Alle Werkboeklessen zijn prachtig en buitengewoon krachtig. Maar soms loop je tegen een les aan die jou op dat moment op je zogenaamde pad erg aanspreekt. Dit is voor mij zo’n les (WB 313): Laat nu een nieuwe waarneming tot mij komen. Ook in het Engels zo mooi: ‘Now let a new perception come to me’. Een zin die zwanger is van blijde hoop en verwachting. Je verwacht het van Hem, van de Liefde.

Stel dat je kijkt naar iemand waar je een vooroordeel over hebt. En over wie hebben we dat nu eigenlijk niet? Je ziet dat dit oordeel, wat we zo graag al roddelend met andere delen, dient om ons ego een extra boost te geven. Nu doen we dat eens niet. Nu kijken we naar die denkbeeldige ander of denken aan hem of haar, we zien ons schrijnende oordeel en geven dan Hem alle ruimte terwijl we zachtjes zeggen: ‘Laat nu een nieuwe waarneming tot mij komen’.

Tjonge, broeders en zusters. We hebben zo’ machtige vriend in Hem, in de Liefde. Want als we ons zo verwachtingsvol openstellen terwijl we ons oordeel aan Hem geven dan antwoordt Hij ALTIJD. Hij is zo trouw. We hoeven alleen maar opzij te stappen. Wat is dit toch een wonder.

WB 313: Laten we elkaar vandaag met de ogen van Christus bezien. Hoe prachtig zijn we! Hoe heilig en hoe liefdevol! Kom, broeder, verbind je vandaag met mij. We verlossen de wereld wanneer wij ons hebben verbonden. Want in onze visie wordt zij even heilig als het licht in ons.