Gisteren zag ik een deel van de schitterend gefilmde EO serie: Hunt. Het gaat over de jagers in het dierenrijk. Het is één groot gevecht tussen de levensvormen. Daarnaast zien we de beelden van oorlog en geweld op het journaal. Dit vinden we gruwelijk terwijl het óók gezien kan worden als een strijd tussen levensvormen. Dat deze vormen nu toevallig mensen zijn doet aan het onderliggende fenomeen weinig af. Het is ‘kill or be killed; ik of jij’.
Voilà de projectie van onze denkgeest aan ons getoond op televisie. De hamvraag is of we dit als onze werkelijkheid willen zien. Het is niet iets buiten ons, niet een wereld waarin we menen te leven. Het is slechts het beeld van onze eigen denkwereld. Bizar eigenlijk. Ik wil opnieuw kiezen. Iets anders zien. Maar mijn kleine wil is onderdeel van die geprojecteerde vecht-wereld. Dus heb ik hulp nodig van de Liefde die onze Bron is. Ik wil kijken door Zijn ogen.
WB335: Wat anders zou de herinnering van U bij mij kunnen terugbrengen dan het zien van mijn broeders zondeloosheid? Zijn heiligheid herinnert mij eraan dat hij als één met mij en zoals ik geschapen werd. In hem vind ik mijn Zelf, en in Uw Zoon vind ik ook de herinnering van U.