4 mei – 5 mei
Gebaseerd op werkboekles 124 van Een Cursus in Wonderen

---

Laat me mij herinneren dat ik één ben met God,
één met al mijn broeders en mijn Zelf,
in eeuwige heiligheid en vrede.

---

4 mei – Herdenken met een open hart

We herdenken vandaag de doden. Niet alleen zij die vielen tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar ook zij die in onze eigen tijd het slachtoffer zijn van oorlog en geweld — in Gaza, in Oekraïne, en op talloze plaatsen waar het nieuws niet komt.

We herdenken niet enkel met stille eerbied, maar ook met een eerlijke blik naar binnen. Want de oorlog in onze wereld weerspiegelt de strijd in onze denkgeest. Misschien voeren wij geen oorlog met wapens, maar hoe vaak verdedigen wij onszelf in gedachten? Hoe vaak vallen we aan met oordelen, wrok of angst? “Hoe heilig zijn onze denkgeesten! En alles wat wij zien weerspiegelt de heiligheid in de denkgeest die één is met God en met zichzelf.” (WdI.124.2:1-2)

Deze innerlijke strijd is niet minder reëel dan wat zich op het wereldtoneel afspeelt, integendeeld, en het is daar dat heling moet beginnen. Maar dat betekent niet dat we ons terugtrekken uit de wereld of ons afsluiten voor het lijden van anderen. Ware heling sluit de wereld juist in. Jezus leefde ons dit voor: hij trok zich terug in stilte, maar trad telkens weer naar buiten om te genezen, te helpen, te troosten. Innerlijke vrede roept niet op tot passiviteit, maar tot liefdevolle aanwezigheid.

Herdenken wordt dan meer dan een ceremonie. Het wordt een keuze: om vrede in onszelf serieus te nemen, zodat we haar kunnen delen. We brengen eer aan de doden niet alleen door hun namen te noemen, maar door te weigeren opnieuw in afscheiding te geloven.

---

5 mei – Vrijheid als innerlijke roeping

Morgen vieren we de vrijheid. Maar terwijl wij de vlag uithangen, zijn er anderen in Gaza die geen huis meer hebben. In Oekraïne vallen dagelijks slachtoffers. Vrijheid is geen vanzelfsprekendheid, geen recht dat ons toeviel. En werkelijke vrijheid is nooit slechts uiterlijke vrijheid. Het is de bevrijding van de geest die zich losmaakt van angst, schuld en vijandschap.

De Cursus leert: “In onze ervaring wordt de wereld bevrijd; als wij onze afscheiding van onze Vader ontkennen, wordt zij samen met ons geheeld.” (WdI.124.6:5)
Dat wil zeggen: de wereld wordt niet veranderd door strijd, maar door herinnering — aan wie wij werkelijk zijn, en aan wie onze broeders werkelijk zijn.

Maar ook dit betekent niet dat we onverschillig blijven voor het leed van anderen. Juist als wij de ander herkennen als deel van onszelf, kunnen we niet meer wegkijken. Liefde sluit de ogen niet voor onrecht, maar kijkt met zachte ogen en vraagt: “Wat kan ik doen?” Niet uit angst of plicht, maar uit vreugde om te geven wat wij zelf ontvangen hebben.

Vrijheid vraagt dus moed. Niet alleen om het verleden onder ogen te zien, maar om het heden met open armen tegemoet te treden.

---

Een weg naar vrede

Laat deze dagen geen losse rituelen zijn, maar een werkelijke keuze. Om de oorlog in onszelf te stoppen. Om te zien dat het lijden van een ander niet losstaat van ons eigen innerlijk. En om te erkennen dat God met ons meegaat — “in alles wat wij doen, is bescherming gegarandeerd; kracht en macht zijn beschikbaar in alles wat wij ondernemen.” (WdI.124.1:2)

Laat je liefde niet beperken tot je meditatie, je gebed of je inzichten. Laat ze je leiden tot werkelijke daden van compassie, steun, betrokkenheid. Of dat nu een gebed is voor een moeder in Gaza, een donatie aan een vluchteling, een luisterend oor voor een eenzame buur — het doet ertoe.

Zoals Jezus mensen raakte, aanraakte, en optilde — zo mogen ook wij in deze wereld zijn handen en voeten zijn. “Wat wij ontvangen hebben is ons eeuwige geschenk aan wie na ons komen, en aan wie vóór ons gingen of even met ons meereisden.” (WdI.124.2:6)

---

Tot slot

Misschien zie je het vandaag. Misschien morgen. Maar op een dag zal je werkelijk herkennen: “De zondeloze lichtheid die je ziet, is van jou; de lieflijkheid die je aanschouwt, is jouw eigen wezen.” (WdI.124.10:1)

Tot die dag, mogen wij herdenken in liefde en vieren in nederigheid.
Niet als mensen die het antwoord al weten, maar als mensen die bereid zijn het samen te vinden.
Want jij bent niet alleen. Jij bent deel van mij. En ik van jou.

---

Laat me mij herinneren dat ik één ben met God,
één met al mijn broeders en mijn Zelf,
in eeuwige heiligheid en vrede.