De boodschap van vandaag staat haaks op onze stevig ingebakken overtuiging dat we een soort poppetje zijn in ons eigen hoofd dat naar buiten kijkt door onze ogen en daar een buitenwereld ziet. De Cursus vertelt dat alles wat we zien zich slechts in de denkgeest bevindt. Dus niet alleen onze gedachten maar ook je eigen lichaam, de tafel en die stoel. Alles.
De Cursus stelt dat de informatiestroom omgekeerd is van wat wij gewoonlijk denken. Er is geen buitenwereld die we waarnemen en waarover we wat mijmeren maar er zijn projecties in de denkgeest waarvan wij geloven dat ze echt zijn. Ons lichaam is zo’n projectie en die zogenaamde buitenwereld ook. Voel eens met ogen dicht aan een tafel of zo. Je eerste indruk? Geen twijfel mogelijk, ik voel die tafel buiten me. Maar kijk eens heel precies. Wat weet je nu echt? Je zogenaamde waarneming van ‘iets buiten je’ is niets meer dan een zintuigelijke indruk ‘binnen je’ waar je een verhaal omheen verzonnen hebt. Misschien zeg je nu:’ja wacht even; als ik m’n ogen open doe dat zie ik de tafel toch?’ Maar hiervoor geldt hetzelfde. Het zijn nu niet de tactiele- maar de optische indrukken waar je een verhaal omheen babbelt.
Die zintuigelijke indrukken (waarnemingen) worden vrolijk geprojecteerd en wij zijn gek genoeg om er een verhaal omheen te bouwen. Waarom? Omdat die zintuiglijke projecties onze illusie versterken dat we een ‘ikje’ zijn die dit alles ervaart. Met deze zintuiglijke indrukken als bouwstenen en de hersenen als metselaar maken we een ongelooflijk ingewikkelde wereld met natuur, mensen, sterren en ga maar door. Zijn die daar dan niet echt? Nee, ideeën verlaten de denkgeest niet. Er is niets buiten je en dat biedt je de machtige sleutel van deze les: ‘Ik ondervind uitsluitend de gevolgen van mijn gedachten.’ Alles wat je meent te zien en mee te maken is grappenmakerij van de denkgeest die je serieus bent gaan nemen. Sta nu eens even stil bij een zogenaamd ‘groot’ idee: ik ben een lichaam en ik kan sterven. Waar of niet waar? Niet waar, want zelf bedacht. En nu leen ik even wat woorden van Byron Katie: wie zou je zijn zonder (geloof in) dat idee?
WB338: Nu heeft hij begrepen dat niemand hem bang maakt en niets hem in gevaar kan brengen. Hij heeft geen vijanden en hij is veilig voor alle uiterlijke dingen. Zijn gedachten
kunnen hem bang maken, maar aangezien deze gedachten alleen hem toebehoren, heeft hij het vermogen ze te veranderen en elke angstgedachte voor een vreugdevolle gedachte van liefde in te ruilen.
ECIW coach 