Dit zijn bekende namen voor de meeste ECIW-studenten. Beiden hebben veel gedaan bij de verspreiding van ECIW en vertegenwoordigen twee verschillende visies op de Cursus (Zie: One Course, Two Visions). Over deze beide visies kun je dus, letterlijk, boeken schrijven. Ik probeerde voor mijzelf zo kort mogelijk te formuleren waarin de aanpak van beide gerenommeerde leraren verschilt en kwam tot het volgende:

• Robert volgt zo precies mogelijk alle woorden van Jezus en komt zo tot een diep besef van de mysterieuze liefdevolle verbondenheid binnen de Schepping.
• Ken vertrekt vanuit een absoluut non-duaal standpunt en beziet de woorden en boodschap van Jezus vanuit dit standpunt.

Ons verstand stelt nu onmiddellijk de vraag: “welke aanpak klopt?” Ik heb niet de pretentie dat ik deze vraag kan beantwoorden en betwijfel ook of zo’n antwoord behulpzaam zou zijn. Maar weer kan ik wel mijn beleving schetsen.

Ik vind het heerlijk om, net als Robert, de woorden van Jezus uit de complete Cursus te lezen zoals ze geschreven zijn, dus zonder een corrigerende non-duale bril op mijn neus. Daarbij merk ik dat deze benadering leidt tot een liefdevolle houding tegenover de wereld. Ik ervaar ook in dankbaarheid de grote continuïteit van de boodschap van Jezus van het Nieuwe Testament naar ECIW en naar andere geïnspireerde boeken. Voor mij is deze benadering werkelijk behulpzaam. Er groeit hierdoor een besef van verbondenheid en eenheid. De kwaliteit hiervan is mysterieus en liefdevol.

Dat neemt niet weg dat voor anderen de uitleg van Ken behulpzaam kan zijn. Waar bijvoorbeeld iemand denkt dat er grenzen zouden bestaan tussen hemzelf en God of tussen hemzelf en anderen is een non-duale visie (“er zijn geen anderen”) mogelijk behulpzaam. Mijn aarzeling bestaat echter hieruit dat het vertrekken vanuit een verstandelijke non-duale visie het risico met zich meebrengt dat we het mysterie uit de Schepping knuppelen. Het is een mysterie dat er “anderen” zijn, andere Zonen van de Vader, die toch niet van ons Zelf gescheiden zijn. Zolang dit nog niet volledig door ons beseft wordt, en dit geldt voor de meesten van ons, bestaat er een grote kans dat de uitspraak “er zijn geen anderen” wordt geïnterpreteerd als “alleen ik besta”, een narcistische ontsporing van de boodschap van Jezus.

Tot slot: Mijn belangrijkste aarzeling om te veel te steunen op de visie van Ken komt voort uit de volgende vraag: “Waarom zou Jezus zich in ECIW niet direct bediend hebben van de terminologie en manier van toelichten die Ken hanteert?”. Ken stelt dat Jezus ons tegemoet wil komen op het niveau waarop wij ons bevinden en daarom duale taal gebruikt. Maar dan snap ik het nog minder. Als Jezus meent dat wij het meest geholpen zijn met deze (zogenaamd) duale taal die hij Helen gedicteerd heeft, waarom zouden wij ons dan toch wenden tot de manier van uitleggen en toelichten van Ken? Een manier die Jezus kennelijk niet geschikt vond voor ons?

Mijn conclusie: voor mij is er één echte leraar van ECIW en dat is Jezus. Ik ga ervan uit dat hij precies de woorden gekozen heeft die optimaal zijn voor mij. Ik vind het fijn om eventuele toelichting te lezen van iemand die de intentie heeft om Jezus’ woorden zo serieus mogelijk te nemen. Ik ben Ken dankbaar als mijn eerste leraar, de man die me hielp om de restanten van het klassieke duale Godsbeeld die ik nog had op te ruimen. Maar ik ben enorm verheugd dat Robert me terugvoert naar het hart van een liefdevol mysterie: de unieke boodschap van Jezus.