakt als ECVL. Net als Jeff geeft Jezus in ECVL uitgebreid aandacht aan ons gevoelsleven, aan al onze gevoelens. Jeff geeft aan dat we, net als Jezus aan het kruis, in elk moment opnieuw uitgenodigd worden ons te verhouden tot wat we ervaren. Jezus zegt in ECVL dat er steeds twee mogelijkheden zijn om te responderen: uit angst (en oordeel) of vanuit liefde. Vanuit ons golf-zijn mag elke menselijke ervaring er gewoon zijn om ons terug te brengen naar ons thuis. ECIW is een schitterende en briljante oproep om ons niet volledig te identificeren met de golf. ECVL is een schitterende uitnodiging om te beseffen dat de golf ook gemaakt is van water, net als de oceaan.

Bekijk als je wilt het interview met Jeff (je kunt het laten ondertitelen en deze ondertiteling ook laten vertalen binnen YouTube). En graag sluit ik af met een stukje tekst uit ECVL (Dialoog Onthuld).

O.33 Het binnengaan in, is het mysterie binnengaan, het onbekende in plaats van het bekende binnengaan, waarbij door het binnengaan het weten ontstaat.
O.34 Het betekent het opgeven van het idee van een weten dat je kunt verwerven en benutten. Je bent niet langer aan het leren met als doel ergens te komen of iets te worden dat je niet bent. Je bent een proces van openbaring van wat is ingegaan, waardoor je uiteindelijk genoeg krijgt van de wijze waarop je vroeger het leven benaderde. Je zult inzien dat de benadering van hard werken en goed zijn die leidt tot het verkrijgen van status en beloningen altijd onjuist was en dat het niet zozeer het verlangde resultaat maar de benadering was die onjuist was.O.35 Je zult zien dat wat volmaakt is, alleen volmaakt is in zijn onvolmaaktheid. Je zult beseffen hoe vaak je van streek bent, bezorgd, gefrustreerd, boos of bedroefd, door de aard van de  onvolmaaktheid van volmaaktheid. Met andere woorden, je zult beseffen dat jouw vooringenomenheid over hoe de dingen ‘moeten’ zijn de grootste beperking is geweest van jouw begrip van wat is, en je grootste bron van teleurstelling. Je zult ook beseffen hoe vaak je gewoon vrolijk bent, medelevend, vriendelijk en wijs, wanneer je aanwezig bent met dat wat is, in plaats van te verlangen dat dingen anders waren dan ze zijn. Je zult je jouw diepe affectie voor- en zelfs jouw verlangen naar de onvolmaaktheid van volmaaktheid realiseren en dat het juist de onvolmaaktheid van de anderen is waar je van houdt, juist die onvolmaaktheden die hen volmaakt maken! En je zult ontdekken dat voor jou hetzelfde geldt.O.36 Wanneer je liefde bent, zul je niet langer de behoefte voelen om voortdurend lief te doen. Liefde heeft geen behoefte om iets te ‘doen.’ Doen en zijn zullen één worden. Dus al jouw handelingen zullen liefde zijn die zichzelf is en deze handelingen zullen passend zijn voor de situatie. Je zult vrij zijn om met strengheid te responderen wanneer strengheid nodig is, vrij om geestig of ernstig te zijn, om met je verstand in de ene situatie en met je hart in de andere te responderen, en vertrouwen te hebben in je responses omdat ze voortvloeien uit liefde die is.
O.37 Je zult het eenvoudige vertrouwen winnen in het zijn van jezelf.

Klik op deze link voor het interview met Jeff Foster:
https://youtu.be/3RdwqGNRV_U?si=-EMgsSkkOEIl6rc_