In ECIW corrigeert Jezus de diep ingesleten klassieke opvattingen over God, de Schepping en onze medemensen. Er waren talloze boeken geschreven waarin theologen hun uiterste best deden om een sluitend verhaal te bedenken met daarin plaats voor een almachtige God die zowel erg liefdevol moest zijn alsook de opperrechter die de zondige mensen zou beoordelen en straffen. God had eerst een paradijs gemaakt waarin alles oké was maar Adam en Eva rebelleerden tegen God en verdienden nu straf. Ze voelden zich niet alleen schuldig maar waren dit ook volgens de klassiek christelijke theologie. In het Oude Testament kregen ze wetten die ze moesten volgen om er het beste van te maken en ze konden het weer een beetje goed maken met God middels dieroffers. Uiteindelijk bleken deze dieroffers toch niet voldoende en zou Jezus het ultieme offerlam zijn die onze echte zonden op zich nam en voor ons de doodstraf aan het kruis onderging. Als we dit verhaal geloven en aanvaarden dat Jezus onze straf droeg dan is God niet boos meer op ons en mogen we na onze fysieke dood naar de Hemel.

Als ik het zo samenvat klinkt het heel raar maar, vergis je niet, dit Godsbeeld zit diep ingesleten in ons westerse denken. Het verhaal wringt aan alle kanten. God geeft ons zelf onze vrije wil en is dan boos als we deze gebruiken. Vervolgens ondergaat hij een karakterbreuk en wordt wraaklustig. Zelfs wij, als aardse ouders, kunnen onze kinderen vergeven als ze iets fout doen maar God zou dat niet kunnen en moet per se straffen. De straf moet gedragen worden, hetzij door dieren of door de enige mens die onschuldig was; Jezus. En als je dit “goede nieuws” erg onwaarschijnlijk vindt en niet kunt geloven? Dan ben je reddeloze verloren en zul je eindeloos tandenknarsen in de hel. Afzender: je liefhebbende vader. Gelukkig is ondertussen deze boodschap in wat meer vrijgemaakte christelijke gemeenten al wat verwaterd en kwam het accent te liggen op de liefde van God en op het beoefenen van naastenliefde. christelijk geloof en humanisme groeiden enigszins naar elkaar toe.

Jezus corrigeert in ECIW de karikatuur die zijn volgelingen gemaakt hebben van God en Zijn Schepping. Dankzij ECIW weten we nu dat God één en al Liefde is en dat Zijn Scheppingen en Zijn Kinderen perfect zijn. Er is geen sprake van mensen die de macht zouden hebben om iets substantieels te doen tegen de Wil van hun Vader in en daarmee echt zondig te worden en echt straf te verdienen. Ze hebben wel de macht om te kiezen, om een keuze te maken om hun eigen rare gedachte van afscheiding te geloven, maar deze vergissing veroorzaakt geen schuld, geen noodzaak tot straf en geen dood. Het veroorzaakt wél schuldgevoel, angst en geloof in dood en straf.

ECIW is buitengewoon goed nieuws voor ons. De deur naar de Vader is nooit gesloten geweest. We zijn thuis bij Hem en dromen van ballingschap. In het verhaal van de verloren Zoon zien we de Vader zoals God is. Hij heet zijn zoon van harte welkom, eist geen straf of boete maar sluit hem in de armen. ECIW legt uit dat wij als Zonen van God slechts dromen over grenzen; grenzen in tijd en in ruimte. Jezus vertelt ons dat we geen sterfelijke lichamen zijn maar Kinderen van de Liefde. Hoe kunnen we ons dat herinneren? Door niet langer te geloven in beelden van een boze vader, een echte gevaarlijke wereld en andere mensen tegen wie we ons moeten verdedigen of waar we afhankelijk van zouden zijn.

Voor zover als mogelijk is met woorden schetst Jezus in ECIW de “eigenschappen” van Gods Schepping. Liefde die Zich uitbreidt, Kinderen van de Vader, Broeders van elkaar. Om onze wonderlijke verbondenheid met de Vader en met elkaar enigszins duidelijk te maken spreekt Jezus over “eenheid”. De non-duale visie is een heerlijk hulpmiddel om elk geloof in grenzen te vergeven. Net als in de Bijbel leren we om niet te oordelen en te veroordelen. Dit zijn DE instrumenten die we zo graag hanteren om onze illusie van afscheiding echt te maken. Het woord “eenheid” komt zo’n 150x voor in ECIW. Het is een zuiverend woord voor ons verstand maar niet meer dan dat. Weet je hoe vaak het woord Liefde voorkomt in ECIW? Zo’n 1300 keer! Verder gebruikt Jezus ongeveer 700x woorden die met “Scheppen” te maken hebben.

ECIW is een non-duale “weg” die zich bedient van ware ontkenning. Ontkenning van de door ons gefabriceerde beelden van een wraaklustige God en vijandige medemensen. Ontkenning van grenzen, anders gezegd. Het is echter niet de bedoeling dat we ons afgescheiden “nee-zeggertjes” blijven voelen. We worden uitgenodigd onze ware aard te herkennen. We zijn uit Liefde voortgekomen, we zijn Liefde en daarmee de ultieme ja-zeggers tegen onze Vader en onze Broeders. Liefde is middel en doel. Door onze naasten te omarmen zoals onze Vader ons omarmt, ervaren we dat we de geliefde zijn en dat liefhebben onze ware aard is. Wat is dit toch een blijde boodschap!