Wat verwachten we van de Cursus? Wees eens eerlijk. Durf, als het van toepassing voor je is, te erkennen dat je een mooie voorstelling van de verlichting hebt gemaakt die je hoopt te zullen bereiken door het beoefenen van de Cursus. Spreek je gevoel uit, ook al weet je verstand dat dit streven naar verlichting zogenaamd not-done is. Schreeuw het eens uit: “Ik wil nu eindelijk eens verlicht raken!”. Wees eens totaal duaal incorrect. Dat is je basis.

Hoe denk je dat je je zal voelen als dat gebeurt? Zorgeloos, vredig, extatisch, blij, liefdevol..? Benoem het maar. Zie je verwachtingen onder ogen, zonder oordeel. Sta jezelf toe moe te zijn, hongerig, zat van het zoeken, smachtend naar dat ultieme inzicht, pijnvrij. Brul het uit, grom, grauw en laat alle ongeduld er zijn.

En ga dan eens rustig zitten of lekker liggen; whatever. Kijk eens naar het eerste wat in je bewustzijn verschijnt, hoe onbenullig het je ook mag toeschijnen. Het kriebeltje aan je neus, je bril die wat knelt achter je oor, het geluid van een auto, je arm die wat koud aanvoelt. Voel of ervaar je heel weinig, te weinig naar je zin? Prima, dan is dat wat er is. Kijk naar alles (of bijna niks) wat er in bewustzijn verschijnt en stel je eens voorzichtig voor dat DIT het is. Dit is alles wat nodig is, het is precies goed zo.

En kijk nu nog eens naar die subtiele en tedere roerselen in bewustzijn. Stel je eens voor dat dit exact is wat je besteld hebt, wat je wilt ervaren. Niks meer, niks minder. Dit zijn de ervaringen die je hebt uitgenodigd met een bepaalde reden. Welke reden? Waartoe wil je deze gewone dingetjes ervaren? Je doet het onbewust om je afgescheiden te kunnen voelen. Kijk maar eens heel goed wat er bij elke subtiele kleine ervaring geboren wordt. Zie dat bij de kriebel aan je neus de gedachte verschijnt “mijn neus kriebelt”. Ik voel de bril knellen, ik hoor de auto, ik voel kou aan mijn arm. Zie je het? Zie je ‘ik’ verschijnen bij elke waarneming?

Zie nu maar eens de zogenaamd grote dromen binnenkomen. Ik wil verlichting, ik wil veranderen, ik wil dit of dat. Zie je het weer? De geboorte van het ik? Zie je dat je het niet kunt stoppen. “Wel verdomme, ik wil nu niks meer!” Gefopt, daar is het ikje weer. Wat dan? Wat moet IK dan?

Zie dat het slechts een spelletje is dat je speelt. Je zou het spelletje een naam kunnen geven: “projecteer en verschijn”. Uit het ongedeelde Christus-bewustzijn dat we ten diepste zijn projecteren we een waarneming. Waartoe? Vanwege het bijbehorende echo-effect. Wie iets waarneemt moet er zelf wel zijn en regelt zo de geboorte van Zijn eigen fictieve ikje. Waarom we dit spelletje spelen? Because we can. Gewoon voor de lol. De Zoon van God maakt deze droom van projecties om zichzelf een ontevreden ikje te kunnen voelen. Lees dit alsjeblieft zorgvuldig want hier glijden we gewoonlijk direct uit. Wat staat hier niet? Hier staat niet dat mijn ikje de wereld maakt en daarmee schuldig is aan de eigen ellende die het over zichzelf lijkt af te roepen. Dat zou, overigens onschuldige, arrogantie zijn. Dat muisje Simon die het universum met tijd, ruimte, atomen, mensen, ziekte en oorlog zou scheppen, tja..

Nee, het mysterie God, Liefde stroomt uit in de Zoon van God, onvoorstelbaar maar, één met God. En die Zoon van God houdt van overdrijven en projecteren om zich even ikje te voelen. Bij elke projectie, elk plan, elke voorgenomen beweging, elk oordeel creëert hij het briesende muisje. Het muisje wil zichzelf vervolgens van kant maken, van “kant-cursussen”, om zich lekker en pijnloos te kunnen voelen. Wat een grap.

Wat moeten we dan doen als we die projecties zien verschijnen in bewustzijn? Zie dat je dus niks kunt doen zonder de illusie van de doener te versterken. Je kunt wel als het ware een onderzoekende houding aannemen. Wat er verschijnt in bewustzijn ben je zelf, het is Goddelijk, het is het beminde. Laat het maar gebeuren en besef dat dit is wat Jij (met een hoofdletter) kennelijk wil om het spel van jij (met een kleine j) te kunnen spelen. Herinner je slechts en glimlach opnieuw.

WB 231: Vader, ik wil me niets herinneren dan U.