Als we net beginnen met de Cursus dan valt het gewoonlijk niet mee om er doorheen te komen. Geconfronteerd met lange zinnen en een Bijbelse taalgebruik dat we nog niet goed begrijpen reageren we zoals we gewend zijn te doen: we schakelen een tandje bij en laten onze hersenen kraken. De studiebollen onder ons lijken hierbij in het voordeel omdat ze de metafysica eerder lijken te begrijpen. Toch is dit een erg relatief voordeel want hun theoretische kennis is niet perse een doorleefde ervaring. Ik meen me te herinneren dat in de Bijbel gesproken wordt van een plantje dat nog geen diepe wortels heeft en daardoor ook snel weer ontworteld raakt en meegezogen in de waan van de droom.

Er is dan ook goed nieuws voor de minder grote studiebollen. Het geheim van een succesvolle studie van de Cursus zit hem niet in een bovengemiddeld goed stel hersenen maar in de bereidheid om goed te luisteren naar de docent, Jezus, en te vertrouwen op zijn geduld en bekwaamheid. Op dat vertrouwen wordt een beroep gedaan als je dat wat je leest in de Cursus niet direct snapt. Je mag dat gewoon constateren en je verheugen in het stukje tekst wat verderop wat je wél aanspreekt. Het komt wel goed. Wij kunnen ons de bekwaamheid van Jezus nauwelijks voorstellen. De Cursus is een compleet en zeer vakkundig samengesteld studieboek. De manier waarop ze doorwerkt onttrekt zich aan ons begrip. Ergens staat dat wat wij beschouwen als een grote vooruitgang (bijvoorbeeld een intellectueel inzicht) mogelijk wat minder belangrijk is dan wij denken. Omgekeerd kunnen wij snel heenstappen over een zogenaamd klein en intuïtief inzichtje waar we even vluchtig om moeten glimlachen. Dit kon wel eens van veel grotere waarde blijken.

Het ego, ons geloof in de afscheiding, heeft een hekel aan de Cursus en zal proberen er ons van weg te leiden. Ik noem een paar van zijn strategieën:

• Ongeduld: we willen graag instant geluk voor ons kleine zelf en staan niet toe dat dit kleine zelf langzaam maar zeker opgelost gaat worden door de Heilige Geest.
• Boosheid: waarom moet het toch zo ingewikkeld worden verwoord, zeg gewoon op meer eenvoudige wijze hoe het zit! De Cursus heeft veel woorden nodig maar dat is omdat wij het zelf zo ingewikkeld mogelijk hebben willen maken. We zijn het zicht verloren op de trucs die we bedacht hebben om de liefde niet te willen ervaren als onze essentie. Inzicht hierin helpt ons om onze trucs te doorzien en te vergeven.
• Zelfoverschatting: dit kan zowel een gevaar zijn voor de bolleboos als voor minder fanatieke studiebollen. De bolleboos kan denken dat hij weet hoe het zit en dat hij met deze “kennis” weet hoe hij en anderen de wereld moeten zien. Hij roept bijvoorbeeld dat niemand zich druk hoeft te maken om de wereld omdat deze toch slechts een illusie is. Het contact met hem voelt wat hard aan en vragen worden gesmoord met waterdicht klinkende wijsheid. Zogenaamde wijsheid zonder liefde voelt niet prettig; niet voor de omgeving en uiteindelijk ook niet voor de bolleboos zelf.
• Zelfoverschatting treedt ook op bij de intuïtieve student. Zodra het “geheim” van de Cursus doorzien wordt (luister naar je innerlijke leraar) wordt de Cursus, desnoods slechts deels gelezen en gedaan, aan de kant geschoven. Men vindt de geschreven woorden van de docent niet meer zo belangrijk. Hij spreekt toch immers direct tot ons? Als we het vergelijken met de ons bekende wereldse manier van onderwijs dan wordt snel duidelijk wat hiervan het nadeel is. Als we bij een opleiding van bijvoorbeeld vier jaar na slechts 6 maanden stoppen omdat we ongeveer wel weten waar het om draait en als we ook de verplichte studieboeken als overbodig aan de kant schuiven dan maken we weinig kans op het halen van het eindexamen. Ook hier krijgen we geen diepgang.

Onze moeite met de Cursus komt door onze gehechtheid aan ons denkbeeldige en afgescheiden zelf. Aanvankelijk lezen we de Cursus bijna helemaal door de bril van dit zelf en daarom komen de waarheid en liefde slechts mondjesmaat binnen. Ze zijn reeds 100% beschikbaar in de Cursus maar we nemen maar 1% op. Maar dan gaat de Cursus werken op een wijze die ons kleine zelf niet begrijpt en niet kan doorzien maar die wel tot gevolg heeft dat de schilden van het zelf gaan zakken. Als we doorgaan met de studie blijkt er hierdoor plotseling 5% binnen te komen. Wow, dat voelt reeds zo vreugdevol dat we snel geneigd zijn te denken dat we het nu helemaal snappen. Toch studeren we door, en wat blijkt.. Er kan nog meer binnenkomen: 10%. Wij spreken van een “gelaagdheid” van de Cursus maar, voor de duidelijkheid, de Cursus geeft al haar liefde en wijsheid in één keer. Het is onze bereidheid die groeit. Uiteindelijk blijkt dat we ons niks kunnenvoorstellen van wat we ervaren als we richting die 100% gaan. Het heeft echter weinig te maken met theologisch begrip en veel meer met vrede, vreugde, tederheid, verwondering, genade, dankbaarheid en liefde.

Koester die blauwe diamant met daarin woorden van Jezus en sta hem toe zijn woorden toe te lichten en levend te maken voor je.

Johannes 1:

In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.2 Dit was in den beginne bij God. 3 Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is. 4 In Hetzelve was het Leven, en het Leven was het Licht der mensen.

(16): En uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen, ook genade voor genade.