Ik houd ervan om te denken in grote lijnen. Dit zou ik ook minder positief kunnen formuleren door te stellen dat ik iets zelden echt grondig aanpak. Als ik een kamer opruim dan blijft er altijd wel ergens nog wat rotzooi slingeren. Ik stop belangrijke papieren weliswaar in ordners maar ben dan te lui om achter het tabblad de brieven te ordenen op datum.

Ook in mijn belangstelling voor godsdienst, levensbeschouwing, filosofie, natuurwetenschap en psychologie richt ik me op die grote lijn. Het leuke hiervan is dat je grote en soms duizelingwekkende verbanden ziet. Het lastige is dat ik per deelgebied nooit een uitmuntende specialist word. Dat laat ik graag aan anderen over. Die luiheid om me echt te verdiepen in de details heeft vermoedelijk ook te maken met mijn slechte geheugen voor namen. Dat is vooral lastig als ik een blog schrijf met daarin denkbeelden van filosofen of andere levensbeschouwelijke leraren. De kern van hun visie heb ik in me opgenomen maar wie was het ook alweer die hierover schreef? Ik weet het niet meer en heb er geen zin in om het na te slaan.

Een uitzondering hierop vormen een aantal boeken waarop ik telkens weer terugval en die me intrigeren. Dat zijn de Bijbel, Een Cursus in Wonderen (ECIW), Een Cursus van Liefde (ECVL) en andere boeken die tot ons gekomen zijn vanuit het Christus-bewustzijn. Filosofen zullen moeite hebben met die laatste toevoeging: “tot ons gekomen vanuit het Christus-bewustzijn”. Deze uitspraak klinkt als een uiting van een gelovige. Toch durf ik te kiezen voor deze beladen woorden. Laatste jaren lees ik graag in boeken die een overzicht geven van een paar duizend jaar westerse filosofie. Ik zie dan hoe de inzichten van deze filosofen langzaam toekruipen naar de visie van mijn geliefde Jezus-boeken, naar de metafysica uit bijvoorbeeld ECIW en ECVL. Dit werd al opgemerkt door Ken Wapnick die in het gedachtengoed van Schopenhauer een voorloper zag van deze metafysica. Wat zou het gaaf zijn als de Jezus-boeken bestudeerd zouden worden in universiteiten door gekwalificeerde top-filosofen! Ik ervaar een soort ongeduld als ik zie hoe de “compartimenten” filosofie en Jezus-boeken nu naast elkaar bestaan. In de ECIW-gemeenschap zitten talloze lieve broeders en zusters maar kennelijk weinig filosofen. En onder de filosofen zitten kennelijk weinig ECIW/ECVL-studenten.

Hetzelfde geldt voor het gebied van de psychologie. Een relatief nieuwe tak in de psychotherapie is ACT, Acceptance and Commitment Therapy. Ik zie daarin linea recta de metafysica van ECIW/ECVL bijvoorbeeld als je kijkt naar de aandacht voor het Zelf als context en naar onze innerlijke verhouding tot onze gedachten (zie het begrip defusie). Ook ACT en de Jezus-boeken zouden elkaar onderling enorm kunnen verrijken. Ik mis de expertise en de wil om dit uit te werken en ervaar ook hier datzelfde ongeduld waarin ik hoop dat iemand anders dit oppakt en diepgaand toelicht en verdiept. Iets daarvan heeft Paul Smit onlangs gedaan in zijn boek “Van vermijding naar bevrijding”. Hij brengt de non-duale visie in verband met ACT, mindfulness en heartfulness. Ik ben hier blij mee en waardeer het boek maar, met alle respect voor Paul, de non-duale visie is in mijn beleving slechts een deelaspect van de veel rijkere metafysica van de Jezus-boeken.

Langzaam maar zeker zie je inzichten uit veel deelgebieden samenkomen. Er is vrij veel te doen rondom de boeken en visie van Dr Joe Dispenza die vanuit een medisch-wetenschappelijke achtergrond de fysiologie van ons lichaam in verband brengt met bewustzijnsontwikkeling. Dan heb je nog Michael Brown die in “Het Presence Proces” haast een soort ECVL-light versie heeft gepubliceerd (bij navraag bleek dat hij nog nooit van ECVL gehoord had!). Ik kan lang doorgaan maar noem als laatste het boekje Intieme Vreemden, het essay van de Maand van de Filosofie 2022 door Paul Verhaeghe. Hij schrijft over die rare tegenstelling tussen de wens van de mens om zich te verbinden met anderen aan de ene kant en de wens zelfstandig te zijn aan de andere kant. Tja; ECIW-studenten die het boekje “Je weerstand tegen liefde loslaten” van Ken Wapnick kennen zullen er weinig nieuws in lezen.

Het is niet mijn bedoeling om reclame te maken voor de Jezus-boeken. Ik snap dat het Christelijke taalgebruik van deze boeken het bereiken van een echt groot publiek in de weg zal staan. Maar ik hoop dat mensen met meer geduld, doorzettingsvermogen en oog voor detail de rijkdom van de Jezus-boeken zullen ontdekken en gebruiken om filosofie, psychologie/-therapie, kwantumfysica etc een boost te geven. ECVL gaat over deze mogelijke “explosies van kennis” in de ons bekende domeinen. En dan het opvallende. Uiteindelijk gaat het hier niet om. De Jezus boeken reiken verder dan het verbeteren van de bestaande wereld. Ze gaan over het creëren van een nieuwe wereld. En dan gaat het over een andere dimensie van zijn en wordt het pas echt wonderlijk en wonder-rijk..