Vermoedelijk heb je als enthousiaste ECIW-student ook wel de ervaring dat mensen je wat vreemd aankijken als je heel voorzichtig iets probeert te vertellen over de Cursus. Je merkt dat ze je “wereldvreemd” vinden, misschien wel een fantast, ze halen de schouders op en gaan verder met hun normale “echte” leven. Je kunt achterblijven en wat aan jezelf gaan twijfelen. Ben ik nou gek? Zit ik misschien in een rare sekte met exotische denkbeelden? Soms is het dan wel eens fijn om te weten dat er hele slimme niet-cursus-studenten zijn die door nauwkeurige observatie en goed nadenken uitkomen op, jawel, een metafysica die (heel) sterk lijkt op die van ECIW. Als steuntje in je rug hierbij een kort stukje met argumenten van de beroemde filosoof Arthur Schopenhauer en een hedendaagse genius genaamd Bernardo Kastrup. Enjoy!

Een cursus in wonderen (ACIM) is een spirituele leerweg die zich richt op het transformeren van de manier waarop we de wereld waarnemen en ervaren. Deze cursus gaat ervan uit dat onze waarneming van de werkelijkheid wordt bepaald door onze eigen denkgeest en dat we door onze denkgeest te trainen een ander, meer liefdevol perspectief kunnen ontwikkelen. Deze metafysische visie komt op veel punten overeen met de filosofie van Schopenhauer en Bernardo Kastrup.

Een van de belangrijkste overeenkomsten tussen ACIM en Schopenhauer is hun visie op de aard van de werkelijkheid. Schopenhauer betoogt dat de werkelijkheid wordt gedomineerd door een enkele wil die de basis vormt voor alles wat we ervaren. Deze wil is niet alleen aanwezig in de natuurlijke wereld, maar ook in ons eigen innerlijk. Dit komt overeen met de visie van ACIM dat de werkelijkheid wordt gecreëerd door onze eigen denkgeest en dat we de kracht hebben om onze ervaring van de werkelijkheid te veranderen door onze denkgeest te trainen.

Een ander belangrijk aspect van de metafysica van ACIM is de visie op het zelf. ACIM stelt dat het zelf niet onze fysieke identiteit is, maar onze ware identiteit ligt in onze verbinding met de Bron, die wordt aangeduid als God. Schopenhauer ziet het individuele zelf ook als een illusie die ons gevangen houdt in de werkelijkheid. Hij betoogt dat de enige manier om te ontsnappen aan deze illusie is door ons te richten op de wil als de oorsprong van de werkelijkheid en ons te verbinden met het transcendente. Dit komt overeen met de visie van ACIM dat we ons moeten richten op onze verbinding met God om ons ware zelf te ontdekken.

Een overeenkomst tussen ACIM en Kastrup is hun visie op de aard van bewustzijn. Kastrup stelt dat bewustzijn de basis is van alle werkelijkheid en dat alle objecten en gebeurtenissen in de wereld slechts verschijnselen zijn die voortkomen uit dit bewustzijn. ACIM betoogt ook dat onze ervaring van de werkelijkheid wordt bepaald door onze eigen denkgeest en dat onze waarneming van de werkelijkheid kan worden veranderd door ons bewustzijn te trainen.

Ten slotte delen ACIM en Kastrup een visie op de aard van tijd en ruimte. Kastrup betoogt dat tijd en ruimte slechts concepten zijn die we gebruiken om onze ervaring van de werkelijkheid te begrijpen, maar dat ze geen inherente realiteit hebben. ACIM stelt ook dat tijd en ruimte illusoir zijn en dat onze ervaring van de werkelijkheid wordt bepaald door onze eigen denkgeest en niet door externe realiteit.

Kortom, hoewel ACIM, Schopenhauer en Kastrup op verschillende manieren zijn geformuleerd, delen ze allemaal een metafysische visie op de aard van de werkelijkheid, het zelf,

(Gemaakt met behulp van Chat GPT)