De dagen zijn kort, donker en regenachtig. We worden overspoeld met beelden die getuigen van oorlog, terrorisme, angst en geweld. Het benauwt ons en we kunnen ons hierdoor machteloos gaan voelen. We lijken gevangen in een spiraal van bloedvergieten. We zien dat onze politieke leiders hun best doen om de crisis te bezweren. Ik zie binnen de illusie ook geen makkelijke uitweg. Meer geweld en meer oorlog zullen in de wereld die we menen te zien nooit de vrijheid en vrede brengen die we zo wanhopig zoeken. Dit komt namelijk slechts neer op het verlenen van werkelijkheidswaarde aan onze eigen projecties. De kern van het ‘probleem’ ligt niet in een wereld buiten ons. De oplossing dus ook niet.

Luister eens naar de Werkboekles van vandaag (321): Vader, mijn vrijheid is in U alleen. De les is als een baken in de duistere nacht. Zo mooi, vol hoop en liefde. Let eens op hoe dikwijls heel teder het woord ‘Vader’ klinkt. We hebben gisteren één minuut stilte genomen uit solidariteit met de slachtoffers. Maar lieve broeders en zuster, laten wij in deze duistere tijden veel vaker stil zijn en alle leed, angst en agressie uit onze denkgeest naar het Licht brengen. Laten we toegeven dat we ons vergissen en dat we geen flauw benul hebben van het stichten van vrede. Pas dan mogen we met lege handen bij onze Vader komen en weten dat we Hem altijd kunnen vertrouwen. Hij is de enige echte bron van vrijheid. Hij wijst ons de weg naar Zijn licht, naar de Liefde die we ten diepste zijn.

WB321: Vandaag antwoorden wij namens de wereld, die samen met ons zal worden bevrijd. Hoe blij zijn we onze vrijheid te vinden via de zekere weg die onze Vader heeft vastgelegd. En hoezeer is de verlossing van heel de wereld verzekerd, wanneer we leren dat onze vrijheid alleen gevonden kan worden in God.