De weg van Jezus is een weg van Liefde. In ECIW staat dat Liefde niet onderwezen kan worden maar dat we wel aan de slag kunnen om de barrières die ons zicht op Liefde blokkeren op te ruimen. Helaas leidt dit bij sommige studenten vooral tot een boel geploeter en gezwoeg om de metafysica van de Cursus te kunnen doorgronden. Men denkt dan dat een juist begrip hiervan de felbegeerde verlichting zal opleveren. Dat het kwartje dan plotseling zal vallen. Zo wordt de Cursus een nogal verstandelijk pad, waarbij de student zo hard mogelijk studeert om het “diploma” van verlossing te behalen.

Ik ben zelf jarenlang lid geweest van een Baptisten-gemeente en ben ook wel naar diensten geweest van evangelische gemeenten. De “lesstof” die hier wordt onderwezen (de theologie of christologie) rammelt volgens mij aan alle kanten. De kern hiervan is namelijk dat wij zondig zijn, gestraft zouden moeten worden door God, maar dat Jezus deze straf voor ons gedragen heeft. Zelfs in die periode vond ik dat weliswaar heel lief van Jezus, maar niet zo vriendelijk van God. Deze leer van plaatsvervangend lijden was een belangrijke reden voor mij om uit te wijken naar ECIW. De metafysica van ECIW klopt gewoonweg veel beter.

Maar hoe zit het met de weg van de klassiek gelovige christen? Veel christelijke broeders en zusters zijn helemaal niet zo bezig met die nare, dogmatische christologie. Men is veel meer gericht op overgave aan de Heilige Geest, gerichtheid op de naaste, loven en danken, en het geven van handen en voeten aan liefde. De ECIW-student vindt dit al snel onzinnig. Deze klassiek christelijke weg past namelijk niet goed in de non-duale visie van de Cursus. De ECIW-student probeert juist de onjuiste perceptie te corrigeren. Die onjuiste perceptie bestaat uit het idee dat er een God los van je bestaat die geëerd of bedankt moet worden en, volgens sommigen, ook uit het idee dat er anderen bestaan die hulp nodig zouden hebben in deze “illusoire droomwereld”.

Natuurlijk is iedere ECIW-student weer anders, maar toch zie ik te vaak gebeuren dat men op basis van de metafysica wel heel erg naar binnen keert en gefocust raakt op eigen innerlijke vrede. Liefde wordt dan synoniem aan “jezelf lekker vreedzaam en ontspannen voelen”. Er kan daarbij een uiterst duale vervreemding optreden tussen een onbewogen zelfje en de nare buitenwereld. Of zelfs tussen een onbewogen zelfje en een ziek en pijnlijk lichaam. Ik heb meegemaakt dat een ECIW-“leraar” uitlegde dat er geen God, HG of Jezus is om je tot te wenden en dat er ook geen wereld, anderen of lichaam bestaat om voor te zorgen.

Als ik probeer de leer en de weg van Jezus samen te vatten in mijn eigen woorden dan kom ik tot het volgende. Onze Vader is Liefde. Liefde kent Zichzelf door uit te breiden en te geven. Geven en ontvangen zijn in waarheid één, dus in het laten stromen van liefde kent de Liefde Zichzelf. Jezus’ weg is de weg van stromende liefde. Als we menen dat we het bestaan, en dus ook het leed, van anderen moeten ontkennen, dan vergissen we ons en kan de liefde niet stromen. Ook als we denken dat we het allemaal zelf moeten doen, stellen we ons niet open en kan de liefde niet stromen. Pas als we ons in de armen van de liefde storten en roepen “Liefde; vul me, gebruik me, stroom door mij heen, hier ben ik!” vinden we onze ware bestemming en raken we vervuld van echte vrede en dankbaarheid.

Ik meen dat het ons als ECIW-studenten goed zou doen als we ons, desnoods met duale denkbeelden, in de armen van de Vader, Heilige Geest of Jezus zouden werpen en ons beschikbaar zouden stellen als instrumenten van  Liefde. Daarbij mogen we al die metafysisch juiste denkbeeldjes gewoon even parkeren, zodat deze niet juist de blokkades worden die het stromen van liefde verhinderen. De mysterieuze eenheid van de schepping is niet hetzelfde als een kloppende metafysica, maar een “ervaring” die we deelachtig worden als de liefde die we zijn werkelijk mag gaan stromen. Het is lastig om liefde te laten stromen als je geblokkeerd wordt door het denkbeeld dat wereld, anderen en lichaam nep zijn. Overgave aan Liefde is lastig als je denkt dat God samenvalt met je zelf. Het gaat niet om een kloppende eenheidstheorie, maar om de universele ervaring van ultieme en mysterieuze verbondenheid met alles en iedereen die optreedt als we bereidwillig ons oordeel laten vallen zodat de liefde kan stromen.

Gebed om dienstbaarheid

God, maak mij tot een werktuig van Uw vrede.
Leer mij omwille van uw vrede,
om te geloven in uw liefde voor mij.
Help mij om uw liefde te ontvangen
Opdat ik vanuit dankbaarheid kan delen,
in daden van dienstbaarheid
aan wat ik heb mogen ontvangen