Toelichting: Dit thema keert met regelmaat terug tijdens bijeenkomsten en in Facebook-groepen. We menen een strijd te voeren tegen het ego en hopen deze strijd uiteindelijk te winnen.

Overwegingen: Vanuit ons geloof in afgescheidenheid gezien, dus vanuit ons duale gezichtspunt, lijkt er sprake te zijn van twee tegengestelde krachten. Aan de ene kant is er het ego dat ons wil verleiden om ons te blijven identificeren met de droomwereld. Aan de andere kant is er dan de Stem van de Heilige Geest die ons uitnodigt om onze waarneming te laten corrigeren zodat we weer meer besef krijgen van ons ware Zelf. Wij zitten als het ware tussen deze twee kampen in. Cursusleraren beschrijven onze positie als die van “de keuzemaker”. Naar wie zullen we gaan luisteren, naar het ego of naar de Heilige Geest?

De terminologie die uitgaat van keuzemaker, ego en Heilige Geest kan zeker behulpzaam zijn. Toch is het goed om de metafysica van de Cursus helder voor ogen te houden. Door onszelf namelijk te identificeren met de keuzemaker kan het gemakkelijk gebeuren dat we het ego gaan zien als een op zichzelf staande kracht die ons tegenwerkt. We maken het dan, anders gezegd, tot een externe factor die ons bedreigt en we reduceren onszelf dan automatisch als potentieel slachtoffer van zijn listen en bedrog. Maar er zijn niet drie van elkaar gescheiden partijen in deze kwestie. We hebben beelden gevormd van een zelf als keuzemaker, een vervelend ego en een vriendelijke Heilige Geest. Hiermee kunnen we uit het oog verliezen dat niemand de Zoon van God verleidt dan Hijzelf. Wijzelf, als Zoon van God,  kiezen ervoor om het spel van afscheiding te spelen, te projecteren en de beelden die we maken serieus te nemen. Het is en blijft dus onze keuze en we zijn nooit en te nimmer slachtoffer van iets of iemand buiten ons. Ofwel:

Ik ben niet het slachtoffer van de wereld die ik zie. <Wb 31>

Evenmin is de Heilige Geest een wezen dat los van ons staat. Wij zijn in eenheid met Hem verbonden (zie ook vraag 6). Hij is de kracht van onze eigen liefde die ons terugvoert naar de herinnering van wie we zijn als we stoppen met het serieus nemen van onze geprojecteerde maaksels. Wij zijn het dus die onszelf voor de gek wensen te houden en deze zelffopperij noemen we gemakshalve “ego”. Wij zijn het ook die toch wel weer besef willen hebben van onze ware identiteit en onze terugroepende kracht is de Heilige Geest.

Waarom is dit belangrijk? Zolang we ons slachtoffer voelen van het ego hebben we onze sleutel uit handen gegeven. We voelen ons speelbal van krachten buiten ons. We hopen maar dat de Heilige Geest ons te hulp zal komen zodat we niet al te lang die terreur van het ego hoeven te ondergaan. Zo is het dus niet. We zijn van niemand anders afhankelijk dan van onze eigen bereidheid om niet langer als doenertje te willen strijden en vechten. Want dát is onze verborgen agenda: wij willen winnen met behulp van God. Maar wij kunnen geen overwinning boeken, er is geen verlichtingsbuit te scoren. Wij zijn in onze Vader de alfa en de omega. Wij zijn al heel en compleet maar kiezen ervoor om anders te ervaren. Zo ook kunnen we kiezen om ons steeds meer en meer te herinneren door ons te openen voor de liefde die we zijn. Dat is onze weg van vergeving.