In het Nieuwe Testament wordt over Jezus geschreven en in de Cursus wordt door Jezus gesproken. Dat is een verschil. Een groot verschil. Natuurlijk schreven de auteurs van de Bijbel vanuit inspiratie en hun woorden hebben miljoenen geïnspireerd. Maar de boodschap van liefde wordt helaas vertroebeld door uitingen van angst, schuld en zonde afkomstig vanuit geloof in afgescheidenheid. De auteurs luisteren, net als de discipelen en wij, naar de stem van het ego als we willen spreken over God. Dan treedt onherroepelijk projectie op. Als we geloven in eigen afgescheidenheid dan projecteren we vanuit de angst die hiermee gepaard gaat aanvalsgedachten op anderen. We menen dat God tegen ons is en slaan daarom net zoals Kain onze broeder Abel de hersens in. In deze nachtmerrie van afscheiding, zonde, schuld, angst en aanval projecteren we onze kenmerken van afgescheidenheid op God, op de Liefde die we zijn. Nu hebben we plotseling te maken met een God die net als ons ego gelooft in zonde, schuld, vergelding en wraak. Nu moet er bloed vloeien. Van offerdieren, van andere volken en uiteindelijk zogenaamd van het lam van God, Jezus.

Vanuit ons geloof in afgescheidenheid zijn we onze directe communicatie met de liefde die we zijn kwijtgeraakt. Er bestaat nog wel een vage herinnering aan een betere situatie maar we hebben geen flauw idee hoe hiermee in contact te komen. Geheel in lijn met ons geloof in dualiteit is de hemel niet hier en nu maar ergens anders en na de dood. Of, in niet-Bijbels termen, de waarheid is er nu nog niet maar verlichting moet bereikt worden. We zwemmen in een zee van liefde maar beseffen het niet en we willen iets of iemand naar de weg vragen. Omdat we in boeken als de Bijbel iets proeven van deze liefde verklaren we ze Heilig en gaan we ze van kaft tot kaft letterlijk nemen. Hiermee adopteren we, naast mooie teksten, de ego-nachtmerrie van onze voorouders. Steeds meer snappen we dat de gemengde boodschap van liefde en vergelding niet klopt maar zolang we ons gebonden voelen aan de geërfde shit uit het verleden komen we niet verder dan theologische gedrochten waar iedere liefde uit weggestroomd is. We willen zwemmen in een zonovergoten warm meertje maar we weigeren hierbij om ons harnas van haat uit te trekken.

Wat dan? Laten we ook als Christen gaan staan op de kernboodschap van Jezus. Daarbij mogen, nee moeten we uitgaan van ons geloof in zonde. Want dit geloof betreft niet alleen Christenen maar ons allemaal. We voelen ons allemaal afgesneden van thuis en niet senang. Wellicht schrijven Christenen dit vooral toe aan daden die ze negatief labelen en is het bij de meeste niet-Christenen een vager gevoel van onbehagen. Het doet er niet toe zolang we het waanidee van straf maar even kunnen laten voor wat het is. Want zodra we ons geïsoleerd en afgescheiden voelen mogen we ons richten tot onze verlosser. Jawel, verlosser. Hierbij maakt het vooralsnog weinig uit of je het accent hierbij legt op een historische Jezus, op een spirituele Christus of op een hoger Zelf. Ons gezamenlijke startpunt is dat we ons niet meer thuis voelen en ons openstellen voor leiding van het Geheel (Liefde, God). Voel je maar even moreel schuldig als je dat wilt. Of voel je slechts verdwaald. Belangrijkste is dat je snapt dat je jet zelf even niet meer weet en dat je streeft naar verbondenheid met je broeders en, als je het al kunt opbrengen, met dat Geheel, God of Liefde. Maar naastenliefde volstaat als je het liefhebben van God nog een brug te ver vindt.

Herinner je het beeld van de voetwassing uit de Bijbel. Petrus wil het zelf doen net zoals wij allemaal zelf door goede daden of het juiste conceptuele geloof de hemel of verlichting willen bereiken. Maar nee, Jezus moet het doen. Een historische Jezus waar je in moet geloven? Nee, geloof slechts dit: als je je openstelt voor de kracht van Liefde dan gebeurt het wonder. Hoe, wanneer, waarom en dan?? Bijbel en Cursus wijzen op dezelfde weg. In contact met onze medemensen willen wij vanuit ons ego kiezen voor aanval en verdediging. Zie het gebeuren (dit is je keuze voor afscheiding, zonde, die je bang en eenzaam maakt). En dan? Dan zwijg je en laat je Jezus (Liefde, God, de Heilige Geest, je hogere Zelf) het werk doen en je verlossen.

Lieve broeders en zusters; dat demonstreerde onze geliefde broeder Jezus toen hij zich liet geselen en kruisigen. De liefde liet zich kruisigen omdat ze wist dat ze niet afgescheiden was en niet gedood kon worden. De liefde wilde de soldaten en de schreeuwende massa niet bevestigen in hun waanbeeld van aanval en dood. De liefde toonde in een extreem voorbeeld de absolute Goddelijke macht van Liefde. Ze toonde de onsterfelijkheid, de grenzeloosheid en het eeuwige leven. Halleluja, God is oneindig groot en genadig, en dit is onze Vader ons Thuis.

Les 164: Nu zijn we één met Hem die onze Oorsprong is.