Hoe vaak stellen we ons niet deze vraag? Hoe loopt het af met de ellende in de wereld? Hoe zal het verder gaan met mijn zieke partner of kind? Direct hieraan vastgekoppeld zit de twijfel of we het wel goed doen. Hoe kan ik ervoor zorgen dat het goed afloopt? Moet ik wel of niet verder gaan met deze relatie? Doe ik er goed aan om bij hem in te trekken? Wat haal ik mezelf op de hals? Moet ik die nieuwe baan wel aannemen? Je weet wel wat je hebt maar niet wat je krijgt. Deze lijst met twijfel en onzekerheid is eindeloos lang. Het aantal voorbeelden is legio.

En met ‘legio’ (vele) worden ook onze afgoden aangeduid. Situaties in de denkbeeldige buitenwereld waarvan we denken afhankelijk te zijn voor ons geluk. Die ons in onze perceptie kunnen maken of breken. Dit is bijgeloof. Vat dit niet verkeerd op. Bovenstaande vragen moeten gewoon serieus genomen worden in ons dagelijks leven, hoe denkbeeldig dit ook mag zijn. Het is niet goed of fout om hier je voorkeuren te volgen en zaken goed te overdenken en te doorvoelen. Maar het is een enorme geruststelling om te mogen leren dat ons geluk er niet vanaf hangt. En deze uitspraak roept veel vragen op. Verontwaardiging zelfs, als je diepe ellende meemaakt of ziet. Maar het is niet makkelijk bedoeld. Geen toverformule. Geen ontkenning van ‘de modder’ waar ik gisteren over schreef.

De Cursus biedt hoop. Een zekerheid die niet van deze wereld is. Die niet van ons afhangt. Ze wijst er namelijk op dat de goede afloop er nu al is. Recht voor onze neus. Het is al volbracht omdat er niets te volbrengen viel. We zijn nooit weggeweest uit de Liefde die we zijn. We hebben er ons geprobeerd uit weg te denken. En daar zijn we goed in. We bedenken legio manieren om ons in de problemen te denken. Zo maken we het leven zo ingewikkeld mogelijk. Om de vrede en het geluk te wikkelen in donkere doeken van pijn, angst en bezorgdheid. MaarJezus zegt ons in de Cursus: ‘ Een gelukkige afloop staat voor alles vast’. Zelfs als in onze ogen alles fout lijkt te gaan. Wat willen we zien? Wat willen we geloven en welke stem vertrouwen we? De angstige stem van ons ego of de Stem van Liefde? De Cursus belooft ons geluk. Niet later, maar nu. Niet als denkbeeld. Nee, we mogen onze zorgen en angsten bij Hem brengen en nu vergeving en vrede ervaren. Want Gods Wil geschiedt. Nu.

WB 292: We danken U, Vader, dat U er borg voor staat dat alles uiteindelijk slechts een gelukkige afloop kent. Help ons die niet te hinderen en aldus het goede eindresultaat uit te stellen dat U ons hebt beloofd voor elk probleem dat wij kunnen zien, voor elke beproeving die we denken nog steeds het hoofd te moeten bieden.