Goedemorgen beste lezer. Klaar om aan de dag te beginnen? Kijk dan maar eens goed om je heen. Naar de kamer, je beeldschermpje en naar je handen. Sla de blik maar eens naar binnen en zie de goede voornemens die je hebt. Vast van plan om weer eens goed te oefenen met vergevingslessen. Een mens op weg naar verlichting in deze grote wereld.

Dus niet. Alles wat je net meende te zien en te denken is een illusie. Niet meer dan een gedachte die je bent gaan geloven. Er is geen ik. Er is geen wereld. En er is dus al helemaal geen ikje die zijn of haar best kan doen om iets te bereiken. Dat geloof je maar. Maar al die vormen die je meent te zien in de fysieke wereld en die gedachten en gevoelens zijn er niet echt. Het speelt zich allemaal slechts af in de denkgeest. Zogenaamd dan. Al die waarnemingen kunnen vergeven worden. Opgelost. Naar de Liefde gebracht. Eng hé? Want wat blijft er dan over? Een ikje dat niets ziet en niets voelt? Nee, helemaal geen ikje meer. ‘Alleen’ grenzeloze Liefde. Onvoorstelbaar. Letterlijk. Is dit te angstaanjagend? Tijd voor de mannen met witte jassen? Bedenksels van een doorgeslagen medestudent? Mag je gerust denken. En dan weer vergeven.

WB303: Uw Zoon is welkom, Vader. Hij is gekomen om mij te verlossen van het kwade zelf dat ik heb gemaakt. Hij is het Zelf dat U mij gegeven hebt. Hij is niets anders dan wat ik in waarheid werkelijk ben. Hij is de Zoon die U boven alles liefhebt. Hij is mijn Zelf  zoals U mij hebt geschapen. Het is niet Christus die kan worden gekruisigd. Laat me, veilig in Uw Armen, Uw Zoon ontvangen.