Met plezier ren ik twee keer in de week een bescheiden rondje om toch een beetje in conditie te blijven. Voor dat je er erg in hebt, stel je dan als Cursus student vreemde vragen. ‘Ik geniet van de beweging en van het feit dat m’n lichaam in redelijke conditie is. Maar volgens de Cursus is dit lichaam slechts een illusie dus ben ik nu fout bezig?
Mij helpt het om te beginnen bij het feit dat er helemaal geen lichaam is dat rondloopt in een evenzo denkbeeldige wereld. Zowel lichaam als wereld zijn noch goed noch fout. Ze zijn gewoon ‘niet’. Ons ego projecteert lichaam en wereld vrolijk naar buiten in de hoop dat wij het serieus gaan nemen. Het gaat dus helemaal niet om het werken aan je conditie maar om de betekenis die je eraan verleent. Het gaat overigens in de Cursus nooit om het gedrag zelf. Het gaat altijd over het waartoe. Dus waartoe ben ik zo druk met m’n lichaam? Waar gebruik ik dit hele sportgebeuren voor?
Het kan zijn omdat ik er helemaal van overtuigd bent dat ik samenval met m’n lijf. Dat ik die goede conditie zonder meer nodig meen te hebben om gelukkig te zijn. Dat ik erg ongelukkig word als m’n lichaam hapert omdat ik denk dat ik hierdoor werkelijk geraakt word. Ik heb dan een afgod gemaakt van mijn lijf en van gezondheid. Is dit dan fout? Nee hoor, we laten de schuldvraag lekker rusten. De overtuiging is hoogstens wat onhandig. Of, wat positiever gesteld, een gelegenheid om te leren. Meestal maken wij van dit ‘leren’ pas serieus werk als het lichaam ziek wordt. Maar je kunt ook prima leren van een gezond lichaam waarvan je heerlijk loopt te genieten. Dat zijn we alleen niet zo gewend.
Hetzelfde merk ik bij speciale haat relaties versus liefdesrelaties. We werken nu eenmaal liever aan negatieve gevoelens met als verborgen agenda om er zo snel mogelijk af te komen. Maar je kunt ook gevoelens die wij positief noemen opmerken en zien dat je geloof erin net zozeer je gevoel van afgescheidenheid bevestigt. Of dat nu de speciale liefdesrelatie met ons eigen sportende lichaam betreft of het genieten van andere zaken in de wereld. Niks mis met ‘positieve’ gevoelens want ook deze vormen mooi oefenmateriaal omdat je ze kunt overgeven aan de Heilige Geest. Niet omdat ze slecht zijn. Niet om er zo snel mogelijk vanaf te komen. Maar om te leren dat we geen afgescheiden mensjes zijn die pijn OF plezier willen ervaren om deze illusie overeind te houden. En dat is vrijheid. Als we ons over denkbeeldige positieve ervaringen schuldig voelen dan hebben we altijd het ego aan de lijn. God beschuldigt nooit. Hij is Liefde. En wij ook.
WB286: De stilte van de Hemel omhult vandaag mijn hart.
ECIW coach 