Ik hoef slechts uit mijn bed te springen en me in de dag te storten
Ik hoef slechts druk te zijn met plannen maken
Ik hoef slechts elke keer op mijn smartphone te kijken
Ik hoef slechts te zoeken naar afleiding en vertier
Ik hoef maar te blijven lezen en tv te kijken

Om niets te horen
Om niets te vinden
Om me te blijven verliezen in talloze indrukken

Maar om even op een stoel te gaan zitten
Om even te luisteren, te voelen, te glimlachen
Om vanuit stilte eens niet te doen
Niet te rennen, mezelf niet dol te draaien
Maar om me verwachtingsvol te openen
In vertrouwen, in stille verwachting van het onbekende

Zie de weerstand die opkomt om zo ‘niets’ te doen
Hoor het ego zeggen: ‘pff, als ik dat wil kan ik het wel’
“Maar nu even niet, ik heb het te druk’
Herken die weerstand als angst
Blijf er maar eens bij stilstaan
Stil zitten, zoals je wilt
Kijk naar de onwil, de worsteling van het ego
Die wil weg van hier, weg van het stille wachten op Hem

Zijn de genoemde activiteiten dan fout?
Nee, alles is neutraal
Maar als je ze doet om Hem te ontlopen, om jezelf te verdoven
Dan nog ben je niet fout of schuldig, maar je ontzegt jezelf de ervaring
De ervaring van Zijn vrede, Zijn Liefde

WB 327: Ik hoef slechts te roepen en U geeft me antwoord