Ik merk dat de discussie over wel- of niet vaccineren enorm beladen is geraakt. Ook in de ECIW-community. Sommige gevaccineerden houden de vaccinatie-weigeraars verantwoordelijk voor de overbezetting in de ziekenhuizen, de hieraan gekoppelde maatregelen in de maatschappij en daardoor een verlies van vrijheid. Sommige vaccinatie-weigeraars voelen zich onder druk gezet om iets te doen met hun lichaam wat ze niet willen en ook zij vinden dat ze in hun vrijheid beperkt worden omdat ze niet meer gaan en staan kunnen waar ze willen. Beschuldigingen vliegen over en weer. Vaccinatie-weigeraars worden, even scherp geformuleerd, uitgemaakt voor asocialen en gevaccineerden voor dictators.

Binnen ECIW-groepen vindt er een lastige spraakverwarring plaats die we kunnen herkennen als niveauverwarring. Gevaccineerden wijzen er dan op dat het heel liefdevol is om je te laten vaccineren, niet alleen voor jezelf maar ook voor de hele samenleving. Vaccinatie-weigeraars zeggen dat liefde je nooit de wet voorschrijft maar juist vrijheid biedt en zeker geen dwang. In de onderlinge discussie lijken niveau-I woorden als “liefde” en vrijheid” te botsen met niveau-II woorden als “ziekte, bijwerkingen, consequenties en schaarste”. Valt dit nog te ontrafelen? Mogelijk helpt het als we ons bezinnen op de vraag: “wat zou Jezus doen?”  

Jezus had ook te maken met een situatie waarbij anderen hem hun wil oplegden en hem lichamelijk leed aandeden in de vorm van geseling en kruisiging.  Hij keek liefdevol naar de soldaten die hem doodden. “Hoewel jij mij lijkt aan te vallen en te doden weet ik dat ik meer ben dan dit lichaam en houd ik van jou, onschuldige broeder”.

Ik wil dit niet vertalen naar de vraag hoe wij ons zouden moeten gedragen in de huidige vaccinatie-kwestie. Maar wellicht kunnen zowel gevaccineerden als vaccinatie-weigeraars iets leren van zijn houding en visie op leed dat anderen ons lijken aan te doen. Dus zie wat nu volgt als illustratie om binnen te laten komen, om de toon te zetten. Hoe zouden wij kunnen reageren vanuit Christus-bewustzijn?

• Jezus tegen de gevaccineerde: “Waarom vrees je jouw ongevaccineerde broeders en zusters? Vreesde ik de melaatsen, de verstotenen en uitgeworpenen? Nee, ik zocht ze op, at met hen en omarmde hen. Je bent zo bezorgd over eigen gezondheid dat zelfs het vooruitzicht niet behandeld te kunnen worden bij een eventuele toekomstige ziekte je bang maakt, en je wijst beschuldigend richting de mensen die tussen jou en jouw verzorging in kunnen staan. Laat me jouw angst genezen. Zie de angst bij de vaccinatie-weigeraars en laat hun jouw angstloosheid zien door van hen te houden. Bied hun het wonder aan van jouw angstloosheid opdat hun denkgeest tegelijk met de jouwe mag genezen.
• Jezus tegen de vaccinatie-weigeraar: “Waarom ben je zo boos op je bange gevaccineerde broeders? Je verdedigt jouw keuzes en jouw bewegingsvrijheid als een recht. Niemand mag jou dwingen iets tegen je zin in te ondergaan en als ze dat toch doen dan verdienen ze jouw oordeel. Ik zweeg toen ik aangeklaagd werd, liet me kruisigen door de angstigen en bood hun daarmee het wonder aan. Hoe ziet jouw kruisiging eruit? Een prikje in je arm? Een paar maanden thuiszitten? Kun je dat ondergaan zonder de stroom van liefde te doorbreken?”

Jezus zou, zowel met als zonder vaccin in zijn lichaam, het volgende zeggen tegen zowel vaccinatie-weigeraar als gevaccineerde: “als jij ziek bent en er geen bed voor jou is dan geef ik je het bed waar ik in lig, zelfs als dit betekent dat mijn lichaam sterft.” En daarmee laat hij ons zien dat zijn denkgeest genezen is en biedt hij ons door zijn gedrag het wonder van liefde aan.

Voordat iedereen over me heen buitelt dus nogmaals: dit zijn geen adviezen voor gedrag maar een poging om het radicale karakter van de boodschap van Jezus binnen te laten komen.

Ik heb geen boter op mijn hoofd broeders en zusters. Binnen de droom heb ik gekozen voor geloof in vaccinatie en heb ik te dealen met mijn oordeel over vaccinatie-weigeraars. Ik merk dat ik het oneens ben met hun argumenten maar doe telkens weer een beroep op de Heilige Geest om mijn angst en oordeel te genezen. En dat geeft me hoop. Het voorbeeld van het verven van een doek textiel spreekt me hierbij aan. Na één onderdompeling van het doek in het verfbad is de kleur nog bleek. Pas na vastbesloten en herhaald onderdompelen krijgt de doek zijn beoogde kleur. Ik heb veel en herhaalde vergevingsoefeningen nodig maar ik wil de kleur van liefde krijgen. Niet 50 of 90% maar 100%. Laat jij je met mij onderdompelen in Liefde?