Vanuit ons geloof in afgescheidenheid kunnen we overijverig worden in een poging onderscheid te maken tussen waarheid en illusie. Leren we niet in de Cursus dat alleen eenheid echt is? Betekent dit niet automatisch dat de wereld die we zien onecht is? Een droom? Omdat we ons niet willen laten foppen door dromen en illusies schieten we in de ontkenning. We voelen ons hierin gesteund door de Cursus met als stevige steunpilaar de uitspraak “ik ben niet dit lichaam”, die we dikwijls kunnen terugvinden. We menen dat het tijd is voor de grote lenteschoonmaak waarbij alle illusies overboord gegooid dienen te worden. Weg met geloof in een wereld, weg met geloof in een lichaam, weg met geloof in alles wat met die droom, die wij de fysieke werkelijkheid noemen, te maken heeft. Op naar die heerlijke eenheid waar geen sprake kan zijn van enige grens of onderscheid.

We kunnen hierin zelfs zover gaan dat de grote schoonmaak niet beperkt blijft tot de wereld die we met onze fysieke ogen menen te zien. Zelfs de Drie-eenheid kan ons een doorn in het oog worden. Een Heilige Geest als Hulp die ons de weg kan wijzen in een fysieke wereld die niet bestaat? Mag niet, kan niet, weg ermee. En dat akelige meervoud in Zonen van God? Mag niet, kan niet; weg ermee. Er is één Zoon en eigenlijk zelfs dat niet want er is alleen eenheid. Wereld, ons lichaam, Heilige Geest, Zonen van God: alles moet in de hoge druk pan en samengedrukt worden tot één indifferente massa genaamd: eenheid.

Het lastige is dat deze redeneringen zo dicht langs de echte boodschap van de Cursus scheert maar deze toch mist. De bijwerkingen van het geloof in die ongedifferentieerde eenheid laten zich ervaren. We voelen ons dom dat we er nog intrappen en streven een soort ultieme onverschilligheid na waarin niks ons meer kan raken. De neiging om iets te doen aan de ellende die we menen te zien zou ook fout zijn dus trekken we onszelf terug van de wereld en ervaren eenzaamheid, futloosheid, inspiratieloosheid. Is dit wat Jezus ons voorleefde in de Bijbel? Vroeg hij de Samaritaan om het leed van de gewonde medereiziger te doorzien als een illusie en aan deze man voorbij te lopen? NEE!! Hij roept op om liefde te laten stromen vanuit onszelf naar de fysieke wereld. We mogen, nee MOETEN, deze liefde laten stromen om te leren dat we liefde zijn.

Onze ego-interpretatie van de Cursus met een eenzijdige focus op eenheid is niet wat Jezus ons wil leren, in weerwil van de interpretatie van sommige beroemde Cursus-leraren. Die mysterieuze eenheid is geen stilstaande plas met stinkend water maar een levende Bron. Het is het levende water uit de Bijbel. In die eenheid is een wonderlijke en Goddelijke Kracht genaamd Liefde. Die Liefde is een scheppende kracht die alles in Zijn hand houdt en met alles in eenheid verbonden blijft. Onbegrijpelijk voor ons oordelende en kiezende ego, maar toch waar.

Liefde schept in eenheid; iets wat we niet kunnen begrijpen met ons verstand. Liefde schept echt Zonen van God en deze scheppen de echte wereld waarin afgescheidenheid niet bestaat. Waarom zijn we zo bang voor fysieke vormen? Leert de Cursus ons niet dat lichamen neutraal zijn en dat wij ze de betekenis hebben gegeven die ze voor ons hebben? Wij willen ze als écht afgescheiden en fout bestempelen en gelukkig is er een echte Heilige Geest, één met de Vader, die ons hierin kan corrigeren.

Vergelijk het eens met het volgende. Stel je voor dat vanuit “zijn”, vanuit de eenheid, eerst waterdamp ontstaat, dan water en dan ijs. Zelfs het ijs bestaat uit louter “zijn”. IJs is niet fout of zondig maar geloof in ijs als onafhankelijk van water, waterdamp en Zijn is onwaar. IJs lijkt apart te staan maar dat is niet zo. Onze lichamen lijken los te staan voor ons oordelende ego, maar dat is niet zo. Wij lijken los te staan van anderen, maar dat is niet zo. Wij lijken los te staan van de wereld, maar zijn mysterieus verbonden. Wij lijken Zonen, maar zijn de Zoon. De Heilige Geest lijkt apart maar is één met de Vader.

Maar het ego is dol op het omkeren van de werkelijkheid. Zijn zaken één?,  dan bestaan ze niet en dienen ontkend te worden. NEE! Alles is één en bestaat in die eenheid op unieke niet afgescheiden noch begrensde wijze. Onbegrijpelijk voor ons knippende verstand maar, halleluja, onderdeel van een schepping gemaakt uit liefde.

Dus zie geen onderscheid tussen jezelf en anderen, maar zie anderen wel en heb ze lief. Liefde giet zich uit in ons en door ons in de wereld. Liefde wil betekenis geven aan de neutrale lichamen en wereld en wil genezen. Het wonder mag ervaren worden door het aan te bieden aan onze broeders in de wereld: ons licht mag stralen; halleluja!

Ik ben het licht van de wereld (WB61)

Wie anders is het licht van de wereld dan Gods Zoon? 2Dit is dan ook niets anders dan een uitdrukking van de waarheid over jezelf. 3Het is het tegendeel van een uitdrukking van trots, hoogmoed of zelfbedrog. 4Het beschrijft niet het beeld dat jij van jezelf hebt gevormd. 5Het verwijst naar geen enkel kenmerk waarmee jij je afgoden hebt toegerust. 6Het verwijst naar jou zoals jij door God werd geschapen. 7Het drukt eenvoudig de waarheid uit.  Voor het ego is het idee van vandaag het toppunt van zelfverheerlijking. 2Maar het ego begrijpt niet wat nederigheid is en verwart dit met zelfvernedering. 3Nederigheid houdt in dat je jouw rol in de verlossing aanvaardt en geen andere op je neemt. 4Het is geen nederigheid vol te houden dat jij niet het licht van de wereld kunt zijn als dat de functie is die God jou heeft toegewezen. 5Alleen arrogantie kan beweren dat deze functie niet voor jou bestemd kan zijn, en arrogantie komt altijd van het ego.