Netanyahu en zijn kornuiten willen verder vechten tegen Hamas en Gaza-stad innemen. Meer geweld, angst, paniek, dood en geweld. Hij wil de totale overwinning behalen op Hamas en verwart daarmee vorm en inhoud, om het maar eens abstract uit te drukken. Het is een orgie van dualistisch aanval-denken. Net of je met het doden van lichamen een gedachtengoed kan beëindigen. Het tegendeel gebeurt. Wat je zaait in de denkgeest zul je oogsten. Het omgekeerde geldt natuurlijk ook voor de slachtpartij die Hamas aanrichtte op 7 oktober. Laat dat ook gezegd zijn.

Liefst willen we Netanyahu en zijn ultra rechtse partners verantwoordelijk houden voor het voortduren van de oorlog. En het klopt; 80% van de Israëliërs schijnt een einde aan de oorlog te willen. Gruwen zij ook van de meer dan 60.000 doden en van de hongersnood en andere ellende? Dat valt wel mee, of tegen, net vanuit welke hoek je het bekijkt. Uit onderzoek blijkt dat ze vooral begaan zijn met de resterende Israëlische gijzelaars, het lot van de Palestijnse bevolking maakt ze niet zoveel uit. Eigen volk eerst en de rest kan barsten.

Ik zag in een andere ECIW-FB groep iemand fel ageren tegen de wijze waarop sommige ECIW-studenten en leraren omgaan met de verschrikkelijke beelden die we zien. Hij heeft daarin een goed punt. Op basis van kille verstandelijke redeneringen gebaseerd op een hyper abstracte interpretatie van ECIW hoor je nare uitspraken. Zo zouden de betrokkenen geen slachtoffer zijn van de situatie maar deze zelf langs een soort karmische weg over zichzelf hebben afgeroepen. Of men stelt dat we slechts naar een illusie kijken waarbij ons hoogste doel is om zelf niet van slag te raken en om door de beelden van oorlog en ellende heen te kijken. Er zijn immers geen anderen en alles is slechts onze projectie? We zouden deze beelden moeten vergeven om zo onze eigen innerlijke vrede te herstellen. Of, in meer algemeen spiritueel klinkende termen verpakt; de uitgehongerde en angstige mensen mogen leren dat ze onbeperkt bewustzijn zijn waarin alles verschijnt en weer verdwijnt. Wat een prachtige gelegenheid voor ze!

In mijn beleving vormen deze standpunten een geperverteerde versie van de boodschap die Jezus ons in al de door hem geïnspireerde geschriften wil meegeven. Het is een versie van ECIW die ontstaan is uit een te “verstandelijke” interpretatie van de metafysica van ECIW. Dit is wat er gebeurt als je slechts focust op eenheid en niet op liefde. Als je namelijk alleen denkt in termen van absolute eenheid dan kan daarin niks gebeuren, dus ook geen oorlog en geweld. In deze absolute eenheid zijn er geen anderen en lijk alleen ik te bestaan en is alleen mijn innerlijke vrede belangrijk. En als klap op de vuurpijl weet in deze visie God dan ook niks van deze ellende en is er dus ook geen Heilige Geest die zou kunnen helpen. Volgelingen van deze visie menen dat we het best in de voetsporen kunnen treden van God en de Heilige Geest: stellen dat er niks aan de hand is en geen hulp bieden. We willen de illusie immers niet echt maken? Volgens deze lijn redenerend zegt men dat vergeving en verlossing niet nodig zijn (“Er valt niks te vergeven want de Zoon van God is zondeloos”). In werkelijkheid is niks gebeurd. In feite is die hele Cursus in Wonderen dan ook niet nodig.

Is dit alles dan niet waar? En dan volgt het paradoxale: jawel, we kijken naar een droom en de het is een illusie te menen dat we lichamelijke wezens zijn die elkaar kunnen kwetsen en doden. Maar “Is dit alles dan niet waar?” is de verkeerde vraag. De vraag dient te zijn: “Is eenzijdig uitgaan van deze hyper abstracte visie op ECIW behulpzaam om ons en onze broeders en zusters te helpen ontwaken uit deze mindfuck?” En dan is mijn antwoord: nee. Als deze eenzijdige visie wordt aangehangen dan leidt dit al snel tot een onverschillige ik-gerichtheid die een lofzang op de afscheiding vormt. Het is een triomf van het ego dat alleen gericht is op eigen innerlijke vrede en zich niet bekommert om de roep om liefde van de andere Kinderen van de Vader.

Want dat is waar we naar kijken, lieve broeders en zusters. Naar een enorme roep om liefde door alle betrokkenen die gevangen zijn in de illusie van afgescheidenheid. We zien onze eigen ik-gerichtheid weerspiegeld in die van Hamas, Netanyahu, Israëlieten en Palestijnen. We hebben geen twee-staten-oplossing nodig op de landkaart, maar een geen-staten-oplossing in de mind. Het is van enorme urgentie dat we niet meer zoeken naar verschillen in de ander en hem daarmee buiten ons plaatsen en tot vijand maken. Zijn of haar menselijkheid is de onze. Zijn schreeuw om liefde is de onze.

Laat ik niet te negatief denken over onszelf als ECIW-studenten en ons onze kortzichtigheid vergeven. Gelukkig laat de liefde van ons hart ons niet helemaal in de steek en voelen we wel aan dat we ons moeten bekommeren om anderen. De gruwelijke beelden roepen ons niet op om ons te verschansen achter metafysische muren maar om ons hart te laten spreken. We hoeven niet in een kramp te schieten en niveauverwarring te vrezen als we anderen helpen. Er zijn geen niveaus en de liefde die in ons opborrelt als we de roep om liefde in anderen horen, wil gemanifesteerd worden in de geest, in de ziel en in het lichaam.

De ellende die we zien is een roep om liefde. En het antwoord is liefde en niet de terugtrekking in abstracte theorietjes. Ons hart wil en moet spreken en dit zal zich uiten door heel ons wezen heen: ECIIW Hfst 4: VII:8: 8.

God wordt geprezen telkens wanneer een denkgeest leert volkomen behulpzaam te zijn. Dit is onmogelijk zonder volkomen niet-kwetsend te zijn, omdat deze twee overtuigingen wel moeten samengaan. Zij die werkelijk behulpzaam zijn, zijn onkwetsbaar, omdat ze hun egoʹs niet beschermen en dus niets hen kwetsen kan. Hun behulpzaamheid is hun lofprijzing van God, en Hij zal hun lofprijzing van Hem beantwoorden omdat ze zijn zoals Hij en ze zich tezamen kunnen verheugen. God gaat naar hen uit en door hen heen, en er is grote vreugde in heel het Koninkrijk. Ieder die zijn denken veranderd heeft, draagt bij tot deze vreugde met zijn individuele bereidwilligheid erin te delen. Zij die werkelijk behulpzaam zijn, zijn Gods wonderdoeners, aan wie Ik leiding geef tot we allen in de vreugde van het Koninkrijk verenigd zijn. Ik zal jou overal heenleiden waar je werkelijk behulpzaam kunt zijn, en naar al wie mijn leiding kan volgen via jou.