Gisteren sprak ik een mede ECIW-student over rare opvattingen die soms de ronde doen. Eén van die ontsporingen is dat het niet handig zou zijn om iemand in deze wereld te helpen omdat je daar de illusie echt mee zou maken. Dit is een typisch geval van niveauverwarringen. De Cursus geeft geen richtlijnen over wat we wel of niet moeten doen maar spoort ons aan om vanuit liefde te handelen. Zo simpel is het. Ons hart weet direct dat we een drenkeling de helpende hand moeten reiken. Het is slechts ons denken dat de stroom van liefde blokkeert. Natuurlijk heeft ons denken een functie in de wereld maar als we ons verstand gaan gebruiken om te bepalen wat we wel of niet vanuit liefde zouden moeten doen volgens de één of andere theorie of theologie, dan slaan we de plank mis.

Ons verstand gaat op zoek naar boeken of leraren waar het gezag aan verleent om te horen wat het moet doen. Het gesprek met mijn broeder had een opvallend vervolg. Thuisgekomen had hij de kwestie van het helpen van anderen met zijn vrouw besproken. Hij mailde me dat zijn vrouw een medium kende dat direct contact had met Jezus en dat dit medium gezegd had dat het helpen van anderen volgens Jezus oké was. “Nou, prachtig toch?”, zou je nu wellicht zeggen, hiermee is de vraag beantwoord.

Ik ben echter helemaal niet gerustgesteld door deze gang van zaken. Natuurlijk is het antwoord totaal niet verrassend. Maar het is de afhankelijkheid van mijn broeder van een “autoriteit” die me zorgen baart. Want wat zouden mijn broeder en zijn vrouw zijn gaan geloven als het medium had gezegd dat je beslist niet moet proberen om in deze wereld anderen te helpen? Zouden ze dit dan tot leidraad van hun leven en handelen gemaakt hebben?

Dat zoeken naar de mening van zogenaamd gezaghebbende anderen is wijdverbreid. Kennelijk voelen we ons zo onzeker dat we ons tot autoriteiten wenden die ons moeten zeggen wat wáár en wat onwaar is, wat we wel en wat we niet moeten doen. We zien dit gevaarlijke patroon makkelijker bij anderen dan bij onszelf. Van de zelfmoordterrorist die zich in naam van God opblaast vinden we dat hij of zij gevaarlijk geradicaliseerd is. Vanuit blind geloof in een foute uitleg van (bijvoorbeeld) de Koran doet hij akelige dingen. Maar is die afstand tot onze eigen neiging om vanuit vreemde opvattingen te handelen werkelijk zo groot? Wat als een ECIW- leraar ons aanspoort om de ellende die we op tv zien weg te lachen? Wat als hij of zij ons zegt om het kind dat in de vijver valt maar te laten verdrinken omdat je slechts naar een droom kijkt? Volgen wij dan deze adviezen?

We zijn ons nauwelijks bewust hoe afhankelijk we zijn van de mening van mensen die we als autoriteit beschouwen. Ik ken studenten die de negatieve mening van ECIW-leraren over Een Cursus van Liefde klakkeloos overnemen terwijl deze leraren het boek zelf niet gelezen hebben. Maar vooral als channelers claimen een direct lijntje met Jezus te hebben neigt men tot blinde gehoorzaamheid aan hen. Besluiten om op hun advies een boek niet te lezen is één ding, maar je medemens niet meer helpen is allesbehalve behulpzaam. Momenteel is het kennelijk “hot” dat mediums apocalyptische uitspraken doen over het einde der tijden. Dat de tijd een illusie is hoeft ons als ECIW-studenten niet te verbazen maar uit angst op advies van een medium een moestuin beginnen, WC-rollen kopen, je niet (of wel) laten vaccineren etc is koren op de molen van het bange ego.

In Een Cursus van Liefde gaat het over onze relatie met leraren en channelers en vooral over onze relatie met Jezus. En laat ik helder zijn over mijn eigen relatie met hen: ik kan leren, genieten en geïnspireerd raken door woorden van anderen. Maar dat is wat anders dan hen zien als gezaghebbende orakels. ECvL gaat over het (her)vinden van de juiste balans tussen hoof en hart. Om te leren handelen vanuit ons Christus-bewustzijn. Als er via onze oren woorden binnen komen in ons verstand, dan is het goed om deze woorden onder curatele van ons hart te plaatsen. Wat merken we daar? Herkennen we de woorden als een expressie van liefde of klinkt er angst, minachting en aanval in door? Jezus roept ons ook in ECIW op om niks zo maar aan te nemen. Onze functie is om werkelijk behulpzaam te zijn, de genezing voor onze denkgeest door liefde te aanvaarden en het wonder van naastenliefde aan onze broeders en zusters aan te bieden.

Ik denk dat er onnoemelijk veel ellende plaatsvindt in de wereld omdat we klakkeloos anderen volgen waarvan we vinden dat ze een goed verhaal hebben. Die anderen kunnen bekenden zijn, stamhoofden, staatshoofden, religieuze leiders, ECIW-leraren van aanzien, channelers etc. De uitnodiging is om oplettend te blijven en het luisteren, nadenken en handelen onder leiding van de liefde, Jezus, de Heilige Geest te plaatsen. Vooral voor mezelf voeg ik er nog de volgende uitnodiging aan toe: liefdevol reageren wanneer te volgzame en verwarde broeders, zusters (en ikzelf) tijd nodig hebben om door liefde genezen en geleid te worden.