Sta eens stil bij wat je nu ten diepste gelooft. Geloof je nu dat je als ikje om je heen kijkt? Vraag je je nu af wat je moet doen? Wil je nu iets anders? Belijd dan je zonden. Huh, klassiek Christelijke termen? Je zonden belijden? Nee, ik heb het niet over een moreel oordeel. Er is geen sprake van dat jij als ikje iets fout hebt gedaan. “Zonde” betekent “afscheiding”. Je zonde belijden betekent: “eerlijk toegeven dat je ervan overtuigd bent dat je een ikje bent dat zich afvraagt wat het moet doen. Zie je het? Zie je jezelf zo staan met je geloof in 2? Zie je de vraag; wat moet ik doen? Zie je je eenzaamheid ondanks het feit dat in gelooft in 2?

Precies hier grijpt de Cursus in. Precies hier komt “Jezus je redden”. Er word je niet gevraagd een onmogelijke kwantum sprong te maken van 2 naar 1. Je zou niet weten hoe je dat moest doen, hoe je hiermee zelfs maar een begin zou kunnen maken zonder je geloof in 2 te bevestigen. Wat moet ik doen? Not again..

Vergeven, dat is de sleutel. Niet vanuit een schijnbaar 2. Jij als ikje kunt niet vergeven zonder je meer te voelen dan die denkbeeldige ander. Nee, het goede nieuws is dat Hij er is om je te vergeven. Hij zal de modder van je voeten wassen. Herinner je Petrus bij het tafereel van de voetwassing? Petrus wil zelf wat doen. Hij wil Jezus de voeten wassen. Maar zo kan het niet. Petrus moet leren zich over te geven aan de Ene, aan 1, aan Jezus. Hij moet zich laten reinigen door Hem, door de Liefde.

Wanneer voelen we ons heel erg 2? In de speciale relaties. De 2-relatie die we hebben met de hele wereld die we geprojecteerd hebben juist met als doel om ons 2 te kunnen voelen. Maar vooral in relatie met onze broeders en zusters. We vinden het niet leuk wat ze ons zogenaamd aandoen of we willen juist dat ze ons iets geven. Liefde, aandacht, seks. We spelen met hen het spel van 2.

Totdat. Totdat Jezus ons laat zien dat Hij in de ogenschijnlijk meest extreme omstandigheid dit spel niet meespeelt. Hij vergeeft de mensen die hem geselen, uitlachten, bespuwen en hem kruisigen. Hij speelt het spel van 2 niet mee. Hoe flikt hij dat? Hij flikt het helemaal niet als kleine Jezus. Hij geeft zich totaal over aan de Vader, aan God, aan Liefde. Hij illustreert onze zoektocht. Vanuit het “Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?’, zoals we ons nu voelen, naar “In Uw handen beveel ik mijn geest” naar het “Het is volbracht”. Het aanroepen van Zijn Naam.

Waar 2 verenigd zijn in Zijn naam, in 1, daar zal Hij zijn. Daar zal Hij harten vullen. Daar vragen we niet wat wij moeten doen. Daar is overgave aan de ene Heilige Wil, Zijn Wil. Daar is Liefde, daar is zegen, daar zijn tranen van geluk. Dankbaar.

Les 246

Houden van mijn Vader is houden van Zijn Zoon.

Laat me niet denken dat ik de weg naar God kan vinden als ik haat draag in mijn hart. Laat me niet proberen Gods Zoon te kwetsen en dan denken dat ik zijn Vader kan kennen of mijn Zelf. Laat niet toe dat ik mezelf niet herken en desondanks geloof dat mijn bewustzijn mijn Vader kan omvatten, of dat mijn denkgeest zich een voorstelling kan maken van alle liefde die mijn Vader voor mij heeft, en alle liefde die ik Hem teruggeef.

Ik zal de weg aanvaarden die U, mijn Vader, voor mij kiest, om tot U te komen. Want daarin zal ik slagen, het is immers Uw Wil. En ik wil inzien dat wat U wilt evenzeer is wat ik wil, en niets dan dat. En dus kies ik ervoor te houden van Uw Zoon. Amen.