Afgelopen twee jaar sloeg ons de angst om het hart als de woorden “code zwart” klonken. We zijn nog maar nauwelijks van de schrik bekomen of we worden al geconfronteerd met een nieuw monster: oorlog. Hoe reageren wij op deze donkere wolken?

Er is een manier van reageren waarbij de angst ons hoofd op hol brengt. Er buitelen dan allerlei gedachten over elkaar. Deze gedachten kunnen gaan over de oorzaak van de duisternis. Zou er een samenzwering gaande zijn waarbij de machtigen der aarde bezig zijn met boze plannen? Staan er nog hogere, of liever gezegd, lagere machten aan het roer en bespelen deze onze wereldleiders als marionetten? Onderzoek eens wat deze zinnen met je doen. Let op hoe snel je een mening vormt en hoe deze mening direct de hoofdrol wil gaan spelen in je hoofd en mogelijk jeuken je handen om hier een reactie op te geven. Dikwijls is zo’n reactie heel heftig. “Natuurlijk is er sprake van een samenzwering; zie je dit dan niet?”. Of juist: “Doe toch normaal, rare complotdenker”. Misschien beroep jij je op een medium dat toch duidelijk heeft gezegd dat de Apocalyps nu echt begonnen is.  

En probeer vervolgens deze drukke gedachten even geen voedsel te geven door je aandacht te richten op je ademhaling of op het gewicht van je lichaam op je voeten of op je zitvlak. Land in het heden en neem de tijd om het stof van de opwinding te zien neerdalen. Rust gewoon in het huidige moment. Kijk dan nog eens, heel rustig. Laat de wereld van het hoofd, de wereld van concepten, maar even voor wat die is. Voel slechts. Voel de opwinding, de angst en de boosheid. Kun je stilstaan bij deze gevoelens? Kun je jouw neiging opmerken om er juist niet bij stil te willen staan? Om jezelf af te leiden of weer te gaan malen? Wees dan lief en geduldig voor jezelf, glimlach en keer terug naar die openheid.

Dit is ons werkterrein, ons klaslokaal. We worden niet opgeroepen om een theorietje te lanceren over wat onze ogen en oren ons willen vertellen. We hoeven de voorvallen ook niet in te kleden in een Cursus-filosofietje. We hoeven slechts op te merken wat onze gevoelens ons vertellen en vooral wat ze ons willen doen geloven. Want als je afdaalt tot onder deze gevoelens dan kom je uit bij een fundamenteel geloof. Het geloof in eigen kwetsbaarheid en sterfelijkheid. Deze diepe angst vormt de basis voor zelfs onze kleinste angstjes. Misschien vrees jij niet voor je leven maar maak jij je wel zorgen over de benzine- en gasprijzen. Ga je het financieel wel redden? Kijk rustig en zie dat er ten diepste steeds weer dat geloof in kwetsbaarheid is, die uiteindelijk doodsangst is.

Onze theorietjes en filosofietjes kunnen werken als een kalmeringspil. En het kan prima zijn om hier de eerste rust mee te vinden. Maar uiteindelijk komen we terug bij die allergrootste les die we hier te leren hebben. Kunnen we onze doodsangst naar de liefde brengen en ervan genezen worden? Daar gaat in mijn beleving ECIW over. Hierin wil Jezus ons helpen.

Ik meen dat het goed is als we daar onze aandacht aan besteden. Vroeger probeerden we onze angst te sussen met een geloof in een leven na de dood. Nu kunnen we ertoe neigen om onze angst te verdoven met het reciteren van Cursus-teksten als “ik ben niet dit lichaam”. En versta me goed, ik veroordeel dit niet maar ik hoop dat deze waarheid vooral beleefd gaat worden nadat we onze angst hebben laten genezen door de liefde. Nadat we de verzoening voor onszelf aanvaard hebben.

Het heerlijke van de weg van Jezus is dat we deze samen gaan. In de angst en boosheid van mijn broeders en zusters herken ik mijn eigen angst. In plaats van te oordelen wil ik kiezen voor verbinding. Zo kunnen we werkelijk behulpzaam zijn. In onze denkgeest kunnen we bidden voor de vrede tussen Rusland en de Oekraïne en onze zegeningen sturen naar het overleg dat gaat plaatsvinden. Vanuit de plaats van liefde kunnen we bewogen worden om handelend op te treden. Ik zag op tv hoe vluchtelingen uit de Oekraïne onderweg gesteund werden door mensen die hun thee en voedsel gaven. Wat een heerlijke expressie van liefde! Kijk wat er opborrelt in je hart als je jouw denkgeest laat genezen. Liefde is de weg, het doel en onze kracht.