Goedemorgen broeders en zusters. Vandaag wil ik graag een ervaring delen die jullie zullen herkennen maar die toch ook weer lastig te delen valt. Het heeft te maken met een soort feestelijke overgang in ons wezen. Deze overgang is grondig voorbereid door ECIW en ECIW heeft ook alles in zich om deze overgang in gang te zetten. Wij mogen ECIW eerst gebruiken voor een grote opruimactie. Wat moet er dan zo nodig opgeruimd worden? Ons verstandelijk geloof in “zo-zit-het” concepten. Het diepst gewortelde en onjuiste concept is “ik ben afgescheiden van God en van anderen”. Geloof in het concept van afgescheidenheid brengt alle ellende met zich mee waar we helaas zo vertrouwd mee zijn geworden: eenzaamheid, angst, boosheid en eindeloos zoeken naar vrede.

En wat een heerlijk geschenk is ECIW dan! Ik ben zo dankbaar voor dit boek. De sleutel die ons hierin wordt aangereikt is die van vergeving. Vergeving is zoiets als ons geloof in afgescheidenheid laten oplossen door liefde. En dat voelt vreemd genoeg een beetje eng in het begin. Het voelt alsof je een wapenuitrusting moet neerleggen terwijl je bij iemand bent die je nog niet vertrouwt. Ik heb hier tijd voor nodig en steun. Het is een heerlijke ontdekking wanneer je hoort dat die steun er daadwerkelijk is in de vorm van onze wijze broer Jezus en de Heilige Geest. Als we ons vanuit onze vermeende afgescheiden staat tot hen richten en vragen om hulp bij het leren vertrouwen van onze naasten dan is deze hulp direct voor ons beschikbaar.

Sommigen wijzen erop dat we Jezus en de HG eigenlijk moeten zien als symbolen. Voor mij werkt dit niet. Als ik vanuit mijn kleine zelfje mijn vertrouwen moet richten op iets wat ik zou moeten opvatten als zelfbedacht symbool dan lukt dat natuurlijk niet. En de kracht komt ook niet uit mijn kleine zelf. Als ik Jezus en HG opvat als tijdelijke, eigen bedenksels dan moet ik nog steeds mijzelf aan mijn eigen haren uit het moeras trekken. Het is een feest om je over te geven aan de kracht van de liefde die van buiten dit kleine zelf lijkt te komen. Je Vader en je Broeders trekken je uit het moeras; wat een wonder!

Deze ontdekking brengt ons terug bij het ervaren van de scheppingskracht van liefde. Niet mijn eigen, naar binnen gerichte, kleine denken zal mij bevrijden. Nee, pas als ik mijn vertrouwen schenk aan die grote Wil, die liefdevolle scheppingswil van onze Vader, pas dan stroom ik in de flow van de schepping.

Wie mijn blogs een beetje volgt weet dat ik gepassioneerd reageer als ECIW-leraren ons oproepen om de blik voor 100% naar binnen te richten. Ik houd van hen omdat ik hun passie voel om innerlijke blokkades op te ruimen. Maar als de focus compleet komt te liggen op ontkenning van een ‘buiten’ dan ontken je het mysterie van de schepping en werp je het kleine zelf in feite terug op zichzelf. Dat vindt het ego helemaal niet erg. Het viert een macaber ‘feest’ als het roept dat het op zichzelf staat, dat er geen Jezus of HG of Vader ‘buiten’ hemzelf is om op te vertrouwen en te hulp te roepen. Als gevolg hiervan wordt ook het bestaan van andere Broeders en Zusters ontkend. Het ego wil koning zijn in zijn eigen rijk en wil alles zelf bedacht hebben en zijn redding zelf ter hand nemen.

Ik vermoed, of hoop vooral, dat deze knieval voor het ego slechts een tijdelijk gebeuren is op weg naar verlossing. Als je de valkuil zelf ervaren hebt dan herken je het ook duidelijk in de boodschap van anderen. De verstandelijke ‘verlichte’ zal mij met verbloemde strengheid direct willen corrigeren als ik het woord ‘anderen’ hanteer. Het is te merken dat vreugde, verwondering en sprankeling ontbreken. De gevorderde ECIW-student is vooral blij verwonderd als hij ontdekt dat de ‘andere’ broeders en zusters niet anders zijn maar in wonderlijke eenheid met hem verenigd. Voel je het verschil?

ECIW heeft een heerlijke omschrijving voor dat diepe mysterie van één te zijn zonder alleen te zijn. Het spreekt van een Heilige Relatie. Ons kleine verstand kijkt hier met opgetrokken wenkbrauwen naar. Het mompelt dat dit ook maar een tijdelijk iets is op weg naar echte eenheid. Maar met ‘Heilige Relatie’ plaatst Jezus ons in het hart van het mysterie van Gods door liefde gedreven schepping. Woorden schieten hier tekort maar het is werkelijk feest als je via de weg van vergeving en het ontvangen en aanbieden van wonderen ontdekt dat de anderen niet anders zijn maar wel echte Broeders en Zusters van Jou. Deze ontdekking luidt het einde van de angst in, zelfs de angst voor de dood. Wat een feest!