Zo; even pas op de plaats en even bijkomen. Waar zijn we nu aangekomen na dat loflied op de liefde van vorige keer? Ik heb geprobeerd om de macht van ons conceptuele denken te relativeren vooral waar dit het nadenken betreft over de schepping en over onze relatie met de Vader en met elkaar. Het is zo bijzonder: we zijn scheppingen van God, Kinderen van de Vader in liefde en eenheid verbonden met elkaar.

Als ons verstand het pad van eenheid gaat bewandelen en vergeet om afgestemd te blijven op liefde dan belanden we bij vreemde, kille karikaturen van de Cursus. De kans dat dit gebeurt neemt toe als we de warme taal van de cursus afdoen als kinderachtig, onwaar en symbolisch en menen met slimme schema’s uit te kunnen leggen hoe de schepping heeft plaatsgevonden en hoe wij ons ertoe verhouden. Zijn dergelijke verhandelingen dan onwaar? Dat beweer ik niet en ik meen dat ze zelfs hun waarde kunnen hebben om ons geloof in afgescheidenheid te ontmantelen. Maar dit neerhalen van denkbeeldige grenzen is bedoeld om dat wat tevoorschijn komt te herkennen als de Vader, als je Broeders en als de schepping van God. ECIW spreekt van ware ontkenning en ECvL van toegewijde, dus liefdevolle, waarneming.

Het is kort samen te vatten. Onware verstandelijke ontkenning stelt: “alleen ik besta en jij, God, Jezus en de Heilige Geest, bestaan niet en zijn slechts projecties van mijzelf”. Alleen God Zelf zou dit kunnen zeggen maar wij als schepsels niet; we zijn goddelijk maar niet God. In de cursus leert Jezus ons dan ook dat (alleen) God ons ontzag verdient (Txt 1:VII):

Ik heb gezegd dat ontzag misplaatst is met betrekking tot de Zonen van God, omdat je geen ontzag dient te voelen in aanwezigheid van jouw gelijken. Er werd echter ook beklemtoond dat ontzag wél gepast is in Tegenwoordigheid van jouw Schepper.

Wij kunnen ontkenning wél gebruiken door te stellen: “Er bestaat geen grens tussen De Vader en mij, tussen mij en mijn Broeders; we zijn in wonderlijke eenheid met elkaar verbonden”. Ons verstand moet zich dus beperken tot het ontkennen van denkbeeldige grenzen maar niet doorslaan en de Vader en de schepping gaan ontkennen. Ware ontkenning gaat uit van liefde, van een verenigd hoofd en hart. Zo belanden we bij de Heilige Relatie, die wonderlijke en wonderschone paradox: we bestaan en toch zijn we één. We worden gedragen door Liefde en we dragen elkaar in liefde.  Hopelijk begrijp je wat ik bedoel  maar belangrijker dan dit is misschien wel het vanuit je hart aanvoelen wat ik bedoel.

Maar genoeg hierover; we gaan verder. Want hoe mooi al deze woorden over Vader, liefde en broeders ook zijn; onze ervaring is anders. Ik wil proberen om stapje voor stapje te gaan schrijven over de wereld zoals wij die zien; een wereld met schoonheid maar ook met leed. Ook hier past grote bescheidenheid en is het niet de bedoeling om uit te gaan leggen hoe het nu precies zit. Ik moet niet zelf in de valkuil trappen die ik meen te zien bij degenen die ik noemde en die met allerlei schema’s aan de gang gaan. De uitleg die het hoogst haalbaar is, is reeds in de cursus gegeven door Jezus zelf en dit wil ik respecteren.  Hij zegt het volgende over zijn rol (Txt 1: II):

Gelijken behoren geen ontzag voor elkaar te koesteren, daar ontzag ongelijkheid veronderstelt. Daarom is het een misplaatste reactie tegenover mij. Een oudere broer verdient respect vanwege zijn grotere ervaring, en gehoorzaamheid vanwege zijn grotere wijsheid. Hem komt ook liefde toe omdat hij een broer is, en toewijding als hij is toegewijd. Slechts op grond van mijn toewijding heb ik recht op de jouwe. Er is niets aan mij wat jij niet kunt bereiken.

Dus ik respecteer de uitleg en de manier van uitleggen van Jezus in de Cursus. Wat ik in de volgende blogs zal doen is aangeven hoe zijn uitleg bij mij binnenkomt, wat het mij zegt en hoe ik dit beleef. Hiermee hoop ik behulpzaam te kunnen zijn voor sommigen die iets van wat ik zeg herkennen. Fijn als je meeleest en mijn vreugde en verwondering enigszins kunt delen en veel liefde en wijsheid gewenst als mijn woorden jou niet aanspreken en je een andere weg naar ons gezamenlijke doel kiest.