We zijn het normaal gaan vinden dat het tijd kost om de Cursus goed te begrijpen. We lopen hierbij aan tegen een rare paradox: in werkelijkheid is er niets gebeurd en is het Heilige Zoonschap nu reeds onze ware identiteit. Wij hebben er echter voor gekozen om een rolletje te spelen in tijd en ruimte. De acteur van deze rol noemt zichzelf dan bijvoorbeeld Simon en deze man meent dat hij nu nok niet oké is maar dat hierin verandering zal komen door de werkboeklessen te doen. Voor deze droomfiguur is een tijd van leren, studeren en beter begrijpen aangebroken. Zo lijkt het in ieder geval. Vooral in Een Cursus in Liefde (ECIL) besteedt Jezus aandacht aan ons geloof in het fenomeen “leren” en aan de relatie tussen leerling en leraar. Maar Een Cursus in Wonderen is een complete Cursus die ook niet afwijkt van haar ware non-duale visie waarin gesteld wordt dat er in werkelijk niets is gebeurd en we nog steeds in mysterieuze eenheid verbonden zijn met onze Vader en met elkaar.

Het is vreemd dat we kunnen menen dat we hard aan het werk zijn met de Cursus en dat juist dit besef dat we goed bezig zijn om ons doel van ontwaken te bereiken een machtig instrument is in handen van het ego. Vanuit ons geloof in afscheiding proberen we een verandering te bereiken waarbij de ongelukkige Simon een opening naar het licht vindt en verandert in een Simon 2.0, een man die liefdevoller en gelukkiger is.

Jezus in ECIW weet dat dit onvermijdelijk is zolang ik er zo van overtuigd ben dat ik nu niet oké ben en dat ik moet verbeteren door zaken wat beter te begrijpen. Juist op dit niveau begint zijn onderwijs waarbij hij in eerste instantie ons spel van leerling-leraar meespeelt. ECIW is gericht op het corrigeren van ons onjuiste geloof dat er echt iets aan de hand zou zijn en dat wij iets zouden moeten doen om hier een eind aan te maken. Het is een mysterieuze paradox: wij menen dat we met de hulp van Jezus een einde moeten maken aan iets wat echt gebeurd zou zijn maar in werkelijkheid dus nooit gebeurd is. We hebben ons laten foppen en benaderen nu alles vanuit geloof in afgescheidenheid, oefenen, presteren, begrijpen en bereiken.

Niet voor niets legt de Cursus ons uit dat wonderen de tijd verkorten. Ook hiermee kiest Jezus woorden die we in onze verdwazing enigszins kunnen begrijpen. Want wat gebeurt er als we vergeven zoals vergeven bedoeld is? We kennen die mooie Cursus-omschrijven van vergeven: ik vergeef die ander (of mijzelf) voor wat nooit gebeurd is en voor wat hij (of ik) nooit heeft gedaan. In dat heilige ogenblik waarin we een keertje niet oordelen en liefde binnen laten ervaren we kort de vrede die onze basis vormt, onze ware identiteit. Op zo’n moment beseffen we, misschien nog wat oppervlakkig, dat we in feite nergens van verlost hoeven te worden en dat we onveranderd de onbegrensde Zoon van God zijn. Zolang we in illusies van afscheiding geloven spelen we een rolletje en als we hiermee stoppen vallen we terug in onze “default-waarde”, de waarheid die we zijn: de volmaakte, onbegrensde en liefdevolle Zoon van God. Dit is van een totaal andere orde dan een overgang van Simon 1.0 naar Simon 2.0. Het is de vaststelling dat we Kinderen van God zijn; punt. Alleen de waarheid is waar en illusies niet. Er valt niets te leren, te verbeteren, op te poetsen of wat dan ook.

Toch hebben we een dik blauw boek gekregen en mogen we blije studenten zijn. We hoeven onszelf ons geloof in een genezingsproces dat tijd in beslag zou nemen niet kwalijk te nemen. Hoe zouden we iets fout kunnen doen? Maar gaande onze leerweg kan het helpen als we het onmiddellijke en non-duale karakter van de visie zo goed mogelijk voor ogen houden en het goede nieuws van onze ware identiteit vertrouwen en binnen laten komen. Jezus is ook niet zuinig met het geven van krachtige herinneringen die ons het juiste perspectief laten zien. Lees vandaag bijvoorbeeld eens paragraaf 4 van werkboekles 99 (verlossing is mijn enige functie hier):

4. Wat verbindt de afgescheiden denkgeest en gedachten met de Denkgeest en Gedachte die voor altijd één zijn? 2Welk plan zou de waarheid ongeschonden kunnen bewaren en evengoed de behoefte onderkennen die illusies met zich meebrengen, en een middel bieden waardoor ze zonder aanval en zonder het minste spoortje pijn ongedaan worden gemaakt? 3Wat kan dit plan anders zijn dan een Gedachte van God, waardoor aan het nooit gedane wordt voorbijgegaan, en zonden worden vergeten die nooit werkelijk zijn geweest?

 Zie je hoe prachtig Jezus ons droom doorziet en ons wijst op het Licht waarmee we immer verbonden zijn? Zojuist las ik in het Lukas Evangelie in de Bijbel dat Jezus tegen een vrouw met bloedverlies en een melaatse man zegt: uw geloof heeft u behouden. Zij hebben in Jezus de zondeloosheid herkend die ze zelf zijn en hun vertrouwen uitsluitend op liefde gesteld. Ook nu mogen wij op de woorden van Jezus gaan staan, met ons volle vertrouwen en gewicht. Doe je werkboeklessen dag in dag uit maar besef dat je geen Simon bent die een verlichte rol moet gaan spelen maar dat je de heilige Zoon van God bent die tijd bedenkt én verdoet door te denken dat hij een spartelende man (vrouw) is. Zo is het niet want God is immer Liefde en dit gespartel is niet Zijn wil.

5Zo breng je je denkgeest vergeving en leg je alle angst zacht terzijde, opdat liefde haar rechtmatige plaats in jou kan innemen en jou kan laten zien dat jij de Zoon van God bent.