Zolang we de droom van afscheiding dromen zien we vooral verschillen en grenzen. Het is dan ieder voor zich. De gevolgen hiervan zijn overduidelijk in onze wereld en vertalen zich naar de manier waarop we omgaan met elkaar, met dieren en met het milieu. De non-duale boodschap die Jezus ons in de Cursus aanreikt is hard nodig. Het is een boodschap van verbondenheid, gerichtheid op eenheid, gerichtheid op relaties, op elkaar.

Het is dus belangrijk dat we gewezen worden op eenheid. Het is belangrijk dat we leren dat we als het ware verenigd zijn in één lichaam, het lichaam van Christus. Vanuit onze angst projecteren wij grenzen tussen mensen (en dieren en volkeren enzovoorts). Deze grenzen zijn denkbeeldig en doen geen recht aan de verbondenheid van allen en alles. Als Zonen vormen wij het Zoonschap en worden we in de Cursus aangesproken als Zoon, enkelvoud.

Het rijke van de Cursus is dat we zowel in het enkelvoud, Zoon, als in het meervoud, Zonen, aangesproken worden. Dit raakt dat diepe mysterie waar we met ons denken niet bij kunnen. We zijn als Zelf een schepping van God en zien Broeders die ook Zonen zijn van onze Vader en die toch één zijn met ons. Wij menen dat we moeten kiezen: wat is het nou, enkelvoud of meervoud?

Medestudenten die, zoals ik het zie, doorslaan in hun non-duale visie zien natuurlijk ook die meervoudsvormen staan in de Cursus. Er wordt dan besloten dat Jezus niet precies opschrijft wat hij bedoelt maar ons toespreekt op het niveau waarop we ons menen te bevinden. Het is gewoon een kwestie van tijd en dan vallen alle denkbeeldige verschillen als symbolen weg en zijn we één met God. Uiteindelijk krijgen we dan de wederkomst. Hiervoor gebruikt de Cursus die prachtige mysterieuze taal (vlak voor werkboekles 300):

De Wederkomst is de enige gebeurtenis in de tijd waarop de tijd zelf geen invloed heeft. Want ieder die ooit kwam om te sterven, of die nog komen zal, of nu aanwezig is, wordt gelijkelijk bevrijd van wat hij heeft gemaakt. in de gelijkheid wordt Christus hersteld als één Identiteit, waarin de Zonen van God erkennen dat zij allen één zijn. En God de Vader glimlacht naar Zijn Zoon, Zijn ene schepping en Zijn enige vreugd.

Meervoud en enkelvoud (Zoon en Zonen) samen in een alinea. De Zonen, wij dus, erkennen dat we de denkbeeldige grenzen zelfbedacht hebben en dat deze niet echt zijn. We erkennen dat we alleen één zijn en naar die mysterieuze vereniging, die ene schepping, kijkt onze Vader met vreugd.

Ik lees graag stukjes van Tony Parsons, een eigentijds leraar die met ander taalgebruik over hetzelfde spreekt. Het publiek begrijpt niks van hem. Hij ervaart niet langer een gevoel van afgescheidenheid en toch lijkt er iemand voor de groep te zitten. “Apparently”, zou hij zelf hierover zeggen. Of “it’s a mystery”. We begrijpen het niet. Hij weet dat hij geen stoel is en toch ziet hij green grens.

Dit is ons mysterieuze voorland. We zullen ontwaken in eenheid en geen grenzen meer ervaren tussen onze Vader en Broeders. Maar toch zullen we ons-Zelf niet verwarren met Hen. We zijn zowel Zonen als één Zoon. Voor ons aardse denken is dit heel ongemakkelijk. Die absolute eenheid is lekker eenduidig en het klinkt zo logisch. Die meervoudigheid moet onzin zijn, die anderen die we menen te zien moeten onze projectie zijn. Wonderen moeten slechts de correctie van onze eigen perceptie zijn: er is geen wereld, er zijn geen anderen, er is geen van ons onderscheiden Heilige Geest die toch wonderlijk één met ons is.

Maar toch. Deze verbeten focus op eenheid is niet nodig in het mysterie van de Schepping van onze Vader. We (!) hebben een rol om deze verbondenheid in mysterieuze eenheid te ontdekken. Geniet met open denkgeest met me mee van de laatste alinea van de wederkomst:

Bid dat de Wederkomst spoedig mag zijn, maar laat het daar niet bij. Ze heeft jouw ogen en oren en handen en voeten nodig. Ze heeft jouw stem nodig. En bovenal behoeft ze jouw bereidwilligheid. Laten we ons erin verheugen dat we Gods Wil kunnen doen, en ons verenigen in het heilig licht daarvan. Zie, de Zoon van God is één in ons, en door Hem kunnen we de Liefde van onze Vader bereiken.