Wat een mysterieuze en mooie les. De openingszin is duizelingwekkend: ‘Vergeving is het aangewezen middel om waarneming te beëindigen.’ Hier lopen we tegen de grenzen van ons denken aan. Het is niet zo moeilijk om te schermen met het begrip ‘non-dualiteit’ maar ons voorstellingsvermogen gaat nu toch echt tekort schieten. Want binnen de illusie is er altijd sprake van ‘ik’ die iets meemaakt. In onze ogen is gewoon waarnemen zonder oordeel zo’n beetje het hoogst haalbare. En dat is het in feite ook want pas dan krijgt Liefde de ruimte die zo natuurlijk is.
Maar dan die laatste stap die geen ‘ik’ meer kan zetten maar die God laat gebeuren. Het einde van waarneming. Geen ‘ik’ meer die iets waarneemt maar pure kennis en liefde. De grenzeloosheid die we in eenheid zijn. Ik weet niet hoe het jullie vergaat maar hier valt het denken even stil bij het binnen laten komen van deze werkboekles. Mijn hart jubelt mee: ‘ Want hier, en hier alleen, wordt innerlijke vrede hervonden, want dit is de woonplaats van God Zelf.’ Mijn God..
WB336:Moge vergeving in stilte mijn dromen van afscheiding en zonde wegwissen. Vader, laat me dan naar binnen kijken en ontdekken dat U Uw belofte omtrent mijn zondeloosheid gehouden hebt; dat Uw Woord onveranderd blijft in mijn denkgeest, en Uw Liefde nog altijd woont in mijn hart.
ECIW coach 