Toelichting: Als we ten onrechte denken dat we een afgescheiden doenertje zijn dat in een denkbeeldige wereld lijkt te leven dan kun je het idee krijgen dat acceptatie van alles wat je overkomt de beste manier is om je niet druk te maken.

Overwegingen: In dit werkje “Ontwaken uit de droom van dualiteit met ECIW”, staat de vraag “wat kan ik doen” centraal. We zijn nu op een punt gekomen waarop we zien dat dat kleine zelf onderdeel is van de illusie. Als we als Zoon van God geloven dat dit kleine zelf onze ware identiteit is en als we dit ons handelen laten bepalen dan zinken we nog dieper weg in het doolhof. Acceptatie van onheil als pijn, ziekte, angst en alle andere gevoelens van onbehagen lijkt dan een uitstekende houding om aan te nemen. Toch moeten we hier wat genuanceerder naar kijken. Welk gevoel roepen deze zinnen bij he op? Is het een gevoel van gelatenheid? Zo van: “ach ja, dan zal ik er maar mee moeten leven?”. Of in klassiek Christelijke termen: de mens wikt maar God beschikt?

In ECIW worden voor deze houding de woorden slachtoffer en martelaar gebruikt. Probeer te voelen wat er schuil gaat achter deze etiketten. De rode lijn bij dit doorvoelen is altijd de vraag of geloof in negatieve etiketten als martelaarschap en slachtofferschap je gevoel van eenheid en verbinding versterkt of dat het juist je gevoel van alleen-zijn, kwetsbaar zijn, afgescheiden zijn. Neem de tijd om zo te doorvoelen wat de leefregel om alles maar te accepteren van binnen met je doet. Is dit de innerlijke vrede en het geluk waarvan Jezus zegt dat het ons geboorterecht is?

Jezus roept ons niet op om te blijven geloven dat wij kwetsbare, dappere martelaars zijn. Er is in de non-duale visie geen verschil tussen iemand die gelooft een dappere vechter te zijn en iemand die gelooft een wijze martelaar te zijn. In beide gevallen geloven we nog steeds in een afgescheiden zelf dat worstelt met omstandigheden buiten zichzelf. Juist deze perceptie mag vergeven worden. Ons gebed kan dan bijvoorbeeld zo klinken:

“Heer ik denk dat ik een dappere vechter ben of juist dat ik alles dapper accepteer. Ik erken dat ik nog steeds geloof dat ik iets aan het presteren ben en dat het dus op mij neerkomt hoe dit zal gaan aflopen. Heer corrigeer mijn perceptie, laat Uw liefde binnenstromen zodat ik alles anders mag zien en ervaren. Genees mijn bijgeloof in martelaarschap en in heldendom. Ik ben Uw Heilige Zoon en hoef niet te geloven in strijd tegen- of acceptatie van onheil. Heer, mag ik Uw liefde en vrede ervaren zodat ik diep van binnen mag weten dat ik veilig ben en me niet hoeft te verdedigen? Mag ik leren dat ik altijd veilig in Uw armen rust. Dank u dat u er altijd bent als ik me zo tot U wend. Dank voor de almacht van Liefde, dank voor Uw Kracht”.

Nu is er ruimte voor het wonder. In eerste instantie geldt dat onze verkeerde perceptie wordt genezen. De kracht van liefde maakt van ons geen super-zelfjes die nog wat sterker zijn. Nee, door de correctie valt de bodem uit de vermeende tweestrijd van “ik versus de wereld”. Dit is een kwantumverschil. Innerlijke vrede treedt direct op als het geloof in tweeheid wegvalt.

Als wij als klein doenertje zo letterlijk uit beeld verdwijnen zal de liefde overvloeien naar alles en iedereen. Dit is een scheppende en genezende kracht. Het wonder van Een Cursus in Wonderen is meer dan de correctie van onze perceptie waardoor wij ons wat vrediger voelen. Het wonder is het weer gaan stromen van de liefde die er altijd al was maar die wij wilden blokkeren om ons afgescheiden te voelen. Het is de aard van liefde om te stromen, om te geven. Stromen naar ons, door ons en naar zogenaamde anderen binnen de droom. Plotseling zien we niet langer het boze gezicht van onze partner maar zien we onze Broeder die zichzelf vasthoudt in zijn illusie van afgescheidenheid. De genezing die op gang is gekomen bereikt anderen moeiteloos en gebruikt jouw lichaam als communicatiemiddel. Waar acceptatie een mate van passiviteit inhoudt is vergeven een dynamisch gebeuren. Het is niet slikken en stikken maar openen, ontvangen en doorgeven. Zo wordt door ons heen het wonder aangeboden aan heel Gods schepping. We zijn geen martelaars maar wonderdoeners.